sabah uyandığımda kafamın üstünde dikilen seungmini gördüm.
bir saniye akşam onlar evde değildi ki kafamı kaldırdım ve şaşkınlıkla seungmine baktım.
"sen nasıl eve girdin"
"lan mal unuttun mu bu evin anahtarı bende de var ya"
"haa"
"hadi kalk kahvaltı hazırladım in aşağı ye"
"tamam" dedim ve yorganı üstümden çekip ayağa kalktım içindeki his bugünün kötü geçiceğini söylüyor.
lavaboya gidip elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim indiğimde nerdeyse bizimkilerin çoğu vardı.
ve tabiki minholarda bir an altımda kısa şort olduğu geldi ama umursamadım ve merdivenlerden inmeye devam ettim.
masaya oturup derin nefes aldım ve konuştum.
"hadi sizi anladım da... siz neden burdasınız"
diğerlerine yöneltiğim soruya minho cevap vermişti.
"hiç telefonuna baktınmı"
"yoo neden"
"bence gidip bak sonra neden burda olduğumuzu anlarsın"
kaşlarımı çatmış ona bakıyordum bir şeylerin olduğunu hissediyordum hemen masadan kalkıp odama geri çıktım.
şarza olan telefonumu şarzdan hiç çıkartmadan sosyal medyaya girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gördüğüm şeyle aniden çığlık attım.
"aaaaaaaaaaaaaaa"
bir hışımla odaya giren arkadaşlarımı saymazsak tabi daha iyi olur.
"bune lan kim yaptı bunu"
"neyi jisung"
yanıma gelen seungmine fotoğrafı gösterdim oda şok içinde ekrana bakıyordu.
elimdeki telefonu yatağımın üzerine atıp yere çömelmiştim sahte bir ağlamayoa bağırıp çağırıyordum.
"yaa bune ya bune yalancılar ya adım çıktı Felix adım çıktı şimdi annemler beni mahfedecek"
hay şom ağzıma sıcayım annem arıyordu ve ben ne yapacağımı bilmiyordum.
ikiside yönelimimi bilmiyordu öğrenirlerse ben biterdim.
elime telefonu açıp yavaşça telefonu açtım.
"efendim annec-"
"...."
"anne hayır bak o-"
"...."
"ya niye anlam-"
"....."
"nee hayır ben gelmiyorum"
"...."
"anne saçmalamayın ben asla oraya gelmem"
"...."
"anne ben değilim diyorum neden anlamıyorsun"
"....."
"ya yönelimim benim kararım"
"....."
"beni öldürsenizde gelmem"
beni hiç dinelemeden telefonu kapatmıştı.
ayakta fır dönüyordüm ve herkes şuan bana bakıyordu.
annemle babam hayatım boyunca bana asla gay olma demişlerdi ve gay insanlardan da hep nefret etmişlerdi.
benim yönelimim öğrendiklerinde ne olucağını tahmin bile edemiyordum.
ama babamın beni öldürüceği kesindi, ben bunları düşünürken kapı çalmıştı.
hızlı adımlarla aşağı inip kapıyı açmıştım tabiki karşımda babamï beklemiyordum ve kapıyı açar açmaz yüzüme yediğim tokadıda.
attığı sert tokatla yere düşmüştüm hiç bir şey düşünemiyordu yavaşça kafamı kaldırıp babama baktım.
tabi böyle bir adama baba denirse.
"seni ibne seni bin kere uyardım, asla saçma sapan şeyler yapma demiştim"
ben sadece susup onu izliyordum akan göz yaşlarımla, araya minho atladı.
"efendim bir yanlış anlaşılma var gerç-"
"sus sizin de ondan farkınız yok"
yanındaki adamlara eliyle işaret edip beni kaldırmalarını söyledi.
korumalar beni çıkartırken onlarda babama yalvarıyorlardı.
arabaya bindiğimizde bütün yol boyu bana söven babamı duymamazlıktan geliyordum.
şuanda çok utanç verici bir durumun ortasındaydım, uzun zamandır duymadığım hakaretleri ve yemediğim dayakları yeniden yaşamak çok güzel değil mi.
ben bunları düşünürken eve gelmiştik bile yürüyemediğim için korumlaraın yardımıyla içeriye girmiştik.
içeri girer girmez annem yanıma gelip yüzüme okkalı bir tokat attı, açıkcası bekliyordum.
"ben seni ibne ol diyemi yetiştirdim jisung bunlar ne"
benim konuşmama izin vermeden babam konuştu.
"odasına götürün kapıyıda üzerine kilitleyin çıkamasın odadan"
dediği gibi yapıp beni odaya götürüp
kapıyı üzerime kilitlediler.
uzandığım yataktan doğrulup uzun süredir tuttuğum göz yaşlarımı bıraktım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
8.bölüm
bölümün yarısını ikinci kez yazıyorum çünkü silindi ve tekrar yazarken sinir krizi geçirdim teşekkürler.
umarım beğenirsiniz 😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dancer/minsung
Fanficglobal de çok iyi bir dansçı olan minho ve onu etraftaki insanlara kötüleyen jisung
