Fucking Hell (ZAWIESZONA)

Rozdział 15

Cześć, dziś trochę dłuższy rozdział w ramach rekompensaty za kilka dni przerwy. Ostatnio się rozleniwiłam ale wracam do formy. Plan mam już ułożony i myślę że dobiję z akcją gdzieś do 20 rozdziałów napewno. W każdym razie miłego czytania!💙
~~~
- G-gdzie ja jestem?- wymamrotałam powoli się wybudzając.

Czułam jakby moja głowa miała zaraz eksplodować.

- W szpitalu...- wybełkotał Jacob który definitywnie usnął przy moim łóżku.

Cały czas ściskał moją dłoń a gdy się przebudził chwycił ją jeszcze mocniej.

- Czuwałeś przy mnie?- uśmiechnęłam wydając z siebie dźwięk jak po przeczytaniu sceny pocałunku w najlepszym romansidle.

- Nieudolnie...ale tak- zaśmiał się próbując nie ziewnąć- Jak się czujesz?

- Boli mnie głowa ale znośnie...- odparłam nerwowo rozglądając się po pokoju.

Na zewnątrz robiło się ciemno co zauważyłam przez w połowie odsłonięte rolety. W pokoju światło dawały tylko dwie lampki, jedna na szafce nocnej obok mnie a druga na stole naprzeciwko mojego łóżka.

Zaraz obok stolika zauważyłam śpiących rodziców. Aż się uśmiechnęłam na ten widok. Siedzieli leniwie na fotelu, wtuleni w siebie i przykryci kocem. Dotykali się policzkami a mama miała na twarzy prawie niewidoczny uśmiech.

- Dawno ich nie widziałam tak blisko...- wyszeptałam do Jake'a powoli podnosząc się do pozycji siedzącej.

- Claire, bądź ze mną szczera, okej?- zmienił temat przysuwając się bliżej- Co się wydarzyło w tym sklepie?

Ciężko westchnęłam.

- Widziałam Thomasa. Był jednym z napastników chodź do tej pory w to nie wierzę. Oprócz niego było jeszcze dwóch mężczyzn. Jestem pewna że to był on!- lekko podniosłam głos ale natychmiast się uciszyłam- Odrazu poznałam jego oczy. A głos... Jego głos poznałabym nawet będąc głuchą...

- A on cię poznał?

- Nie... I nie rozumiem dlaczego. Mam podejrzenia że wpadł w ręce Petera, a on mu coś zrobił przez co mnie zapomniał....- mówiłam już prawie z płaczem.

Przez łzy przyszedł mi do głowy wariacki pomysł.

- Jacob, proszę. Pomóż mi go odnaleźć...- wymamrotałam przez łzy łapiąc jego obie dłonie.

Chłopak niepewnie spoglądał na mnie próbując przetrawić to co powiedziałam a raczej o co poprosiłam. Oboje byliśmy świadomi że to będzie zadzieranie z mafią Petera i każde potknięcie może nas słono kosztować a co dopiero niepowodzenie całej akcji. Śmiało można powiedzieć że zwariowałam ale dla mnie to była gra warta świeczki. Dobrze wiedziałam że Thomas z własnej woli nie dołączył by do swojego wuja. Musiałam go odzyskać i wyjaśnić tą sprawę, chodźby nie wiem co.

- Niech będzie, ale zrobię to tylko dla ciebie- odpowiedział z łaską- Dla Thomasa nie kiwnął bym palcem.

- Jesteś najlepszy...- wyszeptałam z szerokim uśmiechem chodź wciąż roniłam kilka łez po policzkach.

- Cc-co się dzieje!?- usłyszeliśmy przebudzony głos mojej mamy a potem jej zdezorientowany i nerwowy wzrok krążący po pokoju.

Chyba rozmawialiśmy nieco za głośno.

Mama po chwili orientacji w terenie wstała i podeszła do mnie budząc przy tym tatę. Chwilę tylko wpatrywała się we mnie z matczyną miłością.

- Przepraszam za tamto... Coś mi odbiło- syknęłam prędko.