Άλλαξες

Η Αρχή του Τέλους

Δευτέρα πρωί δεκάτης τετάρτης Σεπτεμβρίου... Ακούω στο κινητό την μουσική του σόλο που είχα κάνει το καλοκαίρι στην παράσταση του μπαλέτου. Κοιτάω το ρολόι... η ώρα είναι επτά! Ο αγιασμός είπαν θα γίνει οκτώ αλλά πριν τις οκτώμισι δεν το βλέπω να ξεκινάμε. Σηκώνομαι. Στην κουζίνα η μαμά μου ήδη έτοιμη μου φτιάχνει τοστ. Δασκάλα, με πολλά χρόνια υπηρεσίας. Μπορεί να τσακωνόμαστε συνεχώς αλλά την θαυμάζω. Από τότε που έφυγε ο μπαμπάς τα βγάζει πέρα μόνη της με δυο παιδιά και την δουλειά. "Έλα να φας Ναταλία και να πας να ετοιμαστείς!" έφαγα στα γρήγορα και πήγα να ντυθώ! Είχα αποφασίσει από χθες τι θα βάλω! Ένα άσπρο τιραντάκι με κάτι μαύρα σχέδια (ποτέ μου δεν θα καταλάβω τι δείχνουν) ένα τζιν σορτσάκι και μαύρα all star. Τίποτα επίσημο απλά η μπλούζα ήταν καινούρια και πιο καλή. Δεν θα πάω και πολυέλαιος! Σκέφτηκα να ισιώσω τα μαλλιά μου αλλά μετά σκέφτηκα ότι είναι πιο ωραία έτσι μισό-σπαστά και τα άφησα. Η αδερφή μου ξύπνησε εκείνη την ώρα. Με το ζόρι σηκώθηκε! Ντύθηκε όπως να 'ναι (απορώ πια, καθόλου δεν τη νοιάζει;) και άρχισε να λέει ότι νυστάζει και ότι θέλει να πέσει πάλι για ύπνο! Τι να πω πια με αυτό το παιδί! Η αλήθεια να λέγεται πάντως... κι εγώ στην ηλικία της σαν λέτσος κυκλοφορούσα! Γιατί δεν μου έλεγε κανείς ότι ήμουν έτσι; Τέλος πάντων... μόνη μου θα πάω στον αγιασμό, γιατί η μαμά μου έχει κι εκείνη στο δικό της σχολείο! Γαμώτο! Γιατί πρέπει να είναι δασκάλα; Μέχρι πέρσι ήταν καλά, αφού ήμασταν στο ίδιο σχολείο αλλά φέτος... κι άλλες αλλαγές!

Τι θα γίνει τώρα; Θα γνωρίσω κανέναν για να κάτσουμε μαζί αύριο και να κάνουμε παρέα ή θα κυκλοφορώ μόνη μου σαν την άδικη κατάρα; Και αν γνωρίσω κάποιον θα είναι της προκοπής ή κανένας μάπας και θα του έχω και υποχρέωση μετά; Θα υπάρχει κανένας ωραίος ή θα είναι όλοι μπάζα; Και οι καθηγητές; Πόσο αυστηρά μπορεί να βαθμολογούν πια;

Αυτά σκεφτόμουν στη διαδρομή για το σχολείο! Και το αυτοκίνητο σταματάει... βλέπω την είσοδο του σχολείου. Δύο φορές έχω έρθει! Μια φορά στις εξετάσεις και άλλη μια όταν έκανα την εγγραφή! Μπαίνω μέσα... όλο ξένα πρόσωπα! Στο σημείο που στεκόταν η πρώτη (κατάλαβα ότι ήταν πρωτάκια επειδή ήταν σαν απροσάρμοστα- κι εγώ κάπως έτσι θα ήμουν) ξεχώρισα καμιά δεκαριά φυτά με τα όλα τους, γύρω στα είκοσι νορμάλ -έτσι φαίνονταν τουλάχιστον- κορίτσια, τρεις-τέσσερις θεόρατες γαϊδούρες, δύο μέτρια εμφανισιακά αγόρια και εφτά-οκτώ θεούσες! Οι άλλοι αδιάφοροι... Πλησίασα μια κοπέλα που φαινόταν συμπαθητική, τη χαιρέτησα, συστηθήκαμε, Δανάη Αναστασίου τη λένε! Θα είμαστε και στο ίδιο τμήμα! Μια χαρά -μόλις βρήκα μια συμπαθητική κοπέλα για να κάνω παρέα τις πρώτες μέρες και να κάτσουμε μαζί! Μου είπε ότι έχει μια αδερφή που πάει πρώτη Λυκείου και ερχόταν στο σχολείο μας... τέλεια! Ο καλύτερος τρόπος να γίνω δημοφιλής είναι να έχω μια δημοφιλή φίλη! Και η Δανάη θα ήταν σίγουρα δημοφιλής, αφού έχει μεγαλύτερη αδερφή που ερχόταν στο σχολείο μας! Τέλεια, απλά τέλεια! Δυο-τρεις φορές πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη των κοριτσιών που τώρα ζουν άλλον έναν αγιασμό μαζί, αλλά αποφάσισα πως στην παρούσα φάση το χειρότερο πράγμα που έχω να κάνω είναι να είμαι μέσα στην μιζέρια και να ζηλεύω! Μετά έγινε ο Αγιασμός με συνοπτικές διαδικασίες (στις οκτώμισι- όπως το είχα προβλέψει) και μπήκαμε σε μια αίθουσα να πάρουμε τα βιβλία μας! 32 ολόκληρα βιβλία! Ωραία τάξη πάντως αυτή που μας πήγαν! Δεν θα κάνουμε εκεί μάθημα αλλά φαντάζομαι όλες κάπως έτσι θα είναι! Όλη η υπόλοιπη μέρα πέρασε γρήγορα! Πήγα σπίτι, έφαγα, έφτιαξα το ράφι με τα βιβλία μου, πήγα μπαλέτο και μετά γύρισα σπίτι, μίλησα λίγο με την Δανάη και τα κορίτσια στο viber και κοιμήθηκα! Αύριο πεντάωρο και μετά θα βγούμε πλατεία!

Ανέβασα σήμερα και το δεύτερο κεφάλαιο, επειδή είχα έμπνευση και φοβόμουν μην ξεχάσω τις ιδεές που είχα! Ελπίζω να σας αρέσει!

Αφιέρωση και πάλι στις @iAnthi @inefeli@ifako1,που αναφέρονται προς το παρόν ως "κορίτσια", αλλά και στην Ξένια και την Ελισσάβετ, που συγχώνευσα για να δημιουργήσω τη Δαναή!