Waiting you love me

Part7

[ពេលថ្ងៃភូមិគ្រឹះជេននីគីម]
<<ឆេយ៉ុងឈប់ភ្លាមបើឯងហ៊ានតែដើរចេញពីខ្ញុំមួយជំហ៊ានទៀតខ្ញុំនឹងសម្លាប់ឯងជាក់ជាមិនខានទេ>>ជេននីស្រែកឡើងក្រោយពេលដែលឆេយ៉ុងព្យាយាមដើរគេចចេញពីនាងរហូត
<<បើអ្នកនាងសម្លាប់ខ្ញុំអ្នកនាងនឹងជាប់ទោសពីបទសម្លាប់មនុស្សហើយ >>ឆេយ៉ុងងាកមកវិញហើយនិយាយ
<<ខ្ញុំមិនខ្វល់បើខ្ញុំសម្លាប់ឯងមិនបានយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំបាញ់បំបាក់ជើងរបស់ឯងអោយឈប់ដើរគេចពីខ្ញុំទៅរួចស្រេចហើយ>>ជេននីនិយាយហើយក៏បកដៃហៅអ្នកបម្រើប្រុសដែលនៅតាមចាំការពារនាងអោយចូលមកដោយប្រាប់អោយគេយកកាំភ្លើងមកអោយហើយក៏ដេញអ្នកបម្រើទាំងអស់អោយចេញពីទីនេះ
<<អូហូនេះចាំបាច់ដល់ថ្នាក់នេះផងឬអ្នកនាងជេននី>>ឆេយ៉ុងនិយាយដោយបើភ្នែកធំព្រោះនៅសុខៗជេននីយកកាំភ្លើងមកភ្ជុងគេបែបនេះអ្នកណាមិនស្លុត
<<ចំពោះមនុស្សដូចជាឯងនេះណាវាល្មមហើយព្រោះក្បាលរឹងនិយាយមិនស្ដាប់ឯងមិនចេះលួងចេះតែរំលោភមែនទេ?ខ្ញុំក៏ដូចគ្នាមិនចេះលួងតែចេះបាញ់កាំភ្លើងហើយបាញត្រង់ទៀតផង >>ជេននីនិយាយ
<<ខ្ញុំខ្លាចហើយអ្នកនាងម្ចាស់ជេនហើយអាកាំភ្លើងនេះបើអ្នកនាងជេនបោះវាចោលសិនក៏ល្អដែរណាក្មេងតូចឆេខ្លាចហើយ>>ឆេយ៉ុងនិយាយបណ្ដើរដើរចូលទៅរកជេននីបណ្ដើរ
<<ក្បាលរឹងបែបនេះកាតទៅរកអ្នកណានឹង?បើមកតាមសម្រួលតាំងពីយូក៏មិនអីដែរមិនពិបាកអោយខ្ញុំហត់ប្រើកម្លាំង>>ជេននីនិយាយទាំងភ្នែកក៏សម្លឹងមើលឆេយ៉ុងមិនអោយដាច់ពីក្រសែរភ្នែកដូចគ្នា
<<អ្នកណាបានជាប្រពន្ធដឹងតែចប់ហើយជីវិតបើខឹងអីអាងគប់ខឹងអីអាងបាញ់បែបនេះ>>ឆេយ៉ុងនិយាយខ្សឹបៗតែល្មមអោយអ្នកនៅក្បែរនោះឮបាន
<<ប្ដីខ្ញុំប្រហែលជាឯងទេដឹង?គ្មានអ្នកណាហ៊ានមកស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ>>ជេននីនិយាយហើយក៏ដើរទៅអង្គុយរង់ចាំឆេយ៉ុងដើរតាម
