hallederiz

Bölüm:15

Fakülte'den biraz erken çıktım. Midem kötü olmuştu. Elime telefonu alıp annemi aradım.

"Anne."

'Efendim kızım.'

"Ben bugün erken çıktım haberin olsun. Rahatsızım biraz."

'Bir şeyin yok iyisin demi?'

"İyiyim iyiyim. Hava alır gelirim."

'Dikkatli ol. Benim de işim var. Bir şey olursa ara annecim.'

"Tamam anne öptüm."

Telefonumu kulaklığıma bağlayıp sahile yürümeye başladım.

2 3 saat sonra telefonumun şarjı bitmişti. Ve evet ben anneme haber verememiştim.

Telefon numaralarını da bilmediğimden eve yol almaya başladım.

Kahretsin yaaaa. Yağmur başladı. Şansıma benim de.

Sonunda eve geldim. Koşa koşa gelmiştim.
Ev biraz kalabalıktı sanırım çok fazla ses vardı.

Anahtarı kapının yuvasına sokmadan önce kapı açıldı.

Pamir Abim

"Beril?"

İşte başlıyoruz.

Abim beni görünce şaşırmış olmalı ki yüzündeki ifadeden korkup endişelendiği belli oluyordu. Bir süre birbirimize baktıktan sonra bana sıkıca sarıldı.

"Aklım çıktı. Telefonun açık değil. Korktum Beril. Haber verseydin keşke!"

'Abi şarjım bitti. Bitmeseydi ya da az kalsaydı arardım. Anneme haber vermiştim.'

"Bana da annem dedi zaten. Ben de geçiştirdim hep. Şimdi hiç çaktırmadan odana çık yanımıza gel. Bir şey sorarsa ben cevap veririm."

' Teşekkür ederim.'

"Etme teşekkür. Git sıkı sıkı giyin ıslanmışsın hasta olursun."

Abimi öpüp odaya çıktım. Duşa girmeden önce telefonumu şarja taktım. Sonra banyoda işlerimi halledip yatağa geçtim.
Bir süre sonra kapım tıklatıldı.

"Gel."

İçeriye Merih abim girince şaşırdım.

"Abi?"

'Napıyorsun diye bakmaya geldim güzelim.'

"Duş aldım da şimdi öylesine oturuyordum. Aşağıdaki misafirler kim?"

'Buraklar geldi.'

Bunu Berk'e söylemeliydim. Yoksa biraz darılırdı.

"Yaa öyle mi? Sen git geliyorum ben de."

'Tamam güzelim.'

Abim beni öpüp odadan çıktı. Odanın içindeki terasa geçip Berk'i aradım.

"Beril ulaşamadım sana. Merak ettim iyi misin?"

'İyiyim. Şarjım bitmiş kusura bakma.'

"Önemli değil. Sen iyiysen sorun yok."

'Buraklar gelmiş bize'

"Bu çocuk da sıkmaya başladı ama?!"

'Gelir misin?'

"Gelicem tabiki. Seni tek bırakmam onunla. Hem sen neden bununla tek kalmak istemiyorsun? Tabiki kalma da neden? Merak ettim."

' Çocuğu tanımıyorum Berk. '

"Sadece bu yani."

'Başka ne olacaktı? Neyse onu bunu boşver geleceksen gel.'

"5 dakikaya ordayım."

Üstümü kontrol edip aşağıya indim. Salona girerken beni ilk fark eden Meriç abim oldu. Yanında Pamir abim vardı. Oturmam için yanlara kaydılar.

- Hoşgeldiniz.
+Hoşbulduk kızım.

Burak'ın annesi öyle bir bakıyordu ki dedim acaba?

acaba?

Sussana sen iç ses. Olup olmadık yerlerden çıkıp durma.

-Eee Beril sen ne zaman evleniyorsun.
+Benden önce evlenecekler var. Ben de şuan okuyorum.
-Onlar da olur be kızım. Hem Burak da hala okuyor.

Ya kadın ne diyon ne diyon?

Biraz gerilmiştik. Ne yapsam derken kapı çaldı. Şükür gelmişti beklediğim.

Ayağa kalkıp kapıya ilerledim. Nefes alıp verme seansından sonra kapıyı açtım.

+Nerde kaldın Allah'ını seversen yaa!?
- Anca gelebildim. Bir şey mi oldu?
+Yok yok bir şey olduğundan değil de...
-Tamam bir şey olmadıysa sorun yok gel içeri geçelim.

Belimi tutarak salona yöneltti.

Belimi tuttu!

Tuttu belimi!

Neyse sakin ol Beril. Kendime gelmeye çalışarak salona geçtik.

Babam bir anda yumuşamış gibi bize baktı. Biraz tedirgindi. Ama hadi hayırlısı.
Berk söze girdi.

-Hoşgeldiniz.
+Asıl sen hoşgeldin oğlum. Bizden sonra geldin. Hem sen de misafirsin.

Berk'i şuan zor tutuyordum. Artık Burak'a ne kadar kurulmuşsa? Anası babası da düzgün konuşmuyorlar ki. Konuyu hep evliliğe getiriyorlar. En sonunda sıkılmıştım. Yiğit'i de kaldırıp müsaade istedim. Babam kafasını sallayınca odama çıktık.

Odaya geldiğimizde şaşkındım. Çünkü odam dağınıktı.

Ama bir dakika ben odayı toplu bırakmıştım.

-Beril toplamışsın odanı.
+Hayır topladım.
-Bu mu toplu hali
+Valla toplamıştı- Bilgisayarım yok! Berk!
-Ne? Ne diyorsun Beril?
+Ya benim sunumlarım vardı onda.

Yere çöküp ağlamaya başladım. Berk bir an da odadan çıkmak için kapıyı açtı ki kapıdaki Pamir abimi görünce kıpırdamadı.

:Beril ne oldu bebeğim? Odan neden dağınık?
+Abi bilgisayarım yok.
:Buluruz şimdi. Buralardadır.
+Hayır masamdaydı. Odam da topluydu. Şimdi bilgisayarım yok. Odam da dağınık.
:Ne yani şimdi sen demek istiyorsun ki-
+Demek istediğim bir şey yok. Direkt söylüyorum. Odama biri girmiş.

Abim bakakaldı. Sonra cebinden telefonu çıkararak kamera sistemine girdi.

: Sakin ol güzelim. Kameradan buluruz şimdi.
+Abi sunumlarım vardı içinde.
-Beril ağlama kriz geçireceksin.

Ellerim titriyordu. Bilgisayarımın içindeki dosyalar, bilgisayarım, birinin odama girmesi...

Ben ne yapacaktım?

Yaw yeto