Beşizler

14. Bölüm Olaylar

Selaam herkeseee~

Yeni bölüm ile karşınızdayımm

Fazla uzatmadan bölüme geçelim o zaman.

Oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayınn

İyi okumalar dilerimm...

----------------------------------------------------

~Canbek'in ağzından~
Sabah uyandığımda yanımda yatan kadınla bir anda şok oldum. Dün gece ne olmuştu hiçbir fikrim yoktu ve bunu düşünmek dahi istemiyordum.

Uyandığımda telefonumun çaldığını fark ettim ki arıyan tabi ki canım kardeşim Lara'ydı. Vakit kaybetmeden telefonu açtım.

"Canbek iyi misin?"

"Aşkım o kim?"

Bir anda arkama dönmemle yanımda yatan kadın uyanmış ve bana seslenmişti. Ben daha tek bir kelime dahi edememiştim, neyin içinde olduğumu dahi anlamamıştım.

"Canbek yanındaki kim? Nerelerdesin sen? Telefonlarımıza neden cevap vermiyosun?"

Lara'nın her zaman ki gibi bitmek bilmeyen soruları ardı arkası kesilmiyordu. Ona cevap vermem gerekiyodu ama ağzımı açıp tek kelime dahi edemiyordum.

Zorla ağzımı açabilmiş birşeyler söylemeye çalışıyordum.

"L-Lara ben i-iyim... Beni merak etmeyin. En kısa zamanda yanınıza döncem."

"Canbek-"

Lafını bitirmeden telefonu yüzüne kapatmıştım.

Yanımdaki kadına döndüğümde neredeyse içime girecek kadar yakınımdaydı ve ben bunu şimdi fark ediyordum.

"Sevgilim~ günaydınn."

"Sevgilim mi? Sen kimsin ya? Ben seni tanımıyorum bile."

"Dün gece öyle demiyodun ama."

Dudağını ısırdığında bunun ne kadar iğrenç birşey olduğunu düşündüm. Ben dün gece ne yaşamıştım ki. Dün gece o kadar sarhoş olmuş olamazdım yani. Olmamalıydım.

"Bakın ben sizi gerçekten tanımıyorum hanımefendi. Dün gece kafa dağıtmak için gelmiştim ve galiba biraz sarhoş olmuşum. Dün ne oldu, biz ne yaşadık hiçbir fikrim yok."

Dediğim şeyler onu nedensizce kırmış gibiydi ama haklı olan bendim onu tanımıyordum bile. Elimden geldiğince de nazik bir dille konuşmuştum ama o bunu bile anlamamıştı.

"Bakın şuan drama yapmanıza gerek yok. Ben sizi kırmak veya üzmek istemiyorum sadece durumu açıklamak istiyorum. Kendinizi buna kaptırmayın lütfen."

Ceketimi alıp odadan çıkıyordun ki kolumdan tutup beni kendine çekti.

Dudaklarını dudaklarıma hafifçe bastırdı.

O beni şuan öpüyordu.

Kendimi ondan kurtarmaya çalışırken daha da ona yaklaşıyor gibiydim. Ondan kurtulamıyordun.

Beni öpmeyi bıraktığında daha doğrusu ona karşılık vermediğim için vazgeçtiğinde bana masum bir bakış attı.

"Bu benim ilk deneyimimdi. Sen benim ilkimsin. Sarhoş olmamızı gözden çıkarsak. Olmaz mı?"

"Pardon? Siz bana mı yürüyosunuz acaba? Ben kardeşlerimle mutluyum bir ilişkiye ayıracak vaktim yok benim. Kusura bakmayın."

"Anlıyorum beni tanımadığın için böyle davranıyosun. Sorun değil tanışabiliriz."
"Ben İpek Yıldırım-"