<<អ្នកអ្នកស្រឡាញ់យ៉ាងម៉េចបើព្រឹកមិញទើបតែមករកសោះនឹង ហើយយកខ្ញុំយ៉ាងម៉េចបើអ្នកនាងមានមនុស្សក្នុងចិត្តរួចរាល់ហើយនឹង ហើយបើអ្នកនាងយកខ្ញុំធ្វើប្ដីមែនខ្ញុំប្រហែលជាអាយុខ្លីហើយព្រោះអ្នកនាងនេះខ្មាន់កាំភ្លើងសុំខ្មាស់>>ឆេយ៉ុងនៅតែបន្តនិយាយធ្វើអោយជេននីស្ងាត់ជ្រៀបហើយទឹកមុខក៏រៀងធ្លាក់ដូចគ្នាឆេយ៉ុងក៏ឆ្ងល់តែមិនហ៊ានសួរខ្លាចបានស៊ីគ្រាប់សំណរជំនួសបាយ
<<ឯងខឹងខ្ញុំរឿងអី?>>ជេននីមិននិយាយអ្វីច្រើនទៀតទើបចូលសាច់រឿងតែម្ដង
<<ខ្ញុំមិនបានខឹងអ្នកនាងទេគ្រាន់តែមិនយល់ពីខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ>>ឆេយ៉ុងនិយាយហើយធ្វើអោយជេននីជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់
<<មិនយល់ពីខ្លួនឯងរឿងអី?>>ជេននីសួរបញ្ជាក់
<<គឺយើងស្គាល់គ្នាបាន២ថ្ងៃហើយមែនទេ?ខ្ញុំឆ្ងល់ខ្លួនឯងរាល់ពេលដែលនៅជិតអ្នកនាងហើយចេះតែមិនចង់អោយអ្នកណាមកនៅជិតអ្នកនាងក្រៅពីខ្ញុំនោះទេហើយមួយទៀតក្រោយពីបានដឹងថាអ្នកនាងមានអ្នកស្រឡាញ់រួចហើយក្នុងទ្រូងខាងឈ្វេងរបស់ខ្ញុំមិនដឹងជាវាកើតស្អីទេចេះតែឈឺខ្ទោកៗគួអោយស្អប់ខ្លួនឯង>>ឆេយ៉ុងមនុស្សមិនមាត់មិនករមិនងាយនិយាយច្រើនបាននិយាយរៀបរាប់យ៉ាងវែងអន្លាយប្រាប់ទៅជេននីនេះគេសង្ស័យតែគេត្រូវស្នេហ៍ជេននីហើយមើលទៅ
<<ហឹសហឹសបែបនេះសោះបានជាងក់ងរយ៉ាងនេះតែ….ខ្ញុំនឹងលោករីឆាតយើងគ្មានទំនាក់ទំនងអ្វីនឹងគ្នានោះទេហើយរឿងដែលខ្ញុំប្រាប់ថាខ្ញុំមានមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ហើយគឺគ្រាន់តែបោកគាត់តែប៉ុណ្ណោះតែពេលនេះអាចនឹងមានមែនហើយ>>ជេននីតបទៅវិញទាំងសើចការពិតទៅនាងអាចមើលដឹងថាឆេយ៉ុងមានអារម្មណ៍បែបណាចំពោះនាងហើយអារម្មណ៍របស់ឆេយ៉ុងដែលមានចំពោះនាងកាលពីមុនបែបណាពេលនេះក៏នៅតែដូចដើមគ្រាន់តែលើកនេះនាងនឹងមិនព្រមបណ្ដោយអោយគេទៅណាទៀតនោះទេ
<<អ្នកណាទៅ?>>ឆេយ៉ុងសួរឡើង
<<មិនប្រាប់ទេចាំមើលទង្វើរបស់គេម្នាក់នោះសិនខ្ញុំមិនចង់ញ៉ែគេមុនទេខ្លាចគេថាខ្ញុំចាស់ចង់ស៊ីក្មេង>>ជេននីនិយាយបង្ហើចោល
<<អឹក យើងទៅដើរលេងបានទេអ្នកនាងជេន?ខ្ញុំអប្សុក>>ឆេយ៉ុងរហ័សប្ដូរប្រធានបទ
<<ឯងចង់នាំខ្ញុំទៅណា?>>ជេននីសួរឡើងដោយញញឹមពេញចិត្តនៅពេលដែលនាងឮសម្លេងបេះដូងរបស់ឆេយ៉ុងលោតញាប់ដោយក្ដីរំភើប
