Serving the Possessive and Mysterious CEO

CHAPTER 27

CHAPTER 27

SUNNY'S POINT OF VIEW

ALMOST 3 hours have passed simula ng isugod si Eason sa ospital,nakaupo ako sa steel chair na malapit sa pinto ng Emergency Room at inaantay ang paglabas ng doktor na nag-aasikaso sa kanya. Five of his men are with me now,sa totoo lang ay nagmatigas pa sila at hindi ako binigyan ng permiso na pumunta dito. Bago pa man mapunta sa ganitong sitwasyon ang boss nila mahigpit na raw nitong binilin na ilayo ako sa mga bagay na magiging dahilan lang para mai-stress ako,he told them those so nothing bad would happen to me and my babies. His really selfless!

Mugto na ang mga mata ko kakaiyak at halos nakatulala na lang ako sa kawalan,pinipilit kong pakalmahin ang sarili pero mas nilulukob ako ng halo halong emosyon,lungkot,galit at pagsisisi. I'm mad with myself because I thought badly of him,regrets were making my conscience swallow my whole system. Kahit naman ako ay may mali ring nagawa sa kanya,I concieve him and do what those bastard people who held my mother captive wants. Naging sunod sunuran ako sa mga taong 'yon para sa pansarili kong interes,
habang si Eason naman ang napapahamak sa pagiging makasarili ko.

Nabalik ako sa wisyo at agad na tumayo ng lumabas ang doktor na nagaasikaso sa kanya sa ER.

"D-doc. P-please tell me that he will survive,h-hindi naman ganun kalala ang kondisyon n'ya d'ba?" My hands were trembling. Niyuyogyog ko ang braso ng doktor na kausap ko. I badly want an answer,an assurance that he will be okay sooner "Doc. magsalita naman po kayo please! P-please tell me that his life is not at risk,sabihin n'yo na h-hindi s'ya mawawala sa'kin"

"Ma'am kumalma lang po kayo baka makasama po 'yan sa batang dinadala n'yo" Sabat naman ng isa sa mga tauhan ni Eason na hinawakan ang braso ko,mabilis kong tinabig ang kamay nito

"Paano ako kakalma kung alam kong nasa panganib ang buhay n'ya! It's easy for you to say that since your not in my state!" Nagsimula na namang tumulo ang mga luha sa mata ko,the thought of losing him is to much for me to handle and I can't imagine how my life would be without him

"I'm sorry ma'am kung masyado kaming natagalan sa pagaasikaso sa pasyente,it's just that his almost dying when you bring him here kaya nahirapan kami sa operasyong ginawa namin sa kanya" Panimula ng doktor kaya nabaling sa kanya ang atensyon ko "Maraming dugo ang nawala sa pasyente dahil hindi s'ya agad nadala sa ospital para gamutin ang tama ng baril sa tagiliran n'ya. Isa pa may natamaang vital parts kaya naging komplikado talaga ang lagay n'ya,malalim ang tama nang bala sa katawan ng pasyente which is one of the factor kung bakit humihina ang pag-tibok ng puso n'ya. It's so alarming for us thinking na sa mga ganoong instances kadalasan ay 'di na namin naililigtas ang isang patient,we revive him a lot of times also dahil laging bumababa ang heart rate n'ya sa monitor. Pero 'wag kayong mag-alala dahil succesful ang operation namin sa kan'ya,the patient is a fighter and it's rare for us to encounter such will to survive especially the fact na nasa pagitan na s'ya ng life and death situation noong isugod s'ya dito. We just need to wait,sooner or later magigising na rin s'ya,nothing to worry about he's better now"

His alive! Good god

Parang nabunutan ako ng tinik sa lalamunan ng marinig ang paliwanag ng doktor na kausap ko. I feel a sudden sigh of relief,halos walang mapagsidlan ang tuwang nararamdaman ko.

"P-pwede ko na po ba siyang makita?"

"Ililipat lang s'ya sa isa sa mga hospital ward dito,then after that you can freely visit him. I need to go now dahil may kailangan pa akong asikasuhin,
just call me in my office at the ground floor it's on the left path,third room,if you need anything" Saad nito bago nagmamadaling umalis

Pasalampak akong bumalik ng pagkakaupo sa steel chair at saka huminga ng malalim. Nakangiti kong pinapahiran ang mga luha ko,ilang minuto lang ang lumipas ay nakita kong inilalabas na nang mga nurse mula sa ER ang hospital bed kung saan nakahiga si Eason. I follow them as they reach the room with 406 written on the door. Pinagbawalan muna nila akong pumasok sa loob kaya pinanood ko na lang sila sa glass paned,kasalukuyan nilang inililipat si Eason sa isa pang hospital bed sa kwartong pinagdalhan sa kanya. Kinabit nila ang IV fluid sa kanang kamay n'ya at inayos ang higaan nito bago lumabas.