Wiersze

31. Od rana

Piszę to od rana.

Nie robię tego na pokaz.

Tutaj kreatywność nie jest karana.

Nie mówię, że robię to bez skaz.

Muszę to robić.

Chcę być najlepszy.

Nie chcę swojego zdania narzucić.

Chociaż niektórzy zachowują się jak aktorzy.

Myślą, że grają w filmie.

A to życie.

Obudzi się, gdy zginie.

Wiem to przykre.

Mogę pisać tu półprzytomny.

I tak nie wyjdę z formy.

I wiem, że czasem jestem mroczny.

To nie znaczy, że niezdolny.

Zmieniam te style.

Chcę być trendsetterem.

Chcę być jak ten symbol.

Chcę, żeby to było bestsellerem.

Wiem, gdzie jestem.

I wiem, gdzie chcę być.

Jestem tylko rzuconym kamieniem.

Który już z tej wody nie może się wynurzyć.