Irene's Pov.
"Are you sure about that Nezy?" I asked
Kanina pa kami dito nalaman na namin namin lahat lahat. Si mommy walang ginawa kundi umiyak until now.
"opo, sure na sure tita. Ayaw ko naman po na lagi nalang ganito ang sitwasyo. May sakit na nga si mommy masasaktan pa sya dahil kanila daddy" saad nya habang nakatingin kay ate na ngayon ay mahimbing na natutulog
"Apo sasama ako" saad ni mommy
"Ako rin, doon nalang tayo sa California may kaibigan akong doctor doon" saad ko
"sobrang payat na ni mommy" saad nya habang nakatingin kay ate Kaya napatingin rin kami
"Ang sya nyang tao, hindi ko manlang alam na ganito na pala ang iniinda nyang sakit"
"Bakit si mommy pa?" she asked saka tumingin saamin
"Bakit sya pa?" she asked saka umiyak
Agad syang niyakap ni mommy ganon din ako.
"Bakit nanay ko pa" saad nya saka humagulgol sa pag iyak
"I'm sorry" rinig naming saad ni ate Kaya agad kaming bumitaw kay nezy saka tumingin sa kanya
She's crying......
"I'm sorry anak nasasaktan ka dahil kay mommy" saad nya pa kaya agad lumapit si Nezy sa kanya at niyakap sya
"Mommy no, don't say sorry wala kang kasalanan" saad ni nezy
"Just don't mind mommy anak, saglitan nalang ito oh hayaan mo nalang si mommy anak ko" saad ni ate Kaya agad na tumingin si Nezy sa kanya
"No, no mommy don't say that. Hindi kita hahayaan" saad nito saka hinawakan yung mukha ni ate
"Mommy listen, gagaling ka ok? Gagaling ka mommy hindi ka namin iiwan ha dito lang kami sa tabi mo" saad ni Nezy
"Anak bilang na ang araw ko" saad ni ate
"Are hindi, maaagapan pa natin" saad ko saka hinawakan yung kamay ni ate
"Paano kung hindi? sayang lang yung pagod nyo" saad ni ate
"No! No mom walang masasayang" sigaw ni Nezy
"Mommy walang masasayang kung walang susuko. Please! Hindi ko kaya huwag kang ganyan mom lumaban ka please. Ikaw nalang ang meron ako" saad ni Nezy
"Ayaw mo bang mag rest ang mommy anak?" ate asked
"Ayaw ko! Ayaw ko! Hindi ko kaya!" sigaw ni Nezy Kaya agad syang hinila ni ate Para yakapin
"Hindi ko kaya mommy" saad nya
Patuloy lang sya sa pag iyak hanggang sa mapansin ko na medyo nahihirapan syang humiga nagviviolet na rin yung labi nya.
Agad akong tumayo at pumunta sa likod nya saka sya ihinarap saakin na ikinagulat ni ate.
"Nezy? Nezy what's happening?!" i asked pero patuloy lang sya sa pag iyak
Agad kong kinuha yung bag nya na nasa side nya saka hinanap yung inhaler.
"Here, anak bilis" saad ko at Inalalayan syang gamitin yun
After that ay sumandal sya saakin.
"shhh stop crying na inaasthma kana oh" saad ko at Inalalayan syang umupo sa sofa.
"anak, stop crying na" saad ni ate saka dahan dahang tumayo at lumapit kay Nezy
"Sleep na anak ko, mommy us fine" saad ni ate
Isinandal ni Nezy yung ulo nya sa balikat ni ate at agad na nakatulog.
"Nagdadalaga na ang bulilit ko" saad ni ate
"Maaabutan ko pa kaya ang 18th birthday nya?" she asked habang nakatingin kay nezy
"Ate naman kasi, alam mong mommy's girl ang anak mo eh. Hindi talaga nya kakayanin kapag nawala ka" saad ko
"Anak, kahit Para Kay Nezy nalang. Please lumabas ka" saad ni mommy
"Naka kapagod lumaban mommy, lagi nalang akong talo" saad ni ate
"no ate, kelan ka ba natalo? Ate hindi ganyan ang kilala kong manang. Si manang imee namin palaban" saad ni kuya bong habang papasok sa kwarto
"Manang Ime, naalala mo noong bata tayo? Ang tapang mo noon hinabol mo pa nga ako ng itak eh" saad ni kuya saka lumuhod sa harap ni ate
"Ang liit mo pero Para kang matanda kung makapag utos noon" saad nito na ikinatawa ni ate
"Ayaw mo ngang mag patalo saamin ni Irene eh, kapag sinasabing kamukha ni irene si daddy nag didisagree ka kasi gusto mo ikaw lang ang kamukha ni dad" saad ni Kuya saka hinawakan yung kamay ni ate
"Manang Ime, hindi ikaw yan. Yung manang na kilala namin hindi sumusuko" saad ni kuya
"Bong, pagod na ang ate" saad ni manang
"Manang ikaw ang nag sabi saamin ni irene diba?"
"Mapapagod pero hindi susuko" sabay naming saad ni kuya
Bong's Pov.
"pero masama bang sumuko kapag hindi na talaga Kaya?" she asked
"Bong pagod na pagod na ang manang" saad nya
"Manang naman eh, paano kami? Paano ang mga anak mo?" I asked
"Nandyan naman kayo eh" saad nito
"Hindi nyo naman pababayaan ang bunso ko diba?" she asked
"Mumultuhin ko kayo kapag pinabayaan nyo itong bulilit ko" saad ni ate
"Ate not funny ha" saad ni irene
"Hayaan nyo nalang ako please? Ito na yung huling wish ko oh huwag nyo lang papabayaan yung anak ko. Papayag ako na magpagamot pero di ko maipapangako na kakayanin ko. Sumusuko na ako, pumayag lang ako dahil yun ang gusto ng anak ko pero ang totoo, di ko na kaya" saad ni ate
