Kafası tatil edilmesi gerekecek kadar karışmış bir adam ve kafasını test kitaplarından kaldıramayacak kadar çok çalışan bir kızın hikayesi.
Dal gitsin, çok düşünme.
Başlangıç: 31.12.2022
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımlarım çiçekçinin önünde hedefine ulaşmış oldu. Yalnızdım bu sefer. Dertlerimi alıp gelmiştim. Cam kapıdan içeri bakındım, kasada arkası dönük bir adam vardı. Heyecanla kapının kulbunu tuttum ve iterek açılmasını sağladım. Bu açılmayla beraber şu bir türlü anlam veremediğim şıngırtı sonucu içeri birinin girdiği anlaşıldığından kasadaki zatın bakışları telefonun ekranından bana döndü.
"Buyrun." diyen sesi tanıdık ama sima tamamen yabancı. "Bir buket Buğra beyler?" dedim, düşündüğümde mantıklıydı ama dudaklarımdan dökülürken saçmalığını fark etmiştim. Gülümsedim. O da beyaz dişlerinin tümünü göstermek istercesine gülümsemişti. "Abim olurlar kendileri, az sonra gelirler. Oturmaz mısınız şöyle?" diyerek bana yer gösterdi. Evvela elimi uzattım, "Hüma ben." deyiverdim.
Önceden grupta konuşulduğu gibi şaşırdı ama sonra abisinin barın kapısının önünde tanıştığı Hüma dışında başka bir Hüma'yı da tanıyor olduğu geldi aklına. Elimi tuttu. "Baran ben de, çok memnun oldum." dedi. Böylece tam arkamda olan sandalyelerden birine oturdum. O da abisi gibi kasanın ardındaki döner sandalyeye oturdu.
Boyu hemen hemen abisiyle aynıydı, saçları daha açık kumral ve gözleri elaydı. Oturduğu sandalyeden sarkan ayakları yere değmesine rağmen dizleri neredeyse karnı hizasındaydı. Bense arkamı yaslanacak olsam ayaklarımın yere değmeyecek olmasından korkuyordum.
Kafasını eğdiği telefondan kaldırıp küçük bir bakış attığında dikkatli bakışlarıma denk gelmiş olmak onu rahatsız etmişti. Tam o anda Buğra içeri girdi, elinde iki fotokopi kağıdı vardı. Beni görünce gülümsedi. "Ben de seni beklerken şu işi halledeyim demiştim, hoşgeldin Hüma." derken elindekileri sallıyordu. Gelip önümdeki sehpaya bıraktı. "Hoşbuldum." dedim üstteki kağıdı alıp göz attım.
"Hüma, bir haftalık süreyle test kitaplarından başını kaldırıp etrafına bakınıp güzellikleri görme şartıyla kafasının tatil edilmesine karar verilmiştir. İmza: Buğra Çakıroğlu."
Diğer kağıda baktım sonra.
"Buğra, bir haftalık süreyle insanlara bakmama, bakıp görmeme ve onların dertleriyle dertlenmeme şartıyla kafasının tatil edilmesine karar verilmiştir. İmza: Hüma."
Uzattığı kalemi alıp adımın altına imzamı kondurdum. Gözleri gülüyordu. Biz birbirimize iyi geliyorduk artık.
Oy verip yorum yaparak desteklerinizi esirgemeyin. Görüşmek üzere. 🌼
