Medya: mehir
Mehir'in anlatımıyla
...
"Aysel teyze çok kızacak, bak şimdiden hissediyorum oluşan negatif enerjiyi" alen bir koluma girmiş merdivenleri yavaşca çıkarken bulunduğu iyi temenniler için ona içimden bir kez daha teşekkür ettim.
Merdivenler bitince koridora geldik ve zaten dairenin kapısı açık bizi beklediklerini fark ettim.
Efsa ve Yeliz kapıda beklerlerken, annem koridorda ayakta bekliyordu.
Kızlar beni alen den kurtarıp yavaşca içeriye geçirirken annem ile gözgöze geldim, ve bakışları yine içimi burktu.
"Öldüm, öldüm. Aklım çıktı ya sen hangi akla hizmet böyle şeyler yapıyorsun"
Yelizin üzerimdeki montumu çıkarırken ki sözlerine kulak asmadım.
Onlar sadece konuşurlar mehir, kulaklarını kapat ve duyma.
"Aysel teyze sıcak çorba yapmıştı senin için" efsa beni mutfağa sürüklerken ona karşı çıkıp "çok yorgunum odamda olacagım lütfen kızlar ısrar felan etmeyin, galiba yalnız kalmam ve düşünmem gerekiyor"
"Düşün düşün de belki aklın başına gelir" annemin sözleri ortamı bıçak gibi bölerken elimle boynumu kaşıdım.
"Kızlar zahmet oldu size, gitseniz artık." Mahçup bir ifade ile onları kibarca evden kovma isteğimi dile getirdim
"Ama olmaz öyle şey yanında olmamız lazım, hem sen bu halde iken asla bir yere gidemem ben" sözlerime karşı çıkan efsa ya sert bakışlar atıp
"Lütfen efsa, birşey yok yalnız kalmam gerekiyor sadece konuşuruz sonra"
Kızlar olabildiğince yavaş hareketlerle evden çıktıktan sonra evdeki sessizlik uzun sürmedi.
"Hani kafenin ihtiyaçları için çıkmıştın dışarı hee, gecenin bir yarısı konser miymiş neymiş ona gitmiş ya biri görseydi nolucaktı. Zaten belliydi giydigin kıyafetten bak bakalım odana o tüm açık kıyafetlerini nasıl kesmişim."
Duyma mehir, duyma , seni sözlerden daha çok yaralayan hiç birşey yok , sen duyma o sözleri
"Sonra derler bu kızı annesi yetiştirmiş diye. Kıza da baksana gece gece kalabalıkta ne geziyomuş, ben seni çok başı boş bıraktım. altında araba, cebinde para oh maşallah keyfine. İçkinide içersin gece gece adamlarla sürtmeyede gidersin"
Koridorun ortasında dikildiğimi yeni fark ettim. Sağ elimle duvardan destek alıp koridorun sonundaki odama doğru ilerlemeye başladım.
"Vurdumduymaza bak , arsız olmuşsun sen arsız. Ah ah baban olaydı da bak bakalım evden çıkabiliyomuydun"
Odama girdim ilk işim kapıyı kilitlemek oldu. Ve gerçekten dediği gibi dolaptaki tüm kıyafetlerimi yatağın üzerinde kesik bir halde buldum.
Kapıya sırtımı yaslayıp yere oturdum. Dizlerimi kendime çekip kollarımla etrafını sardım,başımı oluşan boşluğa gömdüm.
Özlüyordum sevmeyi, özlüyordum sevilmeyi.
Hıçkırıklarımın sesi odanın içini doldururken yumruk yaptıgım ellerimi parke zemine vurmaya başladım.
Gitmek istesem de gidemezdim. Çünkü muhataçtım bu eve bu kafe yi işletmeye
Annemin zoruyla üniversiteyi bırakmak o kadar koyuyordu ki artık dayanacak gücüm yoktu.
Yaklaşık yarım saatin ardından yerden kalktım. Bazamın altındaki defter ve kalemi elimi alıp yazmaya başladım.
Bugün onunla konuştum. Hatta konuşamadım bile, keşke o ânâ geri dönsemde konuşamadıklarımı bir şekilde anlatabilsem. Ama eğer yine karşına çıkarsam bu sefer sana sarılmayı çok isterim bitanem. O kokunu soludum , ellerin değdi dudağıma gözlerin yine baktı derin derin. Kimsenin göremedigini gördün, kimsenin yapamadığını yaptın, beni sevdin. Sen benim yarım kalanımsın, sen benim hep eksik olan duygularımsın, sen benim güneş sistemimsin
...
Üzdü😩
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah Bir Damla Gözyaşı
Roman pour Adolescents"Onu gördüm. Yemek yiyeceğimiz mekanın yanında konser varmış hemde rei nin konseri onu gördüm sandım konsere girdim. Sonra her tarafta aradım bulamadım onu, içmeye başladım sonra belki kötü şeyler yaparsam yanıma gelir sandım." Gözümden yaşlar akark...
