Geçmişin sıcaklığını, aşkın ve dostluğun can bulduğu BALTEPE mahallesine hoşgeldiniz.
○●○●Toksik karakter ve dram barındırmayan tatlı bir mahalle kurgusu○●○●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerime mavi müslin kumaş bluzumu, altıma beyaz keten pantlonumu geçirip saçıma iliştirdiğim mavi kurdele ile hızla odamdan çıktım. Bugün Londra'ya gidecek tasarımın açıklanacağı gündü ve içim de fazlasıyla bir neşe vardı. Durduk yere kendimi umutlandırmak istemiyordum ama içimden bir his işi kaptığımı söylüyordu.
"Kızım sonuç açıklanır açıklanmaz bana yaz meraktan çatlarım!" annem ön bahçe de Tülin teyze ile oturduğu salıncakta bana seslendiğin de hızla beyaz babetlerimi ayağıma geçirip bahçe kapısına yöneldim.
Öğleden sonra Beyza ablayı ve Zafer abimi memlekete gelin gezdirmesine götüreceklerdi. Bir hafta ev de tek olacaktım ve bu süreyi full time Feride ile geçirmeyi planlıyordum. Belki Deniz'i de bu plana dahil ederdim emin değilim. Kendisini sevdiğimden değil, çok iyi kağıt oynadığından.
"Tamam annecim, bu arada sabah sabah dedikodu timi toplanmış hayırdır?" Tülin teyze genç kız edasıyla elini dudaklarına bastırıp diğer elinde ki kahve bardağını masaya bıraktı.
"Arif Ediz'e kız istemeye Bursa'ya gideceğiz, ahiretliğimle plan yapmaya geldim Züleyha'cım" ne!? Oha ne ara!? Arif'te f1 pilotu çıktı, bu ne hız?
Bu arada çokta üzgün hissetmiyorum kendimi, tabi bir keşke var içim de ama öyle kendimi yerlere atacak, zırıl zırıl ağlayacakmış gibi de hissetmiyorum. Hatta aksine bir nebze tebessüm etmek geliyor içimden. Birilerin aşk hayatın da mutlu olması zaten üzülmeyi gerektirecek bir konu değil. Çok şükür aşkımı kaybettim ama gururum hâlâ benimle.
"Hayırlısı olsun Tülin teyze, hadi ben kaçar!" cevap vermelerini beklemeden bahçe kapısını açıp ana yola giden kaldırıma yöneldim. Dün binbir bakımı gelen arabamı babamla birlikte sanayiye yollamıştım ve işinin bitmesine daha iki gün vardı. Bu süre zarfın da metrolar da sürünecektim ama mühim değildi nasılsa istasyona yakın oturuyordum.
"Züleyha!" tam yanı başım da duran tanıdık siyah jip ile başımı kaldırım taşlarından kaldırdığım da Cesur abi yüzün de huzurlu bir tebessümle bana bakıyordu.
Son günlerde yanın da elime ayağıma sahip çıkamadığım için ondan olabildiğince uzak durmaya çalışıyordum ama Baltepe mahallesin de ona rastlamamak pekte mümkün olmuyordu.
"Günaydın!"
"Maslakta işim var, beraber gidelim mi?" yok bugün ben kesinlikle şanslı günümdeyim, güne gözlerimi huzurla açmamdan belliydi.
Gece yatmadan evvel kafam da kurduğum kombin gerçekten hayal ettiğim gibi güzel olmuştu mesela. Normal de stresli dönemler de tam kaşımın ortasın da çıkan evcil sivilcem muhittin uğramamıştı mesela.
Hele saçlarım, her sabah elektriklenip mısır püskülü gibi olan sarı saçlarım bugün kuaförden çıkmışım gibi karşılamıştı beni. Şimdi de metro da ter kokusu çekmek yerine Cesur abinin şöförlüğün de şirkete gidecektim.
