Töre +18

0.6

Ateşle beraber iki arabayla ayrılmış yola çıkmıştık. Yol boyunca hiç konuşmamıştı. Az sonra geldiğimizde arabanın kapısını açıcakken kolunu tutup engel oldu. O indikten sonra gelip kapımı açtı.

Elini uzattığında elini tutmadan indim. Konağın büyük kapısı açıldığında tüm aile avluda durmuş bizi bekliyordu. İçeri girmiştik. Babam ve amcam çok sinirliydi.
Dedem konuşmaya başladı.

"Kızımı kaçıracak yürek kimsede yoktur!" Tam babama doğru gidecekken kolumdan tutup engel oldu. Yavuz elini yumruk yapmıştı amcam yanlış bişi yapmaması için önünde durmuştu.

"Anlaşmamızı size söyledim. Sizde onayladınız. bugün imam nikahı kıyılacak 3 gün sonrada düğün!" Ateşin bu dedikleriyle resmen yıkılmıştım. Bana bundan bahsetmemişti bile. Gözleri dolu bi şekilde babama bakıp başımı olumsuzca salladım.

Küçüken ne kadar istemediğim birşey olsa babama başımı olumsuzca sallardım. Babamda gülerek 'o benim kızım ne isterse o kimse ona zorla hiçbir şey yaptıramaz' derdi. Ve gözyaşlarımı silip anlımdan öperdi.

Ama bugün büyüdüm ve artık babam hiçbir şey yapamıyordu.

Dedem konuşup "ondan sonrada bu kan davası sona erecektir. Sakın halan olacak kadın birşey yapmaya kalmasın" Ateş sinirlenmişti. "Sakın halamın ağzını adını bile alma!"

Dedeme sert çıkılması dan herkes gerilmişti. Amcam "ağır ol Ateş bey! Ses tonunu yükseltemezsin" Ateş de sinirliydi. birşey olmasından korkuyordum. "Ne halam ne de evlendikten sonra karım! Hiç biriyle gelişi güzel konuşamazsınız. Ne benim ailem sizi alakadar eder nede sizin aileniz beni!"

Babam bir iki adım atıp "sakın ola kızımı benden saklamaya çalışma!" Ateş daha da sinirlenmişti "evlendikten sonra ne görmek karımın önünden bile geçmesiniz" öyle demesiyle herkes silahını belinden tutup ateşe doğrultmuştu.

Ateşin adamları da dedemlere tutmuştu. Dedem bağırarak "buraya kan dökmeye değil! Kan davasını bitirmek için geldiniz!" Dedemin bağırmasıyla babamlar silahlarını indirmişti.

Sonrada ateşin adamları. Dedem "İmam yukardadır. Bir an önce kıyılsın" diyip yukarı çıktı. Öyle diyince artık göz yaşlarımı tutamamıştım. Mira da sürekli ağlıyor ağlamam için bana işaret ediyordu.

Ateş kolumu bırakıp "git abdestini al sonra yanıma gel. Bir sorun olursa adamlara söyle" ateşin yüzüne baktığımda hala göz yaşım akıyordu. babam ve amcamla birlikte oda yukarı çıkmıştı. 

Mira gelip sıkıca bana sarıldı. "Ağlama incim buda geçicek baban asla o adamla evli kalmana izin vermez" Mira'ya sıkıca sarıldım. Sonra da yengem geldi. Oda ağlamıştı.

Mira'dan ayrılıp yengem sarıldım. saçımı okşadı "canım kızım benim geçicek bunlarda seni onların elinde bırakmıyız" göz yaşlarımı silip odama çıktım.

Ağlamanın bir faydası olmasa da kendimi tutamıyordum. Kapımı kapatmamla açılması bir olmuştu.
Yavuz içeri girmişti. Kapıyı kapatığında ona sıkıca sarıldım.

Oda karşılık vermişti. Duygularımı bilmesemde onu Küçüklüğümden beri Yavuz hep farklıydı. Saçımı okşayıp bir öpücük kondurdu. "Söz veriyorum sana seni o adamın elinde bırakmıyıcam" Yavuz'a daha çok sarılıp başımı gögüsüne gömdüm.

Az daha öyle durduktan sonra ayrıldım. Göz yaşlarımı silip yüzümü avuçları içine aldı. "Ağlama inci her göz yaşın bana acı veriyor" o da mı beni seviyordu? Yoksa sadece kuzenlik bağımıydı. "Gel gidelim burdan şimdi. Sadece sen ve benim olduğumuz bir evimiz. Farklı bir şehirde hatta farklı bir ülkede söz veriyorum istediğin gibi bakarım sana yeterki benimle ol"

Yavuzun bu dediği saçmalıktı. Ailemi yüz üstü bırakıp kaçamazdım. "Öyle şey olmaz Yavuz ailemizi yüz üstü bırakamayız" yavuz derin bir nefes alıp "seni mutsuz gördükçe içim acıyor inci seni seviyorum çünkü ilk günden beri. " Yavuzun ellerini yüzümden çekip "saçmalama 2 gün sonra düğünün var beni boşverip hayatına bak " bana yaklaşıp

" benim hayatım sensin"
*
*
*
*
*
*
*