"Bana o yaraları sen açtın Hyunjin."
"O yaraları ben açtıysam, o yaraların etrafına yıldızları çizende ben olacağım Felix."
•Angst mi değil mi bilmiyorum.
•Kendine zarar verme, madde kullanımı, çeşitli psikolojik unsurlar, zorbalık ve rahatsız edic...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Felix
Ertesi gün kafam çok dalgın olduğu için okula gitmedim. Zaten uyanamamıştım. Bütün gece uyumadan sadece düşündüm. Kolumdaki yıldızlara baktım. Yaralarımın etrafındaki yıldızlara. Hyunjini neden affettim? Diye düşündüm. Affetmemem gerekiyordu. Ama neden affettim ki? Yada neden zorbama âşık olmuştum ki? Ama zaten aşk bu değil miydi? Nedensizce. Aklın istemese bile, kalbin isterse bu aşktır.
Ve ben olabilecek en kötü kişilerden birine kalbimi kaptırmıştım. Belkide başka şartlar altında tanışsaydık, mesela okul kantininde tanışsaydık. Sonumuz böyle olur muydu? Bu son muydu? Beni rahatsız ediyor muydu? Yada hyunjin salak mıydı?
Hyunjini bilmiyorum ama ben tam bir enayiydim. Onu affetmemem gerekirken kalbime söz geçiremedim. Ama mutluydum. Ve size garip gelebilecek ki geçmişi unutmaya hazırdım. Evet hazırdım. Hyunjin ile tertemiz yeni bir sayfa açmaya hazırdım.
Yatağımda yatıyordum. Daha sonra saate baktım. Saat 09:21'di. Okul çoktan başlamıştı. Zaten bu halde okula gidemezdim. Uyukudan ölmek üzereydim. Birde yarın Jennie ile buluşmak için her şeyin başladığı yere, Busana gidecektim. Biletimi çoktan almıştım. Otobüs ile gidecektim. Telefonumu kenara koydum ve gözlerimi kapattım. O sırada kapı çaldı.
Kalkıp ölü adımlar ile kapıya doğru ilerledim. Gözlerimin altı morarmıştı. Zaten gözlerim yarı kapalı yürüyordum. Kapıyı açtım. Gözlerimi zor bela açmaya çalışırken biri bana sarıldı. Ben bu kokuyu biliyordum.
Hyunjin'in kokusuydu bu. Hyunjine sarılmadım.
"Çok şükür iyisin."
Boynuma ve saçlarıma minik öpücükler kondurdu. Sonrada başını kaldırdı.
"Beni ne kadar korkuttun haberin var mı senin?"
Nefes nefese kalmıştı.
"Özür dilerim."
"Dileme. Ben dilemeliyim."
"İçeri gel."
İçeriye girdi. Hyunjinin önümden odama doğru ilerledim. Odam genellikle düzenli olur. Çünkü düzen hastalığım var. Sadece yatağım açıktı o kadar.
"Bir şey mi oldu?"
"Hayır."
"Neden geldin o zaman? Dünden sonra bir daha konuşmayız diye düşünmüştüm."
"Normalde gelmeyecektim. Sana trip atacaktım ama sana bir şey oldu sandım. Çok korktum."
"Neden ki?"
"Dün gece uyuyacağını söylemene rağmen bütün mesajlara baktın, ama hiç bir şey yazmadın. Sabaha kadar uyanıktın. Sonra okula gelmedin. Bence bunlar senin için endişelenmem gerek bir çok sebep."
