Ja cię znam.... | Dylogia Znać |

14. Koszykówka

Koszykówka... Sport za którym ja nie przepadam ale Nagumo kocha.

Na chwilę obecną Nagumo przygotowuje się na mistrzostwa, za niedługo zaczną się odbywać coraz ważniejsze mecze. Chłopak bardzo się stara; trzyma dietę (a przynajmniej się stara), codziennie chodzi na siłownię i uczęszcza na każde treningi. Obserwuje jego starania i zależy mi, tak samo jak i jemu na tym aby spełnił swoje marzenia, dlatego też, postanowiłem mu trochę pomóc. Mianowicie to na jakiś czas też przeszedłem na zdrowe odżywanie się. Chociaż i tak wszyscy wiedzą że z naszej dwójki to ja odżywiam się o wiele zdrowiej, to i tak chciałem go wspierać w każdy możliwy sposób. Przygotowywałem mu również torby na treningi żeby nic nie zapomniał, wolałem żeby miał wszystko przy sobie i nie wracał się po stokroć do mieszkania jak to zrobił ostatnio.

Ten dzień nie wyróżniał się jakoś specjalnie, Nagumo właśnie wyszedł na trening, a ja uczyłem się. Zaraz miałem iść na zakupy co było dla mnie niezwykłą udręką, biorąc pod uwagę że na polu było prawie 30 stopni, a ja nienawidzę upałów to postanowiłem poprosić o to Nagumo.

„ Skarbie, zrobisz zakupy jak będziesz wracał z treningu ? Jest okropnie gorąco i mam dużo nauki "

Nie musiałem długo czekać na odpowiedź.

„ Jasne, weź jeszcze wiatrak z sypialni jak ci gorąco. Będę za dwie godziny, kocham Cię "

A więc zakupy z głowy. Faktycznie mi gorąco, biorąc pod uwagę że najwięcej czasu spędzaliśmy na w salonie połączonym z kuchnią, to właśnie tu było najwięcej wiatraków. Trzy wiatraki znajdowały się w salonie, dwa w kuchni i jeden w sypialni, tak wiem że to dużo, ale nienawidzę ciepła.

- Już jestem - Haruya wszedł do kuchni z dwiema reklamówkami i torbą treningową na ramieniu

- Cieszę się - powiedziałem nie odrywając się od notatek

- Ej! - uniosłem zaskoczony głowę, Nagumo stał nade mną. Głowę miał lekko przechyloną a ręce na biodrach, patrzył na mnie przymrużonymi oczami - Nie przywitasz się ze mną ?

- Przepraszam Haruya... - pocałowałem go w policzek i poszedłem do kuchni - Co robimy na kolację ? - zacząłem wyjmować zakupy z reklamówki, sparaliżowało mnie kiedy poczułem jak chłopak podszedł do mnie od tyłu a swoim rękami oplata moją talię. Nic w tym strasznego gdyby nie wsadził rąk pod moją bluzkę i nie zaczął śmiało jeździć rękami po mojej klatce piersiowej.

- Myślałem że może byśmy dzisiaj... - szepnął mi do ucha

Tylko nie to... Nie chodzi tu o to że go nie kocham ale... Nie czuje się jeszcze gotowy, i boje się. Czuje się z tym źle że muszę odmówić Nagumo.

Gwałtownie odwrócił mnie przodem do siebie i nie dając mi nawet powiedzieć słowa pocałował mnie. Był to jeden z dłuższych pocałunków które lubiłem, odsunął się minimalnie i spojrzał na mnie z cwanym uśmieszkiem na ustach.

- Nunu... Ja... Bo... - nie mogłem się wysłowić, bałem się. I to cholernie, jeśli go rozczaruje albo zasmucę ?

- Nie jesteś gotowy ? - zapytał spokojnie patrząc na mnie

- T-tak... - spuściłem oczy i poczułem jak łza spływa po moim policzku - Przepraszam...

- Przecież nic się nie dzieje... - objął mnie mocno - Nie mogę cię zmusić do seksu, i nigdy tego nie zrobię. Poczekam aż będziesz gotowy, a póki co nie szkodzi.

- Nie zawiodłem cię ? - odsunął się ode mnie

- Pewnie że nie - wytarł kciukiem mój policzek - Śnieżynko ty moja... Nigdy mnie nie zawiedziesz. [...] Ale wiesz skoro już jest chłodniej może pójdziemy na spacer ?

Spojrzałem przez okno, faktycznie było już ciemno i zdecydowanie zimniej. Zgodziłem się, jednak kiedy ubieraliśmy buty, Nagumo wziął ze sobą piłkę do koszykówki.

- O nie, ja z tobą grać nie będę.

- Zobaczymy - zaśmiał się zawiązując sznurówki

Oczywiście gdzie nas zaprowadził ? Na boisko do kosza!

Usiadłem na ławce patrząca jak chłopak rzuca sobie do kosza.

- Chodź rzucisz sobie! - zawołał mnie

- Nie umiem.

- To cię nauczę. - rzucił mi piłkę którą złapałem - No chodź!

Wstałem niechętnie i stanąłem przed koszem. Nagumo stanął za mną i łapiąc mnie za nadgarstki oraz szepcząc do ucha co mam robić.

- Gotowy ? - szepnął

- Mhm.

- Dajesz.

Rzuciłem piłkę i wykonałem czysty i według Nagumo „ bezbłędny " rzut.

- No widzisz udało ci się. - Chciałem wrócić na ławkę ale chłopak pociągnął mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie, przytulił mnie mocno i szepnął do ucha:

- Kocham cię... Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak bardzo...