Bir Elmanın İki Yarısı

2.Bölüm Sensiz Ben

"Yalnızlık tek kelime, söylenişi
ne kadar kolay. Halbuki
yaşanması o kadar zordur ki."

Ve aradan yıllar geçti. Senin yokluğuna alıştım gibi ilk günki acı yok içimde Allaha şükür zaten acılar ilk gün ki gibi taze olsaydı yaşayamazdık değil mi?Gül seni çok özledim seni sevdiğim kadar kimseyi sevemedim ben senle geçirdiğim saniyeleri bile kimseyle geçiremedim adın gibiydin yüzünden eksik olmazdı o gülüşlerin gülmeyi ben senden öğrendim.

Aslında ben hayatı senden öğrendim düşünce kalkmayı en ufak şeyler yüzünden hayatın tadını çıkarmadan mahrum kalmamayı ben senden öğrendim ben sensiz kanatsız bir kuş gibiyim bilir misin sensiz geçirdiğim dakikaların nasıl bir ızdırap olduğunu duyar mısın sesimi?

Aşık oldum bi çocuğa sana onu anlatmak okadar isterdim ki ama korkma senin yerin hep kalbimde bir ayrı köşede saklanır silinmemek üzre kimse o yeri dolduramaz korkma seni sevdigim kadar sevmiyorum onu sevemem anlatim sana onu. Onu görünce kalbim delicesine çarpar durur bedenim ruhumdan ayrılmışçasına bomboş hissederim kendimi ama o beni takmaz bilir misin? yardımına okadar ihtiyacım var ki bilemezsin.Geri gelmeni okadar isterdim ki ama Allahında bi bildiği vardır elbet hayırlısını bilir o ve hep öyle kalacaktır.

Senden 2 sene sonra babamda göçtü bu dünyadan senin acınla kavrulan kalbim babamın sarsıntısıyla yok olmaya mahkum kalmıştı.Ama yılların verdiği güç ile yine dik olmaya çabalıyorum az olsada başarıyorum bunu.Kambur kalan kalbim düzeliyor günler aylar yıllar geçtikçe iyleşiyorum.

Kendimi toparlayıp okulun yolunu tuttum.Ve o ruhumu titreten çocuk yanıma usulca yaklaşıp beni korkutmuştu.Şaşkınlıkla ona dönüp.
-Cenk amacın ne?
-Sadece okula beraber gidelimli diye sormak istemiştim özür dilerim.

Neden bana böyle davranıyordu acaba?
-(Hafif bir tebessümle)Önemli degil ama yanıma bidaha sessize yaklaşma korkuyorum peki beraber gidelim

Yürümeye başladık sanki bana birşey söyliycekmiş gibiydi ama diyemiyordu.Neyse yakında kokusu çıkar diyip kendimi yatıştırdım okula varmıştık.Kapı girişinde ooo diyen seslerle irkildim.Amaçları neydi acaba diye düşünürken kendimi yerde buldum taşa takılmış olmalıydım Cenk hemen kolumu kavrayıp ayağa kaldırdı.
-(Endişeli bir ses tonuyla)İyisin değilmi?
-(Kalbim delicesine çarparak ) Evet bukadar korkmana gerek yok herzamanki dikkatsizliğim ne olsun.

Herkesin şaşkın bakışları arasından sıyrılıp kafamı yere eyip hızlı adımlarla sınıfıma gittim.Herkesin karamsar bakışları arasında kalmıştım.Sanki herkesin bildiği bir şey vardı benden başka tüm okulun.Şaşkınlıkla onların o iç karartıcı bakışları arasında kalakalmıştım.Daha fazla dayanamayarak hemen bahçeye çıktım banka oturdum.

Omzumda bir el hissedip yerimden zıpladım.Ve yine Cenk amacını anlamış değildim.Yine korkutmuştu beni o bakışlarıyla duruşuyla beni benden alan o gülüşüyse belkide en mutlu olduğum anlardan biriydi o anlar. Kendime gelip tuhaf tuhaf suratına baktım.Koyu yeşil gözlerini gözlerime dikmiş bakıyordu.Nefesim daralıyordu.Benimle dalga geçtiğini düşünüyordum.Uzun bir sessizlikten sonra okulun zil sesi sessizliği bitirmişti.Biraz uykum açılmıştı neyseki.Banktan kalkıp Cenk'e ;

-Zil çaldı.

Diyip sınıfın yolunu tuttum.Ve hala bakışlar üstümdeydi.Artık dayanamayıp.

