selam! zaten mini bir fic... bu yüzden yıldıza basıp bolca yorum yapmayı unutmayın lütfen! yaralarımızı birlikte saralım. 💗
iyi okumalar perisi en güzel perilerime 🧚♀️
hemen supersinasia'nın 23.59 ayberi dediği görsele bakın :')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sessiz kız, sırasına başını gömmüş bir şekilde olanları düşünüyordu. okulun hissiz, sosyopat çocuğu berk özkaya'yla tanışmak için bu kadar kötü ve iğrenç bir olay mı yaşaması gerekiyordu? birisini öldürmüştü, onun canını almıştı ve gün sonunda yalnızlık ile vicdan azabı arasında ezilirken kızıl gelmiş, yüklerini almıştı.
o sosyopat değildi, hissiz asla değildi.
mesajı ilk başta onun attığını düşünmüştü. güvenememişti... normal değil miydi? tolga olayına kadar yalnızca göz göze geldiği çocuk bir anda onu anlamıştı. yardım etmek istemiş, temas etmeyi sevmese de bilinci kapalıyken revire götürmüştü.
düşündü. bir de kız kardeşi vardı. onun hakkında bilmediği ne kadar çok şey vardı kim bilir... eğer birisini öldürmemiş, böyle bir olaya karışmamış olsaydı oğlanı sadece arkadaş olarak tanımak istemezdi.
aptal değildi, duygularının varlığını hissedebiliyordu. mesela hayatında hiç kimse ona berk özkaya'nın baktığı gibi bakmamıştı. yardım etmek istememiş, yanında durmamıştı. oysa kızıl oğlan...
o, cinayet işlemiş olmasına rağmen yaralarını sarmak istemişti.
"hocanın ödevlerini topluyorum," dedi süsen. "kafasını kaldırır mısın, aybike?" aybike, gömdüğü sırasından başını kaldırdı ve süsen'e baktı. "yok mu ödevin?" diyerek sordu esmer kız bilmiş bilmiş.
tartışmak istemiyordu, aybike. ödevi yapmamıştı ama yine de en azından unutmuşum yalanı atmak için çantasını kurcalayabilirdi. "bu ödev sınavın 40 puanlık kısmını oluşturuyor," dedi. "getirmişsindir umarım."
esmer kızın bu kadar çok konuşması canını sıkıyordu. farkındaydı, onu konuşturup berkle yaşanan şeyleri öğrenmek istiyordu çünkü göz önünde olmayı severdi. her şeyden haberdar olup insanları çevresinde toplardı. aybike ise bunu hep acıyıcı bulmuştu.
çantasını üstünkörü karıştırdığında kaşlarını çattı. bir poşet dosya duruyordu, nasıl gelmişti bu oraya?
poşet dosyayı eline aldığında içindeki kağıda göz ucuyla baktı, süsen. ödev oydu işte! kızın elinden aldığında, "neden ilk defa görmüş gibi bakıyorsun?" diyerek sordu. kızın bu tavrına sinirlense de sessiz kaldı, aybike.
derse girmeyi reddederek ayağa kalktı. sınıfın kapısından çıktığında, berk'i dolaplara yaslanmış bir şekilde kendisini izlerken gördü.