<<យើងទៅមើលកុនល្អទេអ្នកនាងជេន?ខ្ញុំលឺគេថាថ្ងៃនេះមានរឿងវែមផាយចេញថ្មីល្អមើលណាស់>>ឆេយ៉ុងនិយាយដល់រឿងនេះកែវភ្នែករបស់គេក៏បញ្ចេញពន្លឺនៃសេចក្ដីសុខព្រាកៗ
<<នេះឯងចូលចិត្តមើលរឿងវែមផាយមែនទេ?>>ជេននីសួរ
<<ពិតមែនហើយអ្នកនាងជេនដឹងទេរឿងវែមផាយចេញមកថ្មីៗពេលណាខ្ញុំមិនដែលរំលងសូម្បីតែមួយរឿងនោះទេហើយខ្ញុំក៏ជាអ្នកស្រាវជ្រាវទាក់ទងនឹងរឿងនេះដែរណា>>ឆេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមអួតខ្លួនឯងភ្លាម
<<ពិតមែនឬ?ចុះដែលជួបវែមផាយពិតទេ?ហើយបើថ្ងៃណាមួយឯងបានចួបវែមផាយផ្ទាល់វិញឯងនឹងធ្វើយ៉ាងណា?>>ជេននីធ្វើជាសួរ
<<បើខ្ញុំបានចួបផ្ទាល់វិញឬ?ខ្ញុំនៅមិនទាន់ដឹងនោះទេតែអ្វីដែលខ្ញុំដឹងនោះគឺវែមផាយលែងមាននៅក្នុងពិភពលោកយើងនេះហើយអ្នកនាងជេន>>ឆេយ៉ុងតបមកវិញដើរបណ្ដើរជេននីដើរឡើងទៅលើបន្ទប់វិញ
<<មែនឬ?តែខ្ញុំគិតថាពិភពលោកយើងនេះមិនអត់នោះទេវែមផាយនោះ>>ជេននីនិយាយចោល
<<មិនដឹងនោះទេតែសម្រេចថាអ្នកនាងទៅទេ?>>ចុះឡើងៗឆេយ៉ុងក៏បបួលជេននីចូលមករឿងដើមដដែល
<<ឯងទៅណាខ្ញុំក៏ទៅនឹងដែរឯងមិនចាំទេឬ?>>ជេននីសួរបកទៅវិញ
<<ពិតមែនហើយខ្ញុំនេះល្ងង់មែនតោះយើងទៅៗអ្នកនាងបើនៅទៀតខ្លាចយូរ>>ឆេយ៉ុងប្ដូពីការដឹកដៃជេននីអោយឡើងទៅខាងលើប្រែមកជាការដឹកដៃជេននីត្រឡប់ទៅខាងមុខផ្ទះដើម្បីចេញទៅរកឡានដែលចតនៅខាងមុខ
<<ទេឆេខ្ញុំសុំប្ដូសម្លៀកបំពាក់សិនទៅទាំងបែបនេះមិនបានទេនាងក៏ដូចគ្នាមកទៅប្ដូសម្លៀកបំពាក់សិនបើមិនអញ្ចឹងខ្ញុំមិនទៅទេ>>ជេននីដែលតែងខ្លួនសាមញ្ញៗតែស្អាតទាក់ចិត្តនឹងបេះដូងឆេយ៉ុងអោយរញ្ជួយនោះរំអុកដឹកទាញដៃឆេអោយត្រឡប់មកវិញ
<<ក៏បានក៏បានតែខ្ញុំថាអ្នកនាងមិនបាច់តែងខ្លួនអីណាស់ណាក៏បានព្រោះយ៉ាងណាៗក៏អ្នកនាងស្រស់ស្អាតបំផុតហើយ>>ឆេយ៉ុងពេលនេះកំពុងតែដើរទៅតាមការដឹកដៃរបស់ជេននីយ៉ាងស្ដាប់បង្គាប់
<<មិនបាច់ឯងប្រាប់ខ្ញុំក៏ខ្ញុំដឹងខ្លួនឯងដែរថាខ្ញុំស្អាត>>អ្នកដែលត្រូវគេសរសើរថាស្អាតក៏ជោរមួយរំពេច
