i bet on losing dogs • bakudeku

abonden

Karanlık odanın tek ışık kaynağı küçük televizyondan yansıyan loş olandı. Zaten Katsuki vardı ekranda, zafer sırıtışı da tüm odayı parlatmaya yetiyordu.

Fazla olmasa da şişmiş karnını okşuyordu küçük omega, UA spor festivalini izlerken. Alfasına her şeyden çok ihtiyacı vardı, ama o yoktu. Yeniden ağlamaya başladı. Daha kurumamış çilli yanakları yine ıslandı.

Çocuğunun onun gibi sürekli acıya mahkum yaşamaması için dua ediyordu Deku hep. Annesi kadar ağlamasın istiyordu. Hep mutlu olsun ve gülsün, tıpkı kahramanlar gibi. Karnını daireler şeklinde okşarken televizyondan gelen seslere odaklandı.

Bir anda herkesten ileri geçip kazanan Katsuki'yle gözleri parladı Deku'nun. Ekranda sadece onun yüzü vardı. Allmight ona madalyasını zorla takarken çok komik görünüyordu kıkırdadı İzuku. Göz yaşlarıyla parlayan gözleri ile konuştu karnıyla sonra.

"Baban harika bir kahraman olacak kızım."

Hâlâ ağlamaya devam ederken gülümsedi burukça.

"Sana çoook iyi bakacak."

Gülümsemesi düştü yüzünden.

"Ben sonsuza dek gittiğimde, beni özleme tamam mı?"

Kacchan gerçekten ona dediği her şeyi birer birer yapıyordu. Deku ise... O sefalet içindeydi. Hayatı sadece bir ay içinde geri dönülemeyecek şekilde değişmişti ve o hiçbir şey yapamamıştı.

Onu şuanlık hayata bağlayan tek şey bebeğiydi. Omega doğası gereği yavrusuna çok güçlü bir şekilde bağlıydı. Onu herkesten korumak istiyordu fakat elinden bir şey gelmiyordu.

Annesi de bir omegaydı. Zavallı kadın, oğlunun içler acısı haline daha fazla dayanamamış, kendini asmıştı.

İzuku markete gittiğinde alışveriş listesindeki yoruldum kelimesini görmeyi veya annesinin yatak odasından görünen sarkık ayakları beklemiyordu. Onun yanında olacak tek bir kişiyi istemişti sadece.

Anlaşılan kızı dışında hiçbir şeyi yoktu bu dünyada. Herkes onu terk etmişti. Lanetlenmiş olduğunu düşünüyordu bazen İzuku. Düzgün de düşünemiyordu zaten. En azından kızına kötü bir gelecek sunmak istemiyordu. Kimse eşit doğmuyordu sonuçta.

.

Zilin çalmasıyla kapıya koştu Bakugou. Sebebini bilmiyordu ama kapıyı acilen açması gerektiğini hissediyordu.

Kapıyı açınca aldığı tanıdık kokuyla gözleri ardına kadar açıldı. Aylardır görmediği omegasını görebileceği için sevinmişti. UA'ye başladıktan sonra çoğu şeyi düşünecek zamanı olmuştu ve çocukça hatalarını farkedebilmişti. Çok geç kaldığını henüz bilmese de...

Her şey için çok suçlu hissediyordu ve İzuku'yu bir süredir arıyordu zaten, özür dilemek istiyordu, konuşmak ve hatta belki onunla ilişkisini düzeltmek. Fakat hevesi yerdeki küçük sepeti görmesiyle kursağında kalmıştı.

Yere eğildi ve içindekini görünce Bakugou dondu olduğu yerde. Nefesi kesildi. Böyle bir şeyi beklemiyordu. İzuku'yu görmek istiyordu.

Kocaman kıpkırmızı gözleriyle onu izleyen bir bebeği değil.

Hızlıca bebeği aldı sepetten kolları arasına. Ona zarar vermemek adına kırılgan bir objeymiş gibi tuttu bebeği. Tıpkı yeşil saçlı kokuyordu. Yumuşak battaniyesinin içinde çok huzurlu duruyordu, gerçekten dünyadan haberi yoktu.

Minik elleri fazla küçüktü bu normal miydi ki? Ve suratı sanki... Bu bebek kendisinin ufak bir kopyası gibiydi. Güzel omegasından çilleri dışında hiçbir şey almamıştı bile.

Altına yerleştirilmiş notu farketmesi uzun sürmemişti. Yerdeki sepete uzandı. Küçük kağıdı eline aldı ve okurken parçalar yerine oturmuştu. Farkındalıkla gözyaşları birer birer akmaya başladı.

Katsuki sık ağlayan biri değildi hatta çok nadiren ağlardı. Ve bunu yaptığında hiç kimsenin görmesine izin vermezdi. Ama Deku bir istisnaydı. Sadece o onu ağlarken görmüştü. Küçük omega, Bakugou villasının girişinde saklanırken izliyordu sessizce. Yine onu ağlarken görmüştü.

'Kacchan ben gidiyorum. Lütfen kızıma iyi bak. Senden son bir isteğim daha var. Lütfen kızımızın adını Hikari koy. Tüm umut ışıklarını onun için yak olur mu? Bana yaşattığın onca acı için teşekkürler.
-Deku'

Notu okuduktan sonra Katsuki tüm gece babasıyla sokağı aramıştı belki yeşil saçlı çocuğu azıcık da olsa görürüm umuduyla. Fakat omegasından tek bir iz bile yoktu.

Nereye gittiğini söylemeden gittiği için sinirliydi alfa. Saçlarını çekiştirdi annesi ve babası ona bağırırken. Eğer İzuku geri dönerse kızını görmesine izin vermeyecekti.

Ulan bu mektup çok sikkoydu diye hic ellemedim adini fln degismiyim dimi bebegin biraz orijinal olsun