Kockat e zemres

#5

    Ja ku ishim para hyrjes ne ate vend ku tashme do kaloja nje pjese te konsiderueshme te dites. U mbylla ne tualet e qava, qava aq fort sa munda, lash te shkoj cdo gje dhe me pas thjesht pushova. Persa kohe jam ketu duhet te tregoj anen me te forte duhet tja dal mbane. Ne rregull pra duan shfaqje, ate do te kene. Kam qene e me pare ne klubet ne Tirane, di si funksionojne gjerat, cunat e babit qe do hapin shishe dhe tregojne pasurine per ti rene ne sy vajzave. U mbysha me fryme thelle e hyra brenda, ishte ende bosh pasi ishte heret dhe mendoj se mund ta perballoja. Un jam nje force un gjithmone ja dal, tani le te merremi me ca djem pasanik...

   U afrova ne banak te njihja personat me te cilet do punonim. Calissa na prezantoj me ta, nje banakiere quhej Renèe dhe dy barista Enzo me Rajlin me hyn menjehere ne zemer mendoj se me ata do te shkoj mire. Kishin vite qe punon atje dhe dinin cdo gje rreth atij vendi.

  -Pershendetje Milana jam shqiptare shpresoj qe per aq koh sa jam ketu tja kalojme mire dhe kjo ketu esh.... -lash fjalin pergjysem pasi Artea me humbi nga syte -me falni per pak -iu thash atyre e nisa te kontrrolloja per te.

     Kontrrollova kudo ne ate vend koridore, tualete, dhoma apo cfare do lloj qe quheshin ato kishte ngelur e nje dhome e hapa dhe pash silueten e nje mashkulli duke pare nga nje dritare. U shtanga dhe heshtjen e theu ai pa u kthyer. Mos e dhjeva pa nisur mir

-Si guxon te hysh ketu?

-M..me falni....po kerkoja per dike, nuk ju shqetesoj me -thash me syte ulur gjith kohes dhe sa u ktheva te largohesha ai mbylli deren duke qendruar mrapa meje.
Ndjeva frymarrjen e rend te tij ne qafen time dhe nje val elektriciteti me pushtoj te teren.

-Kush je ti? -tha ai me nje ze tundues. U mjaftova me zerin e tij qe e kishte si droge.

-Jam...quhem Milana, eshte nata ime e pare me falni nuk e dija.

   Ndjeva doren e tij tme kapte prej beli e me ktheu perball tij. Tashme ishim vetem disa cm larg njeri tjetrit. Hapa syte dhe veshtrova fytyren e tij. Nje ezmer i gjate me sy te medhenj jeshil sikurse te mit e me buzet e perkryera por kesaj here ishte ai qe shtangu kur me pa.

     Nje perzierje turpi, nervozizmi dhe pak deshire me perflaku faqet dhe nuk leviza nga vendi derisa ai theu heshtjen.

-Ti...ti je vajza e piktures..

-Me falni nuk ju kuptova

   Por nuk mora pergjigje pasi ai kishte humbur ne syte e mi. U bera kurojze per kte punen e piktures ishte e disata here qe permendej e spo kuptoja.
Gjithsesi ne ato momente perfitova nga rasti, u zbertheva nga ai dhe u largova. Kjo ishte e cuditshme.

   Kur mora kthesen per te hyre prap ne bar, me zune syt Tean ne fund te koridorit qe e kishte kapur nje djale e po e ngacmonte.

   Rrotullova syte e bezdisur, e di qe ajo esht tip flirtues dhe ngacmues po jo qe naten e pare te lutem zot. U nisa drejt saj duke e kapur nga krahu.

-Me falni ju bezdisa? -fola un ironike -e ke iden sa te kam kerkuar? Mendova mos te ndodhi gje

-Ej qetsohu tigreshe vec sa po bisedonim pak- foli ai tipi -meqera fjala jam Geraldi menaxheri ketu dhe besoj di shihemi shum shpesh

-Ta tregoj mir tigreshen un ty more vesh -iu drejtova atij dhe mora Tean per te hyre brenda.

-Pler muti, me friksove pastaj ku e gjete ate robin?

-Oj goc, Milana e pe sa i mir qe ishte si shpirt, ishte dhe shqiptar pa le. Fiks per mua. E dua ate dhe do ta marr.

-Ec o ec se sbehesh me ti.

     Kur u futem brenda iu drejtuam banakut ku i njoha tani tamam me Artean. Pak nga pak klubi po mbushej dhe duhet te nisnim punen. Mora nje tabaka, vendosa nje buzeqeshje ne fytyre, pash Tean me Calissen dhe nisem te treja naten.