DOS POV.
It almost 1 week later, simula nung nangyari yun, mas lalo naging komplikado pag sasama namin ni dj.
Di ako kinakausap o pinapansin walang hangun o multo na nga lang ako sa kanya e, nasanay na din ako mag isa lagi dito sa condo dahil minsan di siya nauwi o minsan naman umaga na umuwi or late na.
Tas pag kagising ko wala na siya maaga palagi umaalis, mas lalo naging mahirap pag sasama namin ni dj.
Pero di pa din naman nakakalimutan respobilidad niya dahil nag bibigay siya ng pera pang kain or pang bili ng mga pangangailangan dito.
Iniiwan na lang niya minsan sa table tas mga maikling sulat n lagi nakalagay ."buy what you need." ayun na lang lagi status namin sa buhay ni dj.
Siguro unti-unti nasasanay nako sa presensya na.
Mas natatanggap kona na hanggang dito na lang kami.
Pinunasan ko ang aking luha at pinatuloy ko na lang pag luto ng pag kain.
Andito ngayon si dj sa kwarto niya.
Pag katapos ko mag luto nag hain nako ng makakain namin, kahit alam ko di naman niya gagalawin yun o papansinin.
Naramdaman kona pag bukas ng pinto at nilabas nun si dj na bagong gising.
Humarap ako rito at binati.
"Goodmorning dj, nag handa ako ng makakain na-"
he cut me off.
"Busog pako." Malamig na tonong saad neto at dumeretso sa banyo.
Napangiti ako ng mapait at kumain ng mag isa.
Lumabas na siya ng banyo at pumasok ulit sa kwarto niya.
Lumipas ng mga ilang oras lumabas ulit siya.
Tinignan ko ito, nakabihis na siya mukahng papasok na sa work niya.
Nakapag ligpit nako ng pinag kainan ko, saka kinuha yung plastic bag may laman na pagkain.
Iniisip ko kasi baka ano mang yari sa kanya masama dahil di siya palagi nakain. Kaya oag babaonan ko na lang siya ng makakain kahit alam kong di naman niya tatangapin pero susubukan.
Aalis na sana siya nang mag salita ako para sana makain siya sa resto nila
"Hmm dj, may hinanda akong baon mo."
Nakangiting saad ko dito.Tinignan lang niya ng walang emosyon yung plastic bag na hawak ko.
saka tinapunan lang ito ng tingin.
"Sa resto nako kakain, mamaya may lason pa yan." Saad neto at akmang aalis na sana.
"Ano kasi lagi ka na lang wala kain dj mamaya may mangyaring masama sayo." Pag alala ko rito.
Mahina siyang tumawa at muling tumingin sakin, tinaasan naman niya ako ng kilay.
"Ano naman sayo?." Saad neto sa pinakamalamig na tono.
Napayuko ako.
"Di naman kita asawa, isa ka lang naman babaeng nabuntis ko sa maling paraan."
Mas lalo ako napayuko sa kanyang sinabi.
"Kaya wag kang umarte na para may pake ka sakin o para bang isa tayong masayang pamilya kasi kahit kailan di ako magiging masaya o kahit ikaw hanggang andito ka at nakakasama ko pa." Sigaw neto sakin at sabay alis sa aking harapan.
Naramdaman ko ang malakas na kalabog ng pinto.
Naiwan akong mag isa na tulala at dahan dahan nag situloan ang mga luhang galing saking mata.
BINABASA MO ANG
HEATHER
FanfictionSome say it's painful to wait for someone. Someone say it's painful to forget. But the worst pain come when you don't know whether to wait or forget. . 'Are you hurt?.' - DJ (wise) 'i said i was fine, but i never said it didn't hurt.' - DOS (omyvee...