RÜYA(+18)

4. Bölüm(Misafir)

Ne yapmalıyım diye sordum kendime ve burdan kaçmaz isem hayatımın berbat olan tarafı iyice bok çukuruna batacaktı ve ben bunu asla istemiyordum.

Adam arkadan"yakalayın şunu" diye bağırmasıyla hepsi üstüme doğru koşmaya başladı. Çok korkuyodum arkama bakmadan son hız koşmaya çalışıyordum. En azından mahalleye kadar gitsem yeterdi bana. Ama tam o anda karşımda olan siyahlara karşılaştım nefesi düzensiz göğüsu hızla kalkıp iniyordu.

Gözlerindeki mesaj bana"cehennemine hoşgeldin"diye bağırıyordu sanki. Arkamı dönüp koşacakken orda da adamlar olduğunu gördüm olduğum yere çakıldım sanki kapana kısılmıştım. Sanki değil gerçekten kapana kısılmıştım. Ne olurdu ki oraya bakmasan rüya... Siyah gözlü adam bana yaklaşırken korkudan ayakta duracak gücüm yoktu bu kadar aksiyon bana fazlaydı. Gözlerim yavaşca kayarken duyduğum son söz"Gözlerin çok yanlış şeylere tanıklık yaptı güzelim"olmuştu.

🔗

Gözümü açtığımda hiç bilmediğim bir odadaydım, siyah ve gri ağır tonlu bir yatak adasında. En son ben- Allah'ım ben neler yaşamıştım böyle. Saat kaçtı ailem beni yaşatmazdı bu saatte kadar nasıl ayrı olabilidim. Asıl korkmam gereken bu adam, bana ne yapacaktı. Hızla kapıya adım attım ve kolunu çevirdim ama maalesef kilitliydi.

Bağırmaya başlardım "Açın şu kapıyı ben hiçbirsey görmedim ailem beni merak etmiştir lütfen açın şu kapıyı" korku bedenimi esir almışcasına ağlıyordum durduramıyordum kendimi.Adım sesleri gelmeye başlayınca kapından uzaklaşıp yatağın en uzak köşesine gittim. Kapı açıldı gelen o siyah gözlü adamdı. "Benden ne istiyorsun nie kapattın beni buraya?" Yüzünde bir milim oynamayan adam "Görmemen gereken şeyleri gördün küçük kız ben her zaman işimi sağlama alırım riske bırakmam"dedi."Ben hiçbir şey görmedim lütfen bırak beni ailem beni çok merak etmiştir şimdi lütfen yalvarıyorum"gözümden yaşlar durmaksızın yenisi ekleniyodu "Bişey görmediğine emin misin küçük kız?"ağlamam daha da şiddetlendiğinde korkudan titrer hale gelmiştim "lütfen kimseye söylemem burdan çıktığım an hafızamdan yok olur gider söz veriyorum kimsenin haberi olmaz" dudağının kenarı kıvrılırken "Ben işimi riske atmam küçük kız bir süre daha misafirimsin"dedi ve tekrar kapıyı kilitleyip çıktı.

Ben neler yaşamıştım böyle bir adamın ölümünü görmüştüm bir katil tarafından zorla alıkonulmuştum ve beni bir süre daha burda tutacağını söylemişti.Aglıyordum ağlamaktan başka bir şey yapamıyorum.Kapının önüne gittim ve vurmaya başladım "kimsin bilmiyorum ama lütfen beni çıkar burdan söz kimseye söylemeyeceğim ailem beni merak etmiştir lütfen" kapının arkasına dizlerimi kırarak oturduğumda kaç saat geçmişti bilmiyorum ama adım sesleri gelince gözümü gri duvardan çektim.

Hızla ayağa kalktım beni bırakacak mıydı? Beni bulmuşlar mıydı yoksa? Bunları ümit ederek kapıdan uzaklaştım ve içeriye giren yine aynı bir çift siyah gözle karşılaştım"Noldu bırakacak mısın beni bak yine söylüyorum ben hiçbirsey bilmiyorum bırak beni artık"dedim isyan edercesine.

Elindeki yemek tepsisini sonradan farkettim."Al şunu ye küçük kız açlıktan ölmeni istemem" Ne yani bırakmayacak mıydı beni?Bunun için mi gelmişti? Dalga mi geçiyordu benle? İçimdeki nefret öfke bir anda sinire dönerken, karşımdaki adamın sessizliği de beni kışkırtıyordu elindeki tepsiyi hızla duvara fırlatmam ile tabaklar kırılmış yemekler dökülmüştü tabi karşımda kızgın bir adam duruyordu. "Ne yapıyorsun lan sen"diye bağırmıştı."Beni bırakacaksın sana hiçbiseyi anlatmayacagımı söyledim ailem var benim kim bilir beni ne kadar merak etmişlerdir"dedim. Dudağı hafif yana kıvrıldı "Ailen seni hiç merak etmiyor bundan emin olabilirsin"dedi ve ekledi "demek ki toksun" diyip kırılmış tabaklara bakarken sonra son kez gözlerimin içine bakıp odayı tek etti.Ne demek ailem beni merak etmiyor tamam beni sevmediklerini biliyordum ama insan kızını gece eve gelmeyincede çıkıp bı bakmaz mı? merak etmez mi? Ben ne yapmıştım onlara tek suçum kız olmak mıydı? Erkek olsam beni de severler miydi? Delirmiş gibi hissediyordum kendimi durduramıyordum komidinin üstünde duran bibloyu duvara fırlatmamla parçalara ayrılması bir oldu "Neden ben yaa neden ben?"diye bağırmaya başlamıştım "Tek suçum kız olmak mıydı?" Elime ne geçiyorsa duvara fırlatıyordum gözüm hiçbiseyi görmüyordu. Kapının açılma sesini duydum ve yine onu gördüm zehirinden öfke fışkırıyordu. Bana doğru yaklaşıyordu ve ben bana yaklaşmasını istemiyordum. Herşeyi kırıp dökmek istiyordum annemi babamı abimi karşıma alıp hesap sormak istiyordum mutlu huzurlu bir hayat istiyordum.

O bana yaklaştıkca ben yerden kırılmış bir cam parçasını elime kestirdim ve ona doğru tutarak "yaklaşma bana" diye bağırdım.

"O elindekini bırak istemediğim şeyler yaptırtma bana" dedi. Bırakmadım hayla ona tutmaya devam ediyordum bir yandan titriyor bir yandan ağlıyor bir yandan da delirmiş gibi hissediyordum "Hiçbir zaman sevilmeyeceyim hep keşkeler olucak hayatımda hep çocukluğum ile kalacağım ben eğer böyle yaşamaktansa burdan gitmeyi tercih ederim" küçük parçayı ondan çekerek sağ bileğime tuttum madem hiç güzel bişey olmadı olmayacak ailem beni umursamayacak sevmeyecek yaşamanın anlamı yoktu bu saatten sonra benim için.

Tam kesik atacak iken iri parmaklar bileğimi tutup beni ters kelepçe yaparak göğüsüne dayadı "Bırak beni ölüm tek kuruluş yolum"diyerek çırpınmaya başladım. Kulağıma doğru"sakin ol küçüğüm" dedi ama olamıyordum. Hala deli gibi çırpınmaya çalışıyordum.

Birden "ayaz!" diye bağırınca içeriye bir adam girmişti. Arkamdaki ne söylemiş ise bir kaç dakika sonra elinde bir şırınga ile geri döndü. Ben istemiyordum onu ne vardı onun içinde bana isteğim zoru herşey yapabilirlerdi. "Hayır istemiyorum lütfen yalvarıyorum"dedim. Ama o beni tutarken ayaz denen adam iğneyi koluma geçirmişti.

_____________________&_____________________

Selam👻
Yeni bölüm ile karşınızdayım ✨

Bölüm önerileriniz?

Vote atmayı unutmayın
Hepinize ayrı ayrı 💖