He Is A Monster

Entry #8 ~ hunger <3

[ ryujii's POV ]

"holy shit..."i was holding my chest. It was aching. Nasa kotse paren kame. Pauwi na.

"hmm? Nande?(why) Onii-san?(kuya)"napapalala na yung pagjapanese ni kirito.

"my chest is aching. I dont know why."kuso! Its killing me. Ohh yeah... Kuso means damn.

"baka naman di ka pa kumakain."-himeka.

"kakatapos nga lang namen ni yui ee."-ako

"baga! (idiot/stupid/fool)" binatukan ako ni kirito

"itta!(ouch) anuh ba!?"-ako

"himeka means eating! Not the one youre thinking!"-kirito

"ohh. Wakarimashita yo.(i understand)"then suddenlly my chest ache. Napapatiklop na ko sa sakit.

"here onii-san. you may drink this."inabot sakin ni kirito yung bag ng dugo.

"matte.(wait) where did this come from?"nagtataka ako. Syempre nasa kotse kame panu magkakabag ng dugo.

"i always bring some with me."-kirito tapos kinuha ko na yung dugo. At tinungga.

"daijobo desu ka? Onii-san?(are you ok? Kuya?)"-himeka

nilunok ko kahit yung kahuhulihang patak.

"haii. Daijoba des.(yes. Im ok)"buti umayos ayos na din konti pakiramdam ko.

"are you sure? Your eyes is in color red."-himeka

"huh? Hindi nga."-ako

"ou kaya. Hala lagot..."-kirito

"tumigil ka nga kirito."lumapit ako sa rearmirror at namumula nga yung mga ko.

"kuya. I think you should eat. Drinking is not enough for you."-himeka

"ayoko! Hindi ako papayag."-ako

"kuya naman. Kesa sa hindi mo na mapigilan yung sarili mo diba?"-kirito

"demo (but)... Anoh kasi..."ayokong kumain. Pero paghindi naman ako kumain pwede akong maging wild.

"para naren wala kang mabiktima kuya. Kahit aso na lang muna sa ngayon."-himeka

"ou nga. Isipin mo para na ren kay ate yukari."-kirito

hindi na ko umimik. Para kay yukari? Sige para kay yukari.

"andito na tayo. Bumaba ka na kuya."-himeka.

"baket ako bababa?"anuh yon? Ako magbubukas ng gate? Anuh silbi ng mga katulong?

"tungaw. Hindi ko pinapabukas sayo yung gate. Bumaba ka na at maghanap ng makakain. Hindi ka makakapasok ng bahay hanggat hindi nagbabalik kulay yang mga mata mo."-himeka. Tss. Nabasa nanaman nya yung isip ko.

"ohh sige na nga!"sumangayon na lang ako.

"here you can use my ray ban. Im sure if someone sees you with eyes like that will freak out."inabot sakin ni kirito yung ray ban na nakasabit sa dibdib nya. Kinuha ko na ren at sinuot. Bumaba na din ako ng kotse nang bumusina si himeka.

"kambarimas onii-san!!! (gudluck kuya!)" tss. Ano ako? May laro sa olympics? Ganun?

naglakad na lang ako. I dont know where im going i just keep on walking. Parang pakiramdam ko medyo nanghihina ako. Hindi na masakit yung dibdib ko but my body is weak.

im sorry kung naguguluhan kayo. Well, im not a human. Im a monster. Im eating a human flesh. Wait... No. My parents didnt let me to eat human flesh. Sabi kasi nila. Pag nakakain na ko nun hahanap-hanapin ko daw. Ee delikado na pag ganun. Kaya sinanay kaming magkakapatid na umasa lang sa dugo at mga laman loob ng mga hayop. bait naming aswang nuh?

if my body needs to eat some flesh,abnormalities appear. Like for example, may chest is aching, pangil ko humahaba, yung mata ko namumula. Yung tipong parang nakacontactlens ako? Minsan nagiging agressive ako. But i never been too agressive. Pati ata tong panghihina ko symptoms din ata

my whole family is a monster. But all of us are not that really the same. Himeka can read mind. You can never keep a secret to her. She will know you even with only one look. And she is also too bossy. Kaya under kmeng mga kuya nya sa kanya ee.

si kirito naman... Hmm? Anuh ba powers nya? Ahh! Alam ko na! Magflirt ng babae. Joke. Playboy sya pero hindi yun yung powers nya. He is very strong. Superman kumbaga?

nakakapagpagaling naman ng sakit si mama. Si papa nakikita ang future.

me. Im just normal. I guess? Hindi ko kasi alam yung akin. Feeling ko wala. Sabi naman nina himeka baka daw yung talino ko. Hindi naman kasi likas sa pamilya namin ang sobrang talino na palaging napeperfect ang exam. At yung lang yung matutukoy nila.

EWAN KO BA! Basta alam nyo na yung secret ko. Wag kayo maingay kay yukari ha? Baka kasi iwan nya ko pagnalaman nya. Hindi ako papayag! Masakit iwasan ng taong mahal mo. Iiyak ako pagnagkataon.

alam na ren to nina kei yung tungkol saken. Actually tungkol sa kin yung pinaguusapan namin nun sa rooftop.

remember nung nagwar sina natsu, tashigi at yui? Masiado lang silang naging overprotective kaya nila nagawa kay yui yun. Hay nako. Kaya talagang dapat ako ang magsorry nun kasi ako naman yung reason.

nevermind na nga. Teka asan na ba ko? Kanina pa ko nagkukwento hindi ko alam kung nasan na ko.

shit! Nanghihina na talaga ko. Kelangan ko nang makakain.

"arf! Arf! Arf!" sakto may askal na aso. Pero... BAKET ASKAL!? Di ba pwedeng german sheperd? Baka pangit lasa nito. Ang kinakain pa naman nito yung diaper na may pupu. YAK!

no choice ako. Nanghihina na ko ee. Sinunggaban ko na yung aso at dinala sa may mapunong lugar.