" නාද් හෙට උදේම ආයෙ ස්කූල් එකට යන්න ඔනි නේද?"
"හ්ම්.. ඔව් දේව්. ආයෙ කෑම්පින් යන්න ඕනි නෑ එක්සෑම් ඉවර වෙනකන්ම.. "
" ම්ම්... එතකොට මේ අවසාන එකද?"
" ඔව් ඇයි?"
" නෑ නිකන්"
මේ අවසාන කෑම්ප් එක කියනකොට මට හුස්මක් පාත දැමුනා.. එතකොට ආයෙ අපිව හම්බ වෙන්නෙ නැතිම වෙයිද?
" එන්න නිදා ගමු. දැන් හොදටම රෑ වෙලා."
කැඩෙට් වලට කෑම්පින් ගහන්න අනිත් අය යනකොට පලවෙනි වතාවට මටත් පුලුවන් උනා එයත් එක්ක කෑම්පින් යන්න එන්න. පෙරේදා පටන් ගත්ත මේ වැඩේට අපි කිහිප දෙනෙක් සම්බන්ධ උනාත් අද උදේම අපිව දෙන්නා දෙන්නා වෙන් කරලා පැති පැතිවලට යවනකොට අහම්බෙන් උනත් මාවයි එයාවයි එකට වැටුනා..
පලවෙනි වතාවට එයත් එක්ක තනියම මෙහෙම ගමනක් යන්න ලැබුන එක මට දරා ගන්න බැරි තරම් සතුටක් වෙනකොට අපි දෙන්නම අද නිදහසේ තරමක් දුරට අපෙ අදහස් බෙදා ගත්තා. නිදහසේ කතා කරා.. මොකද අපිට බාදා කරන්න කිසිම කෙනෙක් හිටියෙ නැති නිසා.
ලගම තිබුන දොල පාරකින් ඇග සෝදා ගත්ත අපි දෙන්නා අදුර වැටෙන්න කලින් කූඩාරම් ගහන්න පටන් ගත්තාත් මට අත්දැකීම් නොතිබුන නිසා මන් කරේ එයා වැඩ කරන දිහා බලාන හිටගෙන පොඩි පොඩි උදව් කරපු එක. නූල්ඩ්ස් එකක් හදාගෙන කෑව අපි දෙන්නම විනාඩි ගානක් එක ලග ඉදගෙන හිටියෙ හරියට ජීවිතේ පලවෙනි පාරට නිදහසේ හුස්මක් ගන්නවා වගේ..
එයාගේ උරහිසට හේත්තු උනු මම එයත් එක්කම තරු පිරිලා තියන අහස දිහා බලනකොට මට හිතුනෙ අපි චිත්‍රපටියක රගපානවා වගෙ හැගීමක්. මොකද ඒ වගේ දේවල් ගොඩක් තියෙන්නෙ චිත්‍රපටිවලනේ. එදා රෑ මමත් පලවෙනි පාරට මගේ ආදරේ එක්ක අහසෙ තරු බැලුවා..
නොදැනිම හිරිකඩ වැටෙන්න පටන් ගන්නකොට අපි දෙන්නම ලා එලියක් තිබුන අපේ කූඩාරමට ගිහින් දිගා උනේ ඉක්මනට හෙට එලි වෙන්න එපා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන ගමන්..
ඒ උනාත්...
" ඇයි?"
" කිස් එකක් ඕනි.."
KAMU SEDANG MEMBACA
DewNadh ( Complete )
Fiksi Umumවැස්ස, ප්‍රේමයට එක්තරා ආශිර්වාදයක් වුනාට තනියම ගෙවන ජිවිතේට මහ ම මහ වදයක්. මගේ ජිවිතේ ගෙවුණු හැම ආදරණිය මොහොතක් ම ගෙවිලා ගියේ මේ වැටෙන වැස්සත් එක්කමයි. මං විදවපු තරමක් විදෙව්වෙත් මේ වැස්සත් එක්කමයි. ඒ නිසාම ද මන්දා වෙලාවකට වැස්සට මහ ගොඩක් ආදරේ කරන...