<<បានហើយបងប្រញាប់តែងខ្លួនទៅខ្ញុំសុំទៅផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់បន្តិចសិន>>ឆេយ៉ុងនិយាយរួចក៏ដើរហួសចូលទៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្លួន
*ចំណាយពេលប្រមាណជា២០នាទីជេននីនឹងឆេយ៉ុងក៏បានតែងខ្លួនរាល់ជេននីតែងខ្លួនបែបយុវវ័យដែលបើសិនជាមានអ្នកបានឃើញហើយនាងមិនប្រាប់អាយុគេច្បាស់ជាយល់ច្រលំថានាងទើបតែអាយុ២០ឆ្នាំទៅហើយតែជួយមិនបានទេទោះរំលងទៅ២០ឆ្នាំ៣០ឆ្នាំទៀតក៏សម្រស់របស់នាងនៅតែប៉ុណ្ណោះដដែលនឹង។
<<អ្នកនាងជេនតែងខ្លួនបែបនេះបើមនុស្សប្រុសណាបានឃើញច្បាស់ជាត្រូវសម្លឹងមិនដាក់ភ្នែកជាក់ជាមិនខាន>>ឆេយ៉ុងដែលអង្គុយនៅក្បែរអ្នកបើកក៏និយាយឡើងពីដំបូងឆេយ៉ុងក៏ចង់បើកឡានអោយជេននីអង្គុយសប្បាយដែរតែទាស់ត្រង់ថាគេមិនចេះបើកឡានទើបត្រូវរំខានអោយជេននីជាអ្នកបើកជំនួសវិញ
<<ចង់អ្នកណាមើលអីជាសិទ្ធរបស់គេខ្ញុំមិនខ្វល់នោះទេតែថាឯងក៏ដូចគ្នាតែងខ្លួនបែបនេះទៅមិនថាមនុស្សប្រុសឬមនុស្សស្រីទេច្បាស់ជាលង់នឹងឯងផ្កាប់មុខជាក់ជាមិនខាន>>ជេននីក៏តបទៅវិញពិតមែនហើយថ្ងៃនេះពួកគេទាំងពីអ្នកតែងខ្លួនហាក់ដូចជាយុវវ័យទើបតែជំទង់យ៉ាងអញ្ចឹង
<<ចង់អ្នកណាចាប់អារម្មណ៍អីក៏ចាប់ទៅខ្ញុំមិនខ្វល់នោះទេសុំត្រឹមអ្នកនាងចាប់អារម្មណ៍នឹងខ្ញុំទៅបានហើយ>>ជេននីគ្រាន់តែបានឮហើយក៏ងាកមកបញ្ចេញស្នាមញញឹមពិឃាតបេះដូងឆេយ៉ុងឡើងមកធ្វើអោយអ្នកដែលអង្គុយក្បែរលួចញញឹមដោយក្ដីពេញចិត្ត
*ចំណាយពេលមិនយូរប៉ុន្មានឆេយ៉ុងនឹងជេននីក៏បានធ្វើដំណើរមកដល់កន្លែងដែលពួកគេបានគ្រោងទុកឆេយ៉ុងជាអ្នកទៅទិញសំបុត្រទុកអោយជេននីជាអ្នកអង្គុយរង់ចាំ។
*កំឡុងពេលដែលជេននីអង្គុយរង់ចាំឆេយ៉ុងនោះក៏មានបុរសសង្ហាៗពីរបីនាក់ចូលមករាក់ទាក់នាងហាក់ចង់អូសក្រឡាតែពួកគេក៏ត្រូវស្រងាកចិត្តទៅវិញបន្ទាប់ពីជេននីមិនបានផ្ដល់ចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើពួកគេ។តែក៏នៅមានបុរសក្លាហានមិនខ្លាចស្លាប់ម្នាក់នៅតែក្រាញននៀលចែចង់ជេននីមិនដាច់។
