Savunmasız masum Diyarbakırlı Baran'ın, Herkesin adımından titrediği Ülkücü Aslan'ın olduğu koğuşa düşmesiyle başladı.
Sessizdi Baran geçmişinin verdiği acı çocukluğunu yaşayamamışlığın hissi ve yorgunluğu vardı üzerinde, Mavi gözlü beyaz tenli uf...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Küçük kedimizzsssss
__________________________
Havalandırma saatin'in üzerinden bir kaç saat geçmişti, biraz daha zaman geçseydi gidecekti Aslan'ın yanına. Çok merak ediyordu konuşacakları hakkında belki gerçekten suçsuz olduğuna inanırdı ve ona düşman gibi bakmaktan vazgeçerlerdi. Yine de biraz ümitsizdi Baran, sanki Aslan onu anlamayacak eski düzen olacak herşey yine onu dövüp dövüp pis tuvalet kenarına kitleyecekti.
Kendini kötü düşünmekten geri alamıyordu, ama olumsuz düşünmekte istemiyordu. Masa başında yine atışan ikiliye bakıp tebessüm etti Baran, bunlar bu ortamda olmasa çok iyi ikili olurdu, tabi eşcinsel olduğu öğrenilse burda 1 dakika bile nefes alamazdı kimse. Saatler geçtikçe geçti Baran artık yerinde duramaz hale geldi, Aslan yatağında tek başına oturuyordu, yemekler yenmiş çay demlenmisti. Boş gitmemek için 2 bardak çay aldı eline yanına küp şekerlerden koyup Aslan'ın yatağına ilerledi Baran.
BARAN'IN AĞZINDAN (kısa oldu ama olsn xkanxksndnks)
Korksam da belli etmemeye çalıştım, yatağa iyice yaklaşıp boğazımı temizledim, hemen bakışları bana dönmüştü ulan ne vardı bu adamın kara gözlerinde yeminle sanki derin bir çukura bok çukuru- yani, dipsiz bir kuyuya düşüyor gibi oluyordum. "Gelebilir miyim?" Başıyla sessizce beni onayladı, çayını yanına bırakıp yatağının tam karşısına gelecek şekilde bir tabure çektim, karısına oturup ellerimi dizlerimin üzerine koyup parmaklarımı izlerim, harbi güzeldi ha parmaklarım da ince ve zarif öyle şişman şişman değildi gözlerim yavaşça Aslan'ın parmaklarına kaydı aynı kemikli uzun parmaklara sahipti, aklına sahip çık Baran ne diyorsun olum adamın parmaklarını yalamayı tabi ki istemiyoruz.
"Eee? Ne düşünüyorsun öyle, anlatmayacak mısın? Buraya nasıl düştün?"
İşte geldik asıl konumuza, çok tedirgindim, ya bunun için de beni suçlu görürse ben ne yapacaktım. Yine de anlatmak zorundaydım bı kere attık lafı ortaya derin bı nefes alıp anlatmaya başladım.
"20 yaşına yeni girmiştim, ailem yok benim artık öldüler mi? Yoksa beni siktir edip mutlu mesut yaşıyorlar mı? Bilmiyorum, kardeşim gibi gördüğüm biri var henüz 15 yaşında çok küçük bir çocuk adı Uraz. Çok hastaydı, orda burda çalışıp kendi paramı kazanıyordum bana yetiyordu, ama Uraz'ın hasta olması işleri kötü etkiledi, ek işlere gitmeye başladım. Zaten üniversiteye gitmemiştim. Daha doğrusu gidememiştim, Uraz'ın işleri daha kötü olmaya başladı güzel bir kafede çalışıyordum, akşamına da Barda... Yani mecbur kaldım... Garsonluk yapıyordum aynı şekilde, bı gün 2 adam bı kadını zorla götürüyordu, herkes gördü ama kimse bişey yapmadı... Kadının çığlıkları öyle kötüydü ki hiç karşılaşmadığım bir durum ben daha önce yanından bile geçmedim öyle yerlerin, Bar'ın sahibi Mafyaymış. Kadını da onun yanına götürüyorlarmış, adam yattığı kadınların hepsini..."
