LOVE IN THE AIR BOYS STORY (BOOK 1 & BOOK 2)

(Book 2) CHAPTER 18

Naiwan sa rooftop sina Boss at Noeul na nag-uusap.

Boss: so wanna get married Teerak?
Noeul: teerak?
Boss: yes teerak, let's get married now
Noeul: sira,
Boss: Oo nga pala Fort texted me saying that i need to go down there now, kasi magbibigay pa ako ng speech, ako daw kasi yung papalit kay Dad since hindi siya pwede
Noeul: then let's go down (pag-aaya nito)

Hawak kamay na naglakad sina Boss at Noeul pababa.

Kaya naging tampulan sila ng tukso at asaran ng mga estudyanteng nakaka-kita sa kanila lalo na ng mga kaibigan nila.

At the Stage...

Boss is preparing to give some speech for his classmates, pero ang akala ni Noeul ay yun lang iyon, ang hindi niya alam ay may inihanda pang pasabog at sorpresa si Boss para sa kanya.

Boss: To all students, let me first introduce myself i am your new School President, Boss Chaikamon Puttha Sumettikul, and i am honored to stand here in front of you on behalf of my Dad, Mr. Bible Wichapas Sumettikul, so now before we open the disco booth, let me say thank you first to all of you, who made efforts just to make this Wonderful and Enjoyable Foundation Day happen, i really really appreciate it, and also thank you for my other Student Council Officers, to the Vice President, the Secretary, the Auditors, Treasurers and to the Peace Officers for doing a very good job, and also thank you for my family who's supporting me and loving.

Pagkatapos nun ay huminga muna ito ng malalim bago muling magsalita.

Boss: and to the man that i love the most, i just wanted to say thank you for inspiring me, thank you for all of our fights, that cause us to love each other deeply, for making me happy and for fulfilling my greatest wish and that is to receive a love from someone,

Everybody screams as Boss continues saying his speech.

Boss: hindi ko alam kung ano yung ginawa ko sa past life ko, dahil sa sobrang bait ng diyos sa akin at binigay ka niya, sobrang mahal na mahal kita Noeul Nuttarat Tangwai Ananthasettakul Wongsavanischakorn.

And all of the students are telling Noeul to go on the stage with Boss, they are pushing him even their friends are supporting them.

Dahan dahan naman na naglakad si Noeul para umakyat sa stage para samahan si Boss,

At inalalayan pa ni Boss si Noeul nung makalapit na ito sa kanya.

Boss: (then he slowly get down on his knees, holding a microphone on his right hand while his left hand is holding Noeul's hand) Lee No Eul, will you be my boyfriend?

Pagkatapos nun ay nagpa-linga linga si Noeul sa buong paligid at hinahanap kung nasaan si Peat, dahil hindi niya alam kung ano ang sasabihij niya at gagawin niya.

Maya-maya ay narinig na lang niya na sumisigaw na si Peat.

Peat: say yes, say yes, say yes,

At dahil doon lahat ng mga estudyanteng nakaka- panood sa kanila ay ganoon din ang sini-sigaw.

All: say yes, say yes,

And everyone cheered for them, later on Noeul just nodded his head instead of saying "yes" to answer Boss' question, at pagkatapos nun ay napuno ang buong paligid ng maga-ganda ay maku-kulay na mga paputok,

Manghang mangha ang lahat dahil sa nakikita nila, lalong lalo na si Noeul.

Nung mga oras na yun, wala ng ibang iniisip si Noeul kung di, ang saya dahil si Boss ang secret admirer niya, at kung gaano siya ka-swerte na si Boss ang naging unang nobyo niya, alam niya na sa sandaling iyon unti unti ng magbabago ang lahat.

Alam ni Noeul na darating ang araw na kailangan niyang masaktan, umiyak at bumitaw pero sa mga sandaling iyon isina-san-tabi niya nalang muna ang mga iyon dahil ang mahalaga para sa kanya sa mga oras na yun ay ang kaligayahan niya.

Mula naman sa stage ay tina-tanaw ni Noeul ang direksyon ng mga kaibigan niya lalo na si Peat at kitang kita niya ang saya sa mga mata nito, finally mata-tahimik na ito at alam niya na magiging masaya na ito dahil nahanap niya na yung taong maka-kapag-pa-saya at maka-kapag-bigay ligaya sa kanya, saglit naman na nag-tama ang mga tingin nilang dalawa ni Peat.

Alam niya na sa oras na iyon ay masaya si Peat para sa kanya, at kung makaka-lapit ito sa kanya ay sasabihin nito na hindi niya na kailangang mag-alala sa kung ano man ang mangyayari  bukas dahil ang mahalaga ay ang ngayon.

 "Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the little voice at the end of the day that says I'll try again tomorrow." --Mary Anne Radmacher

"You shouldn't focus on why you can't do something, which is what most people do. You should focus on why perhaps you can, and be one of the exceptions." --Steve Case

~The End~