<<នែស្រីស្អាតកុំអាងតែខ្លួនឯងស្អាតមកលែងចរឹកបែបនេះអីណាបើអូនព្រមតាមបងបងនឹងប្រគល់អោយអូនគ្រប់យ៉ាងមិនថាលុយឡានវីឡាអីក៏បានដែរអោយតែអូនត្រូវការ>>បុរសនោះបោះសម្ដីមកកាន់ជេននីដែលអង្គុយស្ងៀមរង់ចាំឆេយ៉ុង
<<ទុកលុយនោះយកទៅអោយម៉ែឯងទៅកុំចេះតែយកវាមកចាយវាយប្ដេសប្ដាសបែបនេះ>>ទ្រាំលែងបានជេននីក៏និយាយមកវិញដោយទឹកមុខស្មើហាក់មិនខ្លាចរអានឹងប្រុសម្នាក់នោះសោះ
<<ហីយ៉ាសម្ដីបានផងអូនស្រីហឹរបែបនេះបងចូលចិត្ត>>បុរសនោះញញឹមបែបពួកឆ្កួតនឹងអំណាចឡើងហើយក៏ព្រហើនយកដៃដ៏ស្មោគគ្រោករបស់វាបម្រុងមកចាប់ដៃជេននីតែមិនទាន់ដល់ផងដៃរបស់វាក៏ត្រូវប៉ើងទៅក្រោយវិញក្រោមស្នាដៃរបស់ឆេយ៉ុង
<<អាណាគេវ៉ើយព្រហើនម្លេះហ៊ានមកវាយដៃយើងបែបនេះ?>>បុរស់ម្នាក់នោះស្រែកឡើងដោយកំហឹង
<<គឺយើងវ៉ើយមានបញ្ហាអីទេ?>>ឆេយ៉ុងសួរបកទៅវិញដោយមិនញញើត
<<ស្រីស្អាតដែរតែសម្ដីមិនពិរោះស្ដាប់សោះ>>ប្រុសម្នាក់នោះនិយាយហើយក៏ជញ្ជក់មាត់
<<អើយើងនិយាយពិរោះពីសាជាមួយតែមនុស្សមានខួទេវ៉ើយមនុស្សអត់ខួរដូចជាឯងយើងសុំថយខ្លួន១០គីឡូខ្ពើម>>ឆេយ៉ុងនិយាយហើយក៏ដើរទៅចាប់ដៃជេននីអោយមកឈរនៅខាងក្រោយខ្នងរបស់ខ្លួន
<<យើសព្រហើនផងឬ? «ផ្លាប់»>>បុរសម្នាក់នោះស្រែកហើយក៏លើកដៃមកទះកំភ្លៀងត្រូវថ្ពាល់របស់ឆេយ៉ុង១ដៃពេញៗតែម្ដង
<<ឯងប្រហែលចង់ទៅជួបដូនតាហើយមើលទៅទើបឯងព្រហើនមកប៉ះមនុស្សរបស់យើងដូច្នេះ>>ពេលដែលឃើញគេទះឆេយ៉ុងបែបនេះជេននីដែលនៅឈរពីក្រោយក៏ដើរមកសម្លឹងប្រុសម្នាក់នោះដោយមិនព្រិចក្រសែភ្នែកឡើយប្រុសម្នាក់នោះបែរជាព្រឺឆ្អឹងខ្នងចម្លែកៗយ៉ាងម៉េចក៏ដឹងហើយគេក៏ត្រូវសន្តិសុខមកអូសចេញទៅក្រៅព្រោះម្នាក់គេទៅប្ដឹងហើយប្រុសម្នាក់នោះក៏ត្រូវគេបញ្ជូនអោយទៅប៉ុស្ដិ៍ប៉ូលីស
<<ឆេឈឺទេមកនេះខ្ញុំមើលអោយ>>ពេលដែលគេចាប់ប្រុសនោះចេញទៅបាត់ជេននីក៏បែរមកចាប់អារម្មណ៍ជាមួយនឹងឆេយ៉ុងវិញម្ដង
*ថ្ពាល់របស់ឆេក៏ឡើងព័ណ៌ក្រហមច្បាស់ៗដោយស្នាមម្រាមដៃបូករួមនឹងក្បាលដែលមិនទាន់ដកបង់រុំរបួសនោះចេញផង។
<<ខ្ញុំសុំទោសណាឆេព្រោះតែខ្ញុំទើបធ្វើអោយឯងត្រូវមកឈឺខ្លួនបែបនេះ>>ជេននីយកទឹកកកមកស្អំអោយឆេតិចហើយនិយាយឡើងដោយក្ដីព្រួយបារម្ភ
To be continue