~Hava kararmış bütün şehir karanlığa ve sessizliğe bürünmüştü. 2 kişi hariç...
Köprünün başında kendini suya atmaya hazırlanan Kim vardı ne de olsa seveni sevdiği yoktu geleceği yoktu hayali yoktu yaşam amacı yoktu tek kurtuluşun ölüm olduğunu koymu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herşeyin bir başlangıcı olur biliyorsunuz, bu hikayenin de bir başlangıcı var.
~Kim Taehyung 25 yaşında genç bir adam hayatı boyunca aşka hiç inanmamış, ailesi tarafından hiç sevilmemiş, şiddet görmüş, zorbalık yapılmış, kaçırılmış, baskı görmüş ve daha sayılamayacak kadar çok şey yaşamış kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan genç bir adam.
~Jeon Jungkook 27 yaşında genç bir adam kendi işi olan yanlız yaşayan biri, hayatında bir çok kez dışlanmış, hiç sevilmemiş, aşka inanan fakat hiç aşık olmayan, ailesini ve sevdiklerini kaybetmiş bir adam.
O gün yine sevdiği birini kaybetmişti Jeon, Onu bırakıp gitmişti. Jeon alışmıştı artık bırakılmaya, yanlızlığa sürekli devam eden bu şey hakkında artık yorulmuştu bir karar almıştı zaten gidecek olan birini en başından hayatına almayacaktı.
Aynı gün Kim ise kendi ayakları üzerinde durmaya çalışıyordu, yine ve yine aile baskısı ve zorbalık görmüştü. Hiç bir hayalinin olmadığını geleceği göremediğini söyleyip duruyordu kendine ve buna inanıyordu.
Hava kararmış bütün şehir karanlığa ve sessizliğe bürünmüştü. 2 kişi hariç... Köprünün başında kendini suya atmaya hazırlanan Kim vardı ne de olsa seveni sevdiği yoktu geleceği yoktu hayali yoktu yaşam amacı yoktu tek kurtuluşun ölüm olduğunu koymuştu kafasına kurtulacaktı kendince.
Ama Kim tek değildi arkasında Jeon onu görmüştü arabasından inip Kim' e doğru ilerledi, Kim tam atlayacakken kolundan biri onu tutup çekmişti kendisine. Jeon izin vermemişti ölümüne Kim gözleri yaşlı bir şekilde haykırmaya başlamıştı.
Kim~ sen kimsin kimsin de benim kurtuluşumu engelliyorsun buna da mı iznim yok benim!
Gözleri durmadı ağlamaya başladı bağırarak haykırdı Jeon'a fakat Jeon hiç bir şey söylemedi. Sımsıkı sarıldı Kim'e ikiside gözleri yaşlı ilk defa o günü tanıştı..
Bu hikaye de böyle başladı işte Kim, Jeon sayesinde hayata tutundu Jeon evini Kim'e açtı. Jeon yine birini hayatına almıştı oysaki kendine söz vermişti kimseyi almayacaktı sözünü tutmadı Kim o sözü Jeon' a unutturdu.
Jeon, Kim ile yaşamaya başlamıştı Kim ilk defa bir ışık görüyordu ama bunun adını bilmiyordu. Jeon Kim'e, Kim de Jeon'a alıştı zamanla.
Jeon şirkette iken bir telefon geldi. Arayan Kim' di Jeon hemen telefonu açtı ve konuşmaya başladı.
Jeon~ Efendim Kim
Kim~ Jeon lütfen hemen eve gel.!
Jeon bu sözü duyar duymaz hemen eve doğru yola çıktı. Normalde asla biri için böyle bir şey yapmazdı ama söz konusu Kim ise yapardı neden yaptığını oda bilmiyordu.
Jeon eve geldiğinde içeriden bağırışlar geliyordu. Kim' in babası Kim' i götürmek için gelmişti fakat Kim istemiyordu Jeon içeri hızlıca girdi ve yerde oturan Kim' i gördü yanında ise babasını..
Jeon konuşmaya başladı;
Jeon~ benim evimde sizin ne işiniz var!
Kim' i öyle gördüğü için sinirliydi belli oluyordu.
Kim'in babası~ asıl sen kim oluyorsun da bu şerefsizi evine alıyorsun benim oğlum senin evinde ne arıyor onu almaya geldim ve şimdi gidiyoruz!!
