" ආ අලුතෙන් ආව ඔය උස කෙට්ටු කෙනා කියමු බලන්න සිංදුවක්"
ඩෙස් දෙකක් විතර එහායින් හිටපු උස මහත කොල්ලෙක් මගේ දිහාට අත දික් කරලා කියනකොට මන් එක පාරටම ඒ කෙනා දිහා බැලුවේ කේන්තියෙන්.. මොන විකාරයක්ද මේ?
" ඒ එ අඩෝ ඇති බන්.. ඕවා අහු උනොත් අපිට යන එනමන් නැති වෙනවා.. ඔන්න ඔහෙ කන්න මොනවා හරි ගේන්න කියල ෂේප් කරහන්.."
" එහෙම කොහොමද බන්? උන් අලුත් උන්. උන් දැන ගන්න ඔනි පරන උන්ට ගරු කරන්න.. මන් බලාගෙන ආපු වෙලාවෙ ඉදන් මුන් ටික මේකේ පරන උන්ව ගනන් ගත්තේම නැ.. නිකන් හිටියේ අලි පුකෙන් ආවා වගෙ .."
" අහ් කොහොමත් පොඩි පොඩි ඉස්කෝල වල ඉදලා මේවට ආව උන් එහෙම තමයි බන්.. උන් වෙනම ලෙවල් එකකනෙ. අපිට වැඩක් නැ. උන්ට කොහොමත් අපේ ගානට එන්න බැ.."
ඒත් එක්ක එතනට ආව කෙනෙක් අපිට කින්ඩියට හිනා වෙන ගමන් අර කෙනාගෙ උරහිසට පහරක් දෙනකොට තවත් කේන්ති ගියපු මන් අහක බලා ගත්තා...
" ආහ් හරි හරි බන්... උබලත් සීරුවෙන් ඉන්නෙ නැතුව ඔන්න ඔහේ වාඩිවෙයන් මචංලා.. "
අනිත් කෙනා එහෙම කියනකොට ඊයෙ අලුතෙන් ආව අපේ සෙට් එක පුටුවලින් වාඩි වෙන්න ගියත් ඒත් එක්ක ඇහුන කටහඩ නිසා මන් ආයෙම ඒ කෙනා දිහා බැලුව..
" ඒ ඒ.. දැන් නැගිට්ට උස කෙනා.. මොකක්ද මචං නම?"
"ආහ් මන්.... මන් රිහාන්..."
" අහ් එල එල මචං.. ඔන්න හෙට එනකොට කන්න මොන හරි ගෙනෙන්.. "
ඒ කෙනා එහෙම කියනකොට මම ආයෙමත් පුටුව උඩින් වාඩි උනා...
ඕලෙවල් වලින් A9 ක බෙස්ට් රිසාල්ට් දාලා ඒ ලෙවල් වලට මන් දැම්මෙ ටවුන් එකේ තියන බෝයිස් එකට.. දන්න කියන පරනම ඉතිහාසයක් තියන, කොහෙන් ගියත් ලංකාව පුරා රැවු දුන්න නමක් තිබුන මලියදේව බෝයිස් එකට එන එක ඒ කාලෙ ඉදන්ම මගේ හීනයක්.. එතකොට මන්..
මන් රිහාන් දෙව්රම් බුලත්සිංහල..
ඊයේ අලුතෙන් ගත්ත හැමෝම පිළි ගන්නකොට අද අපේ ඒ ලෙවල් ක්ලාස්වල පලවෙනි දවස ආරම්භ උනා. මන් කරන්නෙ මැත්ස්.. මට ඕනි උනේ කවදාහරි ඉංජිනියර් කෙනෙක් වෙන්න.. මන් දන්නවා ඒක මට පුලුවන් .. ඕලෙවල් වලිනුත් දිස්ත්‍රික් රෑන්කින් එකක් ගහලා එන්න පුලුවන් උන එකේ මට මන් ගැන විශ්වාසයක් තිබුනා ඒ දේවල් කර ගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා..
YOU ARE READING
DewNadh ( Complete )
General Fictionවැස්ස, ප්‍රේමයට එක්තරා ආශිර්වාදයක් වුනාට තනියම ගෙවන ජිවිතේට මහ ම මහ වදයක්. මගේ ජිවිතේ ගෙවුණු හැම ආදරණිය මොහොතක් ම ගෙවිලා ගියේ මේ වැටෙන වැස්සත් එක්කමයි. මං විදවපු තරමක් විදෙව්වෙත් මේ වැස්සත් එක්කමයි. ඒ නිසාම ද මන්දා වෙලාවකට වැස්සට මහ ගොඩක් ආදරේ කරන...
