Vurgun yüreğim

⁹.BOLUM::Bar

ECMEL KAYA

Bana dönüp şok içinde

-"Sen bana kan mı verdin?"

Diye sordu ne diyeceğimi şaşırdım korkuyordum bunu ona söylemeyi hiç düşünmüyordum yiğit ve doktordan da gizli kalması için rica edicektim ama geç kalmıştım ben şimdi ona ne diycektim

-" şey b..ben sen yani"

Kekeliyordum ne diyeceğimi bilmiyorum yiğite döndüm oda korkuyla alaza bakıyordu

-" KONUŞSANA ECMEL SEN BANA KAN MI VERDİN"

Bağırmasıyla korku için de iki üç adım geriye gittim

-" E.evet verdim "

Gözleri kararmıştı neden bu kadar sinirlendiğini anlamamıştım korkuyordum ilk verdiğimde ama bu kadar tepki beklemiyordum

-"çok kan kaybetmiştin kimsenin k...kanı uymayınca ben ver..verdim."

Daha çok açıklama gereksinimi duyduğum için açıklama yapmak zorunda kaldım

Bir anda pikeyi üstünden attı üstü çıplaktı birşey giydirmemişlerdi
Sonra yavaşça yataktan kalktı tam birşeyler diycektim ki yiğit yanına gelip konuşmaya başladı

-" patron napıyorsun yaran açılıcak"
Alaz onu dinlemeden kolunu kurtardı ve ayakta zorda olsa durdu ve yiğite tam döndü az önce bağırdığı için canı acımıştı sanırım ve şimdi ayağa kalktığı için nefes nefeseydi ben daha ne olduğunu anlamadan alaz yiğite bir tane yumruk attı çığlık atarak biraz daha geri gittim

-"A..alaz sen ne yapıyorsun"

Kekeleyerek kurduğum cümleyi hiç duymadı bile

-" NASIL YAPARSINIZ BÖYLE BİSEYİ NİYE İZİN VERİYORSUNUZ BANA KANINI VERMESİNE PUŞT"

ona bir şey olmaması için kan vermiştim ama bu söyledikleri beni kırmıştı

-" pa..patron özür dilerim sen çok kan kaybetmiştin bunu yapmalıydık"

-" KAN VERİCEK BAŞKA KİMSE YOKMUYDU "

Gözlerim dolmuştu

-"patron aklımıza başka kimse gelmedi"

Yiğite bakmayı bırakıp yüzünü bana döndü tiksinircesine bir yüz ifadesi vardı yüzünde

-" Esmayla kanımız uyuşuyor ondan alsaydınız"

O tiksinme ifadesi hala vardı

-"kanı bundan almak zorundamıydım ben"

Gözlerim dolup taşmaktan yanıyordu zaten bu laflarından sonra yaşlar dökülmeye başladı hemen arkamı dönüp yaşlarımı sildim biraz zor dursalarda yaşları silmeyi başarmıştım geri arkama döndüğümde hala aynı yerde duruyorlardı

Yiğit üzgün gözlerle bakıyordu bana Alaza hiç bakmadan

-" yiğit beni eve götürebilirmisin?"

Yiğit başıyla onayladı

-"tamam götürürüm"

Alaz sinirlenmişti neye sinirlenmişti yine acaba nefes alış verişlerinden sınırlı olup olmadığını anlamıştım çünkü çok kötü soluyordu