hallederiz

Bölüm:7

Merih abimle eve gelmiştik. Gelir gelmez odama çıktım. Duş alıp kıyafetler giydim ve geri salona indim. Annemler oturmuş konuşuyorlardı. Pamir abim...abim bir şeye sinirlenmiş ama inanın ben de bilmiyorum. Neyse öğrenirim birazdan.

Babamın yanına oturur oturmaz Merih Abim anlatmaya başladı.

"Bugün beni Sena aradı. Krizlerin neden belli olmuş."

Tabi söze atlayan annem oldu ama Pamir Abim şaşırmışa benzemiyordu??

"Neymiş? Oğlum taksit taksit açıklama şunu!"

Ve abim devam etti,

"Stres dedi. Stresten dolayı kriz geçiriyormuş yani. Sena bunu söyledikten sonra Beril itiraz etti. İşte neymiş efendim 'ben ve stres bir araya gelemyiz', 'ne alakası var. Ben hiç bir seye stres olmam' falan da falan işte. Sonra Sena Beril'i çıkardı ben de imza işlerini hallettim."

"Hala stres diyorsun abi. Bakın ben bu yaşıma kadar hiçbir şeyde stres yapmadım girdiğim sınavlara bile. Ama şimdi gelmiş krizlerin stresten diyorsunuz."

Pamir abim girdi hemen söze,

"Beril. Güzelim. Bak sen kafaya takmıyorum diyorsun ama demek ki sen de bilmiyorsun neye stres yapıp yapmadığını. Belki bir gün heyecanlanmışsındır. Bu heyecanın sana stres olarak yansımıştır. Bunu bilemeyiz. Test yaptıralım derim ben."

Babama döndüğümde halının desenlerine bakıyordu.

"Abi diyelim öyle oldu ama insan kendini bilmez mi?! Odama çıkıyorum ben benim adıma kararları verdikten sonra söyleyin lütfen bana. Test istiyorsanız yaptıralım gitsin." dedim Pamir abime bakarak ve ayağa kalktım.

Siz: Sena hastanede misin?

Dr.Civanımm: Yok. Bu akşam nöbetim var daha gitmedim. Neden sordun?

Siz: Anladım. Tamam neyse ya bir şey yok ben merak ettiğimden dolayı yazmıştım sana.

Dr.Civanımm: Bir şey varsa söyle benim yatmam lazım şimdi sonra konuşuruz olur mu?

Siz: Sen yat yat sıkıntı yok.

Telefonu kapatır kapatmaz Berk'in aradığını gördüm. Açmasam mı??

"Efendim?"

- Napıyorsun?

"İyi sen?"

- Ben de iyi. Bugün hastaneye gitmişsiniz noldu?

"Bana bunu sormak için mi aradın?

- Evet? Beril, bir sorun mu var?

"Yok! Ne olabilir? Abimlerden birini ara onlar anlatsın sana. Bir daha lütfen hastane için arama beni.

Çok mu sert çıkmıştım ya?

Yok kanka çocuk mezara girdi çıktı.

- Neyse özür dilerim iyi akşamlar.

"Be-"

Telefon yüzüme kapanmıştı. Çocuk kırıldı hem de çok. Yine kimin suçu?

Benim...

Kapının açılma sesi ile irkildim. Meriç abimdi.

"Beril?" dedi kısık çıkan sesiyle.

"Niye ağladın sen az önce olanlardan mı?"

Kafamı hayır anlamında sallayarak abime sarıldım. Bunu beklememiş olacaktı ki sarilmamla kaskatı kesildi sonra kendisine gelip beni göğsüne bastırdı.

Benden istemsiz olarak yaşlar akmaya devam ediyordu.

"Abi..." dedim kısık sesle.

"Ben çok kırıldım az önce ama çok da kırdım..." dedim burnumu çekerken.

"Kim?" diyebildi sadece.

"Ben sinirlendiğimde hemen karşındakine patlayabiyorum ama kırmak istemiyorum benim yüzümden insanlar kırılıyor abi." dedim hıçkırarak.

Sesimin duyulmasını istemiyormuş gibi daha sıkı bastırdı beni göğsüne.

"Abim. Senin bile isteye yapmadığını ikimiz de biliyoruz. Bana anlatmak ister misin? Dinlerim. Şimdi, her zaman."

"İyiki varsın iyiki..."

Abime daha sıkı sarıldıktan sonra abim beni kendisinden ayırıp yatağıma yatırdı. Kendisi de yanıma yattı.

"Berk..." dedim sessizce. Ben konuştuktan sonra abimin nefesi bir anlığına duraksadı. Beni dinliyordu.

"Abi Berk aradı az önce. Bana hastanede ne yaptığımızı sordu bir şey mi oldu dedi. Ben de çıkıştım hemen aşağıda olanlardan sonra. Ama isteyerek olmadı o sinirle ağzımdan çıktı. Kırıldı..." yataktan doğrulduğum gibi abim de benimle doğruldu.

"Ben olsam ben de kırılırdım! Az önce olduğu gibi." sonunda sesim kısık çıkmıştı. Ağladığım için herhalde bilmiyorum. Yanağımdan hala gözyaşlarım eksik olmuyordu. Bağırdığımdan olsa gerek kapıda bana bakan Merih abimle Pamir abimi gördüm.

"Çıkın."

"Be-"

Ayağa fırladım,

"Çıkın dedim!" elime ne geldiyse fırlatmaya başladım. Onlar sakinleşmemi söylerken hiçbir şey duymuyordum. En sonunda biri beni çekti ve göğsüne bastırdı. Gücüm yoktu ama ayrılmak istiyordum bu yüzden yavaş yumruklarımla göğsüne vurmaya başladım.

"Berilim..." Meriç abim...

"Abi."

"Söyle abim."

"Yoruldum..." sonra bir anda abime ağırlığımı vermek istemezdim ama vermiştim.

Karanlık...

Güzel değil mi????? Artış vardı ama sonra azaldı. Devamlarını nasıl istersiniz yeni bir kurgu isterseniz ne tür olsun önerin isteyin yazıyım...

Sizi seviyorum❤️🌼