Inkless Pen 🖋️ (2024)

Entry No. 3

Entry No. 3

-MY COUSIN'S DATE-

Ako'y hindi mapakali simula noong nagusap kame ni Sir. Agustos. Ikaw ba naman nagbanggit ng pangalan doon sa taong alam mong lahat gagawin para imbestigahan ka.

"Hindi naman sana aabot doon diba, Pauline?" mula sa pagkakatayo ay hinayaan ko ang sarili kong bumagsak sa kama ni pauline.

"Hindi naman ata aabot sa labas pag iimbestiga nun." sagot nito habang kaharap ang salamin nito at nag aayos.

"Pano pag nagka bulilyaso ang plano ko? Alam mo naman sa ngayon socmed are easy to access. Lahat gagawin ni Sir Agustos para makasiguro lang na walang aberya lahat ng pinapagawa niya. Hindi pa ako pwede mawalan ng part time job, Pauline."

"Diba kilala mo naman yung taong yun?" she asked before she started applying her lipstick on the center of her upper lip, just below the cupid's bow with her usual matte lip color. "Dapat mo nang unahan yung manager mo sa kanya." Tiningnan niya ang reflection ko sa salamin. "Paabot nga ng tissue."

Kinuha ko ang tissue sa bedside table nito saka inabot.

"How?"

"Thanks," She took a soft face tissue and separated the layers to make it thin. She folded it into half and held it in between her lips and pressed down for blotting her lipstick to remove extra product and oil. "Ask him if he's okay with that." she said after she was satisfied with her thin yet pigmented layer of lipstick.

"Okay saan?" naguguluhan kong tanong sa kanya.

She swirled her chair. Ngayon ay kaharap ko na siya. "Sabihin mo na sinabi mong jowa mo siya at plano mo lang yun para hindi ka matanggal sa trabaho mo at makisabay nalang kamo siya."

Wala man akong kinakain pero nabulunan ako sa sinabi niya. "Yun ang hindi mangyayari," I said between coughing. "Sigurado rin akong wala akong mapapala sa kanya."

Tumayo ako at inabot sa kanya yung damit niya na naka ready na sa kama.

"I swear!" dagdag ko para di na siya magpumilit pa. I swear, baka mas lumala pa ang sitwasyon.

"Sige," nagsasalita siya habang tinutulungan ko siyang suotin ang dress nito para sa date nila ng boyfriend niya. "Hayaan mo na lang muna hanggang sa di pa nagka bulilyaso ay tapusin mo nalang agad ang manuscript mo."

Malalim na buntong-hininga nalang ang napala ko sa usapan nato. Sinuot na nito ang sandals niya at binalikat na ang luxurious slim bag nito.

"You look beautiful," tanging nasabi ko nalang dito.

Umikot siya ng isang beses na tila nasa prom dance. "Really?" ngumiti siya na lalong nagpakintab sa mga mata nito at dumagdag sa ganda ng make up niya.

"It's my privileged to be your driver, Miss Villareal." pagbibiro ko dito as I execute a courtesy in front of her at nagtawanan kame. "Sige na bumaba na tayo andoon na sa baba ang sasakyan."

"I'm so excited!" hiyaw niya.

Lagi naman ata siyang excited pag tungkol sa jowa niya. Pasimply akong ngumiti, ang swerte naman ng babaeng ito. Muli na naman akong naging daan sa kasiyahan ng dalawang taong nagmamahalan.

Kailan ko pa kaya mararanasan ang ganito yung hindi na ako ang daan kundi ako na yung nile-lead ng daan tungo sa masasayang event ng buhay ko kasama ang taong mahal ko?

Kailan ko mararanasan ang maging isang normal na babae na di man kagandahan pero merong isang taong matatawag kong sakin at nagtatangi lamang sakin?

Kailan ko kaya mahahanap ang taong di lang proud na meron siyang katulad ko kundi tanggap ako sa kung ano ako?

