Belkide ölmüştüm şimdiden. Yaşadığım her gün.. daha acı verici geçti. Ölüceğim o ameliyatı bekliyordum. Kalbim hastaydı benim.. çok hastaydı kalbim. Doktorlar doğuştan olduğunu söyler, ben ise yaşadıklarımdan.
Uyandım. Her zamankinden hiçbir fark yoktu.. sadece ölüceğim güne bir gün daha yaklaştığım için mutluydum. Yemek yemedim boğazımdan hiçbir şey geçmedi. Zaten kahvaltı çoğunlukla yapmazdım.
Yapıcak hiçbir şeyim olmadığı için dışarı çıkmaya karar verdim. Üstümü değiştirdim ve dışarı çıktım. Nereye gidiceğimi bilmiyordum. O yüzden yürümek istedim..
Yürüyordum. Yüksek sesle şarkı dinlemeyi sevmezdim. Bu yüzden kulaklığımda bir fısıltı gibi sesiz bir şarkı çalıyordu. Bir anda telefonumun çaldığını duydum bakmak istemedim.
Meşkule attım. Çoğu zaman öyle yapardım zaten. Telefonumun ikinci kez çaldığını duydum. Bu sefer gerekli bişey olduğunu düşündüm çünkü kimse beni iki kez art arda aramazdı. Baktığımda hastane olduğunu gördüm. Açtım.
-Merhabalar.. Rosé hanım bu haftaki kontrollere gelmediniz. Bir sorun yok öyle değil mi?
Rs: Ah.. tamamen aklımdan çıkmış. Üzgünüm!
-Mümkünse şuan gelebilirsiniz.
Rs: Şey.. peki.
-Görüşmek üzere!
...
Rosé aslında unutmamıştı. Sadece unutmak istemişti. Gitmek istemiyordu. Büyük ihtimalle kalbinin iyileşmesini istememişti. Ölmek istiyordu ölmeyi çok istiyordu.
Rosé yanında taksiye vericek kadar parası olmadığını fark etti. Otobüs durağına kadar yürüdü. Otobüse bindiğinde kalbi çok ağrımaya başladı. Aslında sonuçlar hakkında umutları vardı.. belkide ameliyat tarihi daha yakına çekilirdi.
Rosé hastaneye vardı.. kalbi hala ağrıyordu. Hoşuna gidiyordu acı çekmek ölmek isterdi kurtulmak isterdi burdan. Konuşmayıda sevmezdi. Konuştuğu her söz sanki diğer insanlara, mutlu insanlara bir hakaret gibi geliyordu.
Sıra ona geldi.. Rosé üzülmüş gibi baktı. Oysaki en mutlu günüydü. Doktor Rosé'yle konuştuktan sonra gerekli işlemleri yaptı. Rosé'nin kalbi gittikçe kötüleşiyordu.
Doktor Rosé'nin ameliyatını 2 gün sonraya çekti. Rosé'ye ameliyatı hakkında bilgiler verdi Rosé ameliyatının erkene çekildiğini öğrendiği için mutlu olsa da bu hislerini doktora göstermemesi gerektiğini düşündü sonra hastaneden çıktı ve havanın karardığını farketti. Ameliyatın iyi geçmeyeceğinden emindi. Kafasını dağıtmak için bara gitti.
Arabası olmadığı için yürüyerek yakınlardaki bir bara girdi, buraya daha önce hiç gelmemişti. Yanında fazla para yoktu ama ameliyatın başarız geçeceğine emin olduğu için çokta umrunda değildi. O yüzden yanında kalan son parasını harcamaya karar verdi.
Rosé barda ne kadar zaman geçirdiğinin farkında değildi. Neredeyse sabah olmuştu yani bar kapanıcaktı,herkes gitmişti ama Rosé gitmek istemiyordu. Biraz daha oturduktan sonra yanına biri yaklaştı ve ona;
"Kalkmak istemiyor gibisiniz" dedi
Rosé şaşırdı ve önüne baktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabaa! Bu benim ilk yazı deneyimimdi. Yanlışlarım olabilir. Lütfen elinizden geldiği kadar görmezden gelmeye çalışınn. Sizce gelen kişi kimdi? Tahmin etmesi pekte zor olmasa gerek.
