29.თავი

236 15 7
                                    

29. თავი

ლიზას თვალთახედვით

როცა ჰარის, როგორც დამპირდა ისე საღამოს არ დაბრუნდა მივხვდი რომ რაღაც მოხდა, მაგრამ ვერასოდეს წარმოვიდგენდი იმას რომ ჩვენი ცხოვრება სწორედ ამ დროს იცვლებოდა.

დილით რომ გავიღვიძე, მესმოდა როგორ დადიოდა ჰარი ოთახში, რამდენადაც უცნაური არ უნდა ყოფილიყო მისი და ლიამის ნაბიჯების გარჩევა მარტივად შემეძლო. ოთახიდან ფეხ აკრებიდან გამოვედი ისე რომ მილა არ გამეღვიძებინა.

- ჰარი აქ რას აკათებ ?- ვკითხე ჰარის როცა შევამჩნიე თუ როგორი სახით აწყობდა ჩემოდანში ტანსაცმელს.

- ლიზა, მეგონა გეძინა. მე გაგაღვიძე?- მკითხა მან, მას შემდეგ რაც ჰარი გავიცანი პირველად ვხედავდი მას ასეთ უხერხულ მგდომარეობაში, თითქოს არ იცოდა სად წასულიყო.

- არა, შენ არ გაგიღვიძებივარ - მოვატყუე - ჩემ კითხვაზე კიდევ არ გიპასუხია - შევახსენე მას

ჰარი ისე მიყურებდა თითქოს წარმოგენაც კი არ ქონდა რა უნდა ეთქვა ჩემთვის .

- გუშინ საღამოს - დაწყო მან მისი ნაზი ხმის ტონით, თითქოს ცდილობდა შემდეგი სიტყვებით ჩემთვის გული არ გააეტეხა - აქედან გადავდივარ, მგონი დროა ჩემი და კენის ურთიერთობა შემდეგ ეტაპზე გადავიდეს.

არც კი მახსოვს ბოლოს ასეთი ტკივილი როდის ვიგრძენი , როდესაც ერთმანეთ ვაკოცეთ , რამდენდაც არასწორი არ უნდა ყოფილიყო ეს, მეგონა რომ ჰარი მე ამირჩევდა და მაგრამ როგროც თითქმის ყოველთვის ეხლაც არასწორი არღმოვჩნდი როცა საკითხი ჩემ სასიყვარული ცხოვრებას ეხებოდა .

- მაგრამ როცა მე მკოცნიდი ამაზე არ ფქრობდი არა ?- ვკითხე მას , ვხვდებოდი რომ მასზე გაბრაზება არასწორი იყო, და არც უნდა გავბრაზებული ყავი რადგან მას შეყვარებული ყავდა და სრული უფლება ქონდა ის აერჩია ვინც უნდა მაგრამ ეს არ ნიშნავ იმას რომ მისი არჩევანი მე არ გამიტეხდა გულს. - შენ დამპირდი, დამპირდი რომ სულ აქ იქნებოდი როცა დამჭირდებოდი , რატომ გინდა რომ შენი პირობა დარღვიო.

Flatmate (H.S)Where stories live. Discover now