Jeon duyduklarından sonra sinirden deliye dönmüştü hiç bir laf o adamı durduramazdı. Jeon kolay yolu seçti, Adamın kafasına yumruğunu geçirmişti bile söylene söylene öldüresiye dövüyordu adamı Kim ise çaresiz şekilde ağlayarak ona yapmamasını söylüyordu.
Kim~ Jeon dur lütfen yalvarırım dur yapma!
Jeon sonunda durmuştu adam yerde kanlar içindeydi Kim daha çok ağlamaya başlamıştı babasının yanına çömeldi. Sinirden gözü dönen Jeon kafasını yeni toplamış adamı kaldırıp hastaneye götürmüştü.
....
Kim hiçbir şey söylememişti hastanede çünkü bir yandan da babasının hak ettiğini düşünüyordu ama yinede o babasıydı. Jeon sinirli halini bırakıp üzgün bir tavır almıştı. En sonunda Kim konuşmuştu
Kim~ Jeon sen eve gitmelisin ben babamın yanında kalacağım herşey için teşekkür ederim.
Jeon~ eve gelmeyecek misin sonra?
Kim~ sanırım hayır...
Jeon~ peki Kim... Özür dilerim bir yanlışım olduysa..
Kim~ olmadı ama gitmen gerek Jeon lütfen
Jeon başını eğip gitmişti boğazında bir yumru vardı onu boğan Kim' e birşey diyemezdi haklıydı, evinin yolunu tuttu evine gelince yerde kanları gördü boğazındaki yumru daha da büyüdü yutkunamadı kim bilir ne kadar korkuttu Kim' i ben ne yaptım böyle diye bütün gün bütün gece kendini yedi durdu en sonunda yerde sızdı kaldı..
Kim hastanede babasının başında bekliyordu uyanmasını, hem korkuyor hemde üzülüyordu, babası uyansa ona yine kızacak ceza verecek şiddet gösterecekti biliyordu ama yinede ona birşey olur diye korkuyordu. Annesi ve kardeşleri gelmişti hastaneye yanına annesi de bir güzel azarlamıştı. Babasından önce o vermişti cezasını, Kim' i eve yollamıştı yasaklar vermişti Kim'e.
Babası nihayet uyanmıştı kendini toparlayıp eve gelmişti. Kim ise babasının geldiğini duyunca titremeye başladı elleri.. vücudu... ne yapacaktı ona ya Jeon ona birşey yaparsa içi içini yerken babası odaya girdi.
Babası~ Gördün mü bana yaptıklarını kimlerin evine sığındığına bir bak babanı öldürüyordu Babanı!
Kim yutkundu ve konuştu..
Kim~ özür dilerim Babacım lütfen kızma bana
Babası~ kaç yaşına geldin adam olamadın. Maaşını alıp bana getir hadi!
Kim~ t-tamam Babacım geçmiş olsun
Babası~ paramı alırsam geçecek merak etme!
Diyerek odadan çıktı kapıyı sertçe kapattı Kim kendini yere bıraktı herşey onu boğuyordu keşke dedi içinden keşke o gün Jeon gelmeseydi hayata gözünü yumsaydı babasının sözleri değilde o su boğsaydı onu keşke şuan bunları yaşamak yerine burada olmak yerine o sularda boğulup ölseydi de kimse ölüsünü bile bulamasaydı.
Yapacak tek şey vardı maaşını alıp babasına verecekti.
Akşam vakti Kim maaşını babasının ellerine getirip verdi babası hiçbir şey demedi Kim odasına çekildi yemek yoktu ona sadece su içebilirdi iyice zayıflamıştı stres, korku, üzüntü, acı, açlık, yanlızlık, cezalar herşey ona o kadar ağırdı ki bu ağırlığı ile beraber yatağına yattı gözlerini yumdu sabaha uyanmamak için dualar ederken uykuya daldı..
Haftalar geçti, Jeon uyuyamaz oldu Kim'i düşünüp onun gelmesini bekleyip duruyordu ya yine intihara kalkışırsa diye çok korkuyordu boğuluyordu onsuz. Onunla kaldığı günler aklına geliyordu seviyordu onu, gülümsüyordu o varken...