-Herkesin bakışlarının neden üzerimde olduğunu sorabilir miyim?

Sessizlik...

Derin bir of çekerek başımı sıraya gömdüm.Hocanın sesiyle irkilmiştim.

-Uyumaya mı geldin kızım?

-Hocam çok özür dilerim içim geçmişte.

Yan tarafıma döndüğümde Cenk bana bakıyordu.Lanet olsun neden bu kadar tatlı olmalıydı ki?Kalbimin delicesine attığını resmen tüm vücudumda hissediyordum.Hiç kimsede böyle bir şey hissetmiştim.Delicesine aşıktım ona ama o beni takmamıştı ama sanki bugün benle ilgileniyomuş gibiydi.Belkide beni öldürmeye çalışıyordu o yeşil gözlerini sanki bana dikmiş gibiydi.Ve yine hocanın sesiyle irkildim ne istiyordu ki benden uff.

-Şu soruyu çöz.

Uflayarak puflayarak ağır adımlarla tahtaya ilerledim.

Zil Sesi..

Çok şanslı olmalıydım.Oh be diyip tuvalete ilerledim.Yüzümü yıkayıp saçlarımı düzeltip kendimi bahçeye attım. Ne kadarda sıkıcı bir okuldu.Sadece bu okulu tek sevme nedenim Cenkti.Onu çok ama çok seviyordum.Çok yalnızdım o yalnızlığımı unutturuyordu benim herbişeyimdi biranda Cenk belirdi bir şeyler arıyor gibiydi.Beni görünce duraklayıp yanıma geldi.Sanki beni arıyormuş gibiydi.Elini omzuma atıp.

-(Gülümseyerek)Nasılmış benim miniğim.

Çok hoşuma gitmişti böyle davranması nefesim daralıyordu.Kekeleyerek.

-İii..yi s.en

-Bende iyim de sanki bir garip gibisin iyi olduğundan emin misin?

Cevabım evet olmuştu.Yürüyorduk herkes bize bakıyordu nede olsa okulun popilerlerinden birinin şuan kolu benim omzumdaydı.Çok tatlı bir çift olmuştuk bu çok hoşuma gitmişti.Ve yine o ses okulun zil sesi Cenkin kolundan kurtulup okulun kapısına ilerledim.Biri kolumdan hızlıca çekmişti ve evet tahmin ettiğim kişi
yine Cenk bön bön suratına baktım.

-Okuldan kaçmaya nedersin?

Çok iyi bir fikirdi.Cenkle başbaşa bir gün kulağa hoş geliyordu aslında çok çok hoştu.Bu şansı kaçıracak kadar salak olmamalıydım.Dudaklarım gülümsemekten kulağıma kadar uzanmıştı. Cenk bir kahkaha attı.Hemen ağzını kapayıp.

-(Sessizce)Ne yapıyorsun yakalanıcaz.

Cenk gülümseyip kolumu kavradı.Ne yapıyordu bu? Çıkış kapısına doğru çekiyordu beni.Güvenliği unutmuştu galiba güvenliği görünce hiç istifini bozmadan kolumu bırakıp yanına gitti.Güvenliğin kulağına birşeyler fısıldadıktan sonra eliyle bana gel işareti yaptı bende hemen yanına gittim.Kolunu yine omzuma atmıştı.Ve evet yine vücudum titriyordu.Hemen söze girerek;

-Nasıl başardın bunu?

-(Uzun uzun bakarak) Buda benim sırrım tatlım.

Oha bana tatlım demişti.Neden bukadar sevimliydiki deli gibi sarılmak istiyordum.Beni büyülüyen gözlerine bakarken arkamdan gelen arabayı hiç görememiştim.Okadar hızlı geliyorduki sonanda farkemiştim ama kaçışım yoktu.Gözlerimi kapayıp ellerimle kafamı birleştirdim.Cenk benden ayrı yürüyordu.Artık sonum geldiğini düşünürken son görevimi yapıp kelimei şahadet getiriyordumki biranda vücudumda bir sıcaklık hissettim.

Ölmüş olduğumu düşünüp gözlerimi açamıyordum.En sonunda dayanamayıp gözlerimi açtığımda Cenk bana sarılmış ve ağlıycak gibi bakıyordu.Bende kollarımı onun belinde birleştirdim başım tam onun kalp hizasına geliyordu.Okadar hızlı atıyorduki benimkinden bile daha hızlıydı.Çok korkmuştu ona okadar minnettardım ki deli gibi aşık olduğum çocuk benim hayatımı kurtarmıştı.