🍂 09 Chapter 🍂

1.2K 229 16
                                    


" ප්-ප්ලීස්.. ම-මාව අතාරින්න නාද්.... ප්ලීස්... ම-මට යන්න දෙන්න..."

මගේ ඇග වටේට තියන ඒ අත් දෙක අල්ල ගත්ත මම පරාජය බාර අරගෙන මට යන්න දෙන්න කියනකොට මට හයියෙන්ම ඇඩුනා.. කතා කර ගන්න තියා හිටගෙනවත් ඉන්න බැරි තරමට මාව දුර්වල වෙලා ගියා... තාමත් එයා මාව පස්සෙන් වැලදගෙන අඩනකොට මන් ඉස්සරහා ඉදගෙන ඇඩුවා . ඒ වෙලාවෙ මට ඕනි උනේ මුළු ලෝකෙන් අතුරුදහන් වෙලා යන්න...

" ම-මන් ඔයාට ආයෙම ය-යන්න දෙන්නෙ නෑ මගේ දේව්... ඇයි? ඇයි ආයෙමත් පැනලා යන්නෙ ආහ්? ඇයි එහෙම කරේ? නිකමටවත් මාව මතක් උනේ නැද්ද ? කියනවා?.. කියනවා දේව්.. මේ අවුරුදු ගානට තමුසෙට මාව නිකමටවත් මතක් උනේ නැද්ද ? එදා යන්න යනකොට මාව මතක් උනේ නැද්ද ? මේ හිතෙන් මට ආදරේ කරේ නැද්ද ?"

' කරා දෙයියනේ කරා...' හිත අඩ අඩා කියනකොට එයාට උත්තරයක් දීගන්න බැරි උන මම නිහඩවම ඇඩුවා.. මන් මොනවද කියන්න ඔනි? මන් නෙමෙයි එයයි මාව අතෑරියෙ .. එයා නෙමෙයි මමයි එයාට ආදරේ කරේ...

" කොහොමද එහෙම කරේ ආහ්? එදා අන්තිමෙට දැකලා ඔයාව නවත්තන්න එනකොට මන් එනවා දැකලත් කොහොමද මාව දාලා පැනලා ගියේ? දන්නවද මන් එදා කොච්චර ඔයාව හෙව්වද කියලා? "

එයා කියන දේවල්වලට මට පුදුම හිතුනාත් ඒ දේවල්වලට ප්‍රතිචාරයක් දක්වන්න මට ඕනි උනේ නැ..

" ඔ-ඔයාත් මාව අතෑරියා නාද්. ඔයා මන් දිහා නිකමටවත් බැලුවෙ නැ. අනිත් අය වගේම ඔයත් මට ආදරේ පෙන්නලා අතැරියා.."

මගේ කටින් පිට උනු ඒ වචනත් එක්ක ඒ සැනින් මාව අනිත් පැත්තට හැරිලා ගියත් ඒ ඇස් තිබුන විදිහට මාව ගැස්සිලා  ගියා..

" කවුද තමුසෙව රැවැට්ටුවේ දේව්? කවදද මන් තමුසෙව රැවැට්ටුවෙ ? දන්නවද මේ අවුරුදු ගානම මම විදවපු විදිහ ? ඔයා දන්නවද මන් ඔයාව කොච්චර හෙව්වද කියලා... ? එදා ඇක්සිඩන්ට් උනා කියලා දැන ගන්නකොට මන් මටම දෙස් තියා ගත්තා ඔයාව තනියම එතන දාලා ආව එකට දේව්. ඒ කරලා දවස් දෙකකට පස්සෙ ඔයාව හොස්පිටල් බලන්න එනකොට ඔයාලගෙ ගෙදර අය ඒකට ඉඩක් දුන්නෙ නැ.. ඊටත් පස්සෙ මන් බලන් හිටියා ඔයා ඉස්කෝලේවත් එයි කියල . නෑ ඒත් නෑ සතියක් විතර ගිහින් ඉස්කෝලෙ පුරාම ඔයා ගැන පැතිරුණු දේවල් එක්ක බය වෙලා ඔයාගෙ ගෙදර හොයාගෙන ආවත් ඔයාවත් ගෙදර කවුරුත් පේන්න හිටියෙ නෑ දේව්... "

DewNadh ( Complete )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora