The Siren, Hyunlix'

~Sirena~

Yazar;

Karşısındaki genç deniz erkeği kayalardan destek alarak sudan çıktı.Hwang irkilip geri çekildi.Bir süre sonra deniz erkeğini süzdü.Sarışın saçları,beyaz teni ve çilleri ile ona kocaman gülümsüyordu.Ay ışığı vuran temiz ve saf suyun altından altın rengi pulları parlıyordu.

"Selam"

Dedi genç deniz erkeği.

"Korkma benden,lütfen.Sana zarar vermeyeceğim."

Hwang deniz erkeğine kaşları çatık ve korkakça yaklaştı.Deniz erkeği ona yaklşarak elini uzattı.

"Ben Lee Felix."

Hwang deniz erkeğinin uzattığı eli tutarak onunla tokalaştı.

"Hwang Hyunjin"

"Benden ürktün sanırım"

Hyunjin ona hala şaşkınca ve kaşları çatık bakarken Felix yüzünü asarak ellerini karadan saldı.

"Üzgünüm,hoşçakal..."

"Dur!"

Arkasını dönen deniz erkeğine seslendi Hyunjin.Felix ona döndü.

"Ne yani,her insan gibi benden kaçmayacak mısın?"

"Hayır."

İçine cesaret doğmuştu Hyunjin'in.Dürüst ve açıkça söylediği şey ile Felix kocaman gülümsedi inci dişleri ile.

"T-teşekkür ederim!"

"Önemli değil,tanıştığıma memnun oldum Lee Felix."

"Soy adımı kullanmana gerek yok.Bende Çok memnun oldum Hwang Hyunjin!"

"Sende soy adımı kullanma lütfen.Önemi yok."

"Baksana,senin sesin,çok güzel"

'Teşekkür ederim ama seninki gerçekten büyüleyici."

Felix'in yüzü bu denilenle aniden asıldı.Hyunjin kaşlarını çatarak sordu.

"Bir sorun mu var?"

"Sesim,maalesef büyüleyici."

"Nasıl yani?"

"İnsanları büyülüyor sesim.Ben şarkı söylerken duyan insanlara bir gariplik oluyor ve suya kendilerini atıp bana gelmeye çalışıyorlardı.Sonra ise duramayıp oturdukları kayalara çarpıyor ölüyorlardı.Um,oturabilir miyim?"

Kayaları işaret ederek sordu.

"Tabii ki."

Felix kayalara oturarak devam etti.

"Bu duruma üzülüyor ve kendimi suçluyordum.Bu yüzden,geceleri karaya çıkmaya başladım.Çok insan olmuyor geceleri.Bu saatlerde çıkıp dilediğimce şarkı söylüyorum.Şarkı söylemediğim zamanlar insanlara gidip arkadaş olmak için geliyorum.Korkup benden kaçıyorlar.Benim,hiç arkadaşım yok."

"Uh,anlıyorum.Benimde yok."

"Sen neden burada ağlıyordun?"

"Ah boşversene.Önemi yok."

"Hayır var.Lütfen anlat.Derdini dinleyeceğim."

"Teşekkür ederim."

"Ne gerek var,haydi anlat."

"Benim bir sevgilim vardı.Hiç arkadaşım yok ve sadece bir sevgilim vardı.O benim için aynı zamanda bir arkadaştı.Beni tek normal bulan oydu ama,beni..."

Durdu Hyunjin.Gözünden bir damla yaş süzüldü boynunun hizasında.

"Hey,ağlama.İyi misin? İstiyorsan devam etme."