DewNadh ( Complete )

🍂 08 Chapter 🍂

          හිතා ගන්නවත් බැරි විදිහට ඒ ඇස් මගේ දිහාට හැරෙනකොට මන් මට පුලුවන් උපරිම වේගෙන් එතනින් එන්න ආවා.. දන්නෙ නැ කොහෙටද යන්න ඕනි කියලා... ඒත් මට ඕනි උනේ නෑ තවත් එතන ඉන්න.. නැ මට ආයෙම ඕනි උනේ හැමදේකින්ම පැනලා යන්න.. පපුව දරා ගන්න බැරි තරමට වේදනා දෙනකොට මන් දිව්වා.. ලගම තිබුන එකම පාලු පාර.. මන් දන්න පාර.. කොන්වන්ට් එක පාර...

මන් දන්නවා එයා මගේ පස්සෙන් එන්නෙ නෑ. ඒත් මට පැනලා යන්න ඕනි උනා.. හිත හිර කරාගෙන එන හැගීම් වැඩි උනත් මන් මෙතෙක් කල් හිර කරගෙන හිටපු හැම වේදනාවක්ම පැසව පැසව උඩට එන්න ගත්තා ..ඒ වේදනාබර මතක මට ආයෙමත් දරා ගන්න බැරි තරමට වැඩි වෙනකොට මන් පිස්සෙක් වගේ දිව්වා..

එයා කවදාවත් මගේ පස්සෙන් එන්නෙ නැ.. එයා මාව හොයන්නෙ නෑ.. එයාට මගෙන් වැඩක් නැ.. මන් දන්නවා.. ඒත් දෙයියනේ මට දරා ගන්න බැ...  එයා දකිනකොට මට මාවම මතක් උනා...

අනිවාර්යයෙන්ම එයා දැන් හොද රැකියාවක් කරනවා ඇති, එයාට හොදට සල්ලිත් ඇති. එයා බැදලා ඇති. එයාට දරුවො ඇති.. ඒ හිටියෙ එයාගෙ දුව.. ඉතින් මන්?
දැන් එයායි මායි අහසයි පොලොවයි වගෙ. කවදාවත් පෑහෙන්නෙ නැ.

දුවල දුවලා කොහෙදෝ තාප්පයක් අයිනක නැවතුන මම එහෙමම බිම ඉද ගත්තා.... එයාට මාව අදුර ගන්න බැරි වෙන්න ඇති..

ඔව් එයා මාව කොහොමද අදුර ගන්නෙ? මන් මගේම අත් දෙක ඉස්සරහට අරගෙන බැලුවා...

රිහාන් දෙව්රම්  බුලත්සිංහල..

මේ ගෙවුන අවුරුදු ගානට ඒ නමේ අයිතිකාරයා වෙනස් වෙලා තිබුනා. මන් හිතන්නෙ නැ මාව වැදුව අම්මාවත් මාව දැන් අදුරගනීවි කියලා..  මට මන් ගැන ආයෙම දරා ගන්න බැරි අනුකම්පාවක් දැනෙන්න ගත්තා...

ඇට ගැහිලා දර කෝටු වගේ තියන අත්.. ඒවා ඉස්සර තිබුනේ පිරිලා

පට්ට වගේ තියන හම.. ඒවා ඉස්සර තිබුනේ හරිම සිනිදුවට මෘදුවට..

කුඩු ගැහුවා වගෙ කෙට්ටු වෙලා ඇදිලා ගිහින් තියන ඇග.. ඒවා ඉස්සර තිබුනේ ගානට.. ෂේප් එකට  හරිම සියුමැලිව...

කළු ගැහුනු ඇස් වලවල්, අවර්ණ උනු හම... ඒවා ඉස්සර තිබුනේ රෝස පාටට..