Yung di ka iiwan bagkus ay mananatili sayo habambuhay. Mga pangarap na dati ay iniisip mulang at ngayon ay may kasabay ka na sa pagabot ng mga ito.

"People will come and go in our life, but the right one will come and stay forever, Fin." napabalikdiwa ako sa pagkatulala nang magsalita si Pauline sa gilid ko. Naghihintay na pala siya para paandarin ko ang sasakyan.

Makikita sa mga mata niya ang pag aalala at lungkot dito. Halata ata yung lungkot na bumahid sa pagmumukha ko.

"Sorry, Fin. I'm so very sorry." Bigla siyang napatingin sa mga paa nito. "I think I shouldn't have bother you. But I have no intention or any extent to feel you bad."

I slapped my face. Di gaano kalakasan pero tama lang na natauhan ako.

"No," kinuha ko ang kamay nito. "Ako yung dapat mag sorry. Sorry for acting like this. It supposed to be your day. And I'm happy for you always," tumingin siya sakin at ngumiti ako sa kanya. "Please huwag kang mag isip na parang nakakadisturbo ka sakin. Will always be at your side like the way you help me, okay?"

Ngumiti siya at tumango sakin. We both sometimes act selfish, unknowingly people around us start questioning their accountability to us kahit sa totoo lang ay wala silang kasalanan.

"Ready?" tanong ko sabay ngiti sa kanya ng matamis.

"Yes!" ngumiti rin siya at doon ay nakita ko na ulit ang kanina ay muntikan nang mawala na masayang mukha niya. I should be careful next time!

It was almost sunset when we arrived at the place. Beach resort particularly. Hindi pa nga kame nakapasok ay bongga na ang entrada ng resort. The whole place was lighted up by many lamps and series of festive lights. At dahil nga pagabi na ay nagmimistulang mga alitaptap ang mga hanging lights sa paligid. Very romantic.

Bumaba na si Pauline ganun na rin ako.

"I can't believe this to be beautiful." aniko.

"Ganun din naman ako."

Tiningnan ko si Pauline. My job was to send her here but guess I need this place.

"Punta ka na kung nasaan ang jowa mo, Pauline." Kinuha ko ang Tab at reading glass sa sasakyan. "I guess I need to take some scenic route."

"Okay, just enjoy then." She winked at me before she left.

Ako naman ay maglibot-libot at magte-take down notes sa Tab ko. This place is near to fantasy. I must take all the details, it's very romantic. It is supposed to be known not just by sight but by words. Detail for detail.

Sinundan ko ang nakahilera na slate stepping stones na nagmimistulang pathway at pinalilibutan din naman ng mga nagsisitaasang bushy plants. I almost cried afterwards. Because you must reach the end of the garden to see the vast sea and witness the sunset that no one can compare to this pink, blue, yellow, orange- an awe-inspiring kaleidoscope of colors.

Umupo ako sa isa sa mga collapsible chairs na nasa tabing dagat. Pinanood ko ang hampas ng mga malalaking alon at pinapakiramdaman ang simoy ng hangin na dinulot nito. Nakaparefreshing pag solo mo ang napakagandang paligid.

Binuksan ko ang Tab at nagsimulang libangin ng mga daliri ko ang keyboard sa screen.

Sa punto na kontrolado ko na ang tiyempo ng pagsusulat ko ay biglang naputol iyun nang may tumahol sa tabi ko.

It was a tiny dog with a foxy face and had a fluffy double coat fur with his fluffy tail curls up over the back. His tongue was out like gasping for air to breathe. I almost did not recognize him kung hindi lang dahil sa dog tag niya. Anong ginagawa nito rito? Ibig bang sabihin nito andito siya? No, I can't afford to see her here, natotoxic niya ang magandang paligid.

"Shoo! Shoo!" taboy ko sa aso bago pa niya ito hanapin at makita siya rito.

"Mushyyy.." in the distance, a guy was calling the dog.