Töre +18

0.10

Ağlayarak çıkmıştım. Ateşe bağırarak döndüm. "Neden bunu yapıyorsun evlenince ne olucak sevmediğin biriyle neden evleniyorsun istediğin acı çektiğimi görmek mi öldür işte ne bekliyorsun"

Mimiksiz yüzüme bakıyordu. Tüm adamlar bize dönmüştü. Etraftaki herkes bize bakıyordu. Hiçbirşey demeden dibime girdi. Sesiz bir sesle

"Arabaya bin" gözlerine baktım. Gözyaşlarıma hakim olmıyordum. "İnci sana diyorum"

Bir daha adım atıp yaklaştığında bir adım geri attım. Arkamı dönüp arabaya yöneldim. Arabanın yanındaki adam kapıyı açıp binmemi sağladı.

Ateş de diğer taraftan binip yanıma oturdu. O sırada babamın koşarak çıktığını gördüm. Tam kapıyı açıp arabadan inecekken şoför koltuğundaki adam kapıları Ateşin talimatıyla kilitledi.

Şoförün omzuna vurup ağlamaklı ve sinirli bir sesle "Açsana kapıyı" Ateşe döndüm. "Size diyorum şu sikik kapıyı aç!"

Beni duymazdan gelip şoföre "arabayı sürün" öyle demesiyle önümüzdeki ve arkamızdaki arabalar bizimle beraber hareket etti.

Babamın bize doğru koştuğunu fark ettim. Ama ben ona gidemiyorum. Babamın ağladığını fark edince içim parçalanmıştı.

Uzun zamandır ilk defa babamı ağlarken görmüştüm. Bundan önce de babamı çok küçükken babaannemin yasında ağlarken görmüştüm. Daha çocuk olmama rağmen uzun zaman boyunca etkisinde kalmıştım.

Artık tek seçeneğim Ateşe yarvarmaktı. "Babamla konuşmama izin ver bu gece sana hiçbir şekilde engel olmıyıcam"

Söylemiştim.. bu iğrenç lafı. Kendi bedenimi satmış gibi hissetmiştim.. "Durun!" Arabalar durmuştu. Ateş yüzüme baktı. "Açın kapıyı" yüzünü hiç çevirmeden gözlerime bakarak söylemişti.

Kapı açıldığında hemen inip babama doğru koşmuştum. Ateşin adamları da arabadan inmiş hazır bekliyordu. Koştum ve babamın kollarına atıldım.

Ağlamaya başladım. "Özür dilerim baba seni ağlatığım için" babam saçlarımı okşayıp "özür dilerim kızım hayatını mahvettiğim için"

Sanki son kez babama sarılmış gibi son kez saçlarımı okşuyormuş gibi hissediyordum. Babam onun ağlamasından nefret ettiğimi biliyordu. Bu yüzden ağlamayı bırakmıştı bile.

Dudaklarını kulağıma götürüp "alıcam seni ordan söz veriyorum en fazla 1 hafta kızım şimdi git" göz yaşlarımı silip babamdan ayrıldım.

Son kez anlamı öptü ve gülümsedi. O kadar güzel gülmsedi ki hiç gitmemek istememiştim. Babamın çok güzel iki tane gamzesi vardı. Küçükken saklambaç oynadığımız zaman hep ona "gamzelerinde saklansam olur mu baba?"

Diye soruyordum. Bu sefer gerçekten de orda saklanmak istiyordum. Kimsenin beni bulmasını istemiyordum. Sadece babam. Babamın gölgesinde kayıp olmak istiyordum..

"İnci" tüm huzurum birden yok olmuştu. Ateşin sesiyle.. babamın gülümsemesiyle bulaşan gülümsemem gitmişti. Babam serin hava yüzünden çeketini çıkarıp bana vericekken Ateş kolumu tutup sıkıca kendine çekti

Yeter bu kadar geliyorsun. Babam sorun çıkmaması için sesini çıkarmamıştı. Bende son kez babama bakıp arabaya doğru yürüdüm.

Ateş beni koltuğa oturtup diğer taraftan arabaya bindi. Babamın kokusu üstüme sinmişti. Keşke alsaydım. Çeketini.

Arabalar yeniden hareket etmişti. "Umarım söylediğin sözü unutmadın bayan Ateş" ona döndüm. "Bu gece hiçbir şekilde engel olmıyıcaktın.."

"Senden korkmuyorum" Ateş üstünü düzeltip "Korkmada zaten.."
*
*
*
*
*
*
*
Fazla drama vardı bu bölüm biliyorum ama iyiydi bence xd