Kızlar Masalı

10. Bölüm(Karışık duygular )

Selaaam nasılsınız dostlarım ❤❤

Yepis yeni bir bölüme hoş geldiniz sefa verdiniz
Vote vermeyi unutmayın 😘

Medya: Beyza'nın kaftanı

..

Kızlar bulunmadan 1 Saat önce
Ada'dan

Tunç'un yanından hızla çıkıp. Gölgenin attığı konuma gittim. Güneş yüzüme yakıcı bir şekilde vuruyordu buna aldırmadım. Hızla caddeye çıkmıştım. Taksi arıyordum sonunda bir taksi durmuştu Tunç arkamdan sesleniyordu onu duymayarak taksiye bindim. Gideceğim konumu söylemiştim bir dakika bu konum bana tanıdık geliyordu elimle ekranda yakınlaştırarak bakmıştım bu benim eski evimdi demek orada tutuyordu kızları.. Selçuğu arayıp kızları bulduğumu ve konumu yollamıştım.

Başımı cama yaslamış geçmişi düşünüyordum oysa ne güzel bir hayatım vardı benim ailemin öz olmadığını bildiğim, sevdiğim adamı kaybetmeden önceki evim. Yüzüm hafif ıslanmıştı. Uzun bir yolun ardından gelmiştim. Taksiciye parasını uzatıp indim. Yavaşça yürüyerek eve doğru adımlıyordum ya da geri geri gitmek mi deseydim

Her yakaşmamda çığlık sesleri işliyordum. Emrenin öldüğü ve benim o çığlıklara boğulduğum gece.. Babam olacak o adam bizim görüşmemize izin verseydi şu an bunları yaşamayacaktım bile Emrenin katili değil de nişanlısı, sevgilisi belki de ? eşi bile olabilirdim

hayatıma giren herkese zarar vermekten başka bir işe yaramayan zavallının tekiydim. Düşüncelerimle boğuşurken telefonum titremişti cebimden çıkarıp baktığımda arayanin Tuna olduğunu görmüştüm ekranı kapatıp kapıya doğru geldiğimde içeri girişimin engelleneceğini bildiğimden.

Gizli bölmeye doğru yol aldım evin büyüklüğü ilk defa işime yarıyordu gizli bölmem babamın katı kurallarını saymayıp arkadaşlarımla ve Emreye kaçıp gittiğim yerdi annem ne kadar sevgiyle yaklaşsa da babamin katı kuralları vardı. Bense onlara uymaz kaçardım. Nihayet gizli bölmeme geldim pencereyi yavaşca açtım artık içerideydim

Kimsenin göremeyeceği bir yere saklanıp etrafın sakin olmasını diliyordum. Şu an bu evin sahibini öylesine merak ediyordum ki annem ve babam olacak o adam yurt dışına kaçmışlardı. Beni de yetimhaneye bırakmışlar çok geçmeden de annanem almıştı. Belirli bir süre bekledikten sonra yerimden ayrılmıştım kimseye gözükmeden kızlarımı bulmam gerekiyordu.

Dikkatli bir şekilde odalara bakıyordum en son girdiğim odadan sonra bağırış sesleri duyduğum odaya adımlarımı yönlendirdim az bir mesafe varken kapının önunde dikilen adamları görmüştüm. Sırtımı duvara doğru yasladım kapının önunde iki kişi vardı Selçuğun çabuk gelmesi için dua ediyordum eve gizlice girmem bana pahalıya mal olabilirdi ama onlar için herşeye değerdi.

Tuna yeniden beni arıyordu şu an onu cevaplayamazdım. Selçuk beni arıyordu telefonu kapatıp mesaj yazmıştım "Evdeyim saklanıyorum nerdesin? " Selçuk sitem dolu bir mesajla karşılık vermişti, "Neden böyle birşey yaptın?" Yoldayız merak etme sakın olduğun yerden kıpırdama " demesine kalmadan yakalamıştım kadın hizmetçi bana bakarak "Kimsin sen? Ne arıyorsun burda?" Sinirle kadının üzerine yürüdüm.

"Arkadaşlarımı kurtarmaya geldim sizin gibi pisliklerden" yerimden haretlenip odaya doğru koştum "Kızlar ben geldim sizi kurtaracağım" korumaları aşıp odaya dalmıştım. Sahra Beyzaya silah doğrultmuştu. Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum Beyza bana korkuyla bakıyordu . Gözlerimi bir zamanlar arkadaşım sandığım o kıza doğrulmuştum Sahra'ya evet namı diğer Gölgeye. Bizi ayıran aileme yakın gözüküp bütün sırlarımı bilen o kıza...