0547**: Kumralım
0547**: Nasılsın aşk bahçem
Devre Bozuntusu: Pardon kimsiniz?
0547**: Bu ne kibarlık devrem
0547**: Şimdiye kadar o damarlı ellerin burada anama bacıma sövmüştü
Devre Bozuntusu: Ne diyosun kardeşim ne damarlı eli ne sövmesi kimsin...
Bu arada kitabı ciddiye almayın çünkü gerçekten eğlencesine ve can sıkıntısına yazıyorum.
---------------
Arda postallarının çıkardığı tok sesle koşar adım askeriyeye giriyordu. Eğitime geç kalmak üzereydi. Tam o sırada telefonu çalmaya başladı. Gördüğü isimle daha çok gerilmeye başlamıştı.
"Efendim Sena'm" dedi normal çıkarmaya çalıştığı sesiyle. Biraz dinledikten sonra konuşmaya başladı.
"Evet bebeğim, eğer eve sağlam dönmemi istiyorsan telefonu kapatmam gerekiyor" karısı onaylayan mırıltılarla telefonu kapattığında Arda artık koşmaya başlamıştı. Eğer geç kalırsa komutanı topuğuna sıkabilirdi. Serdar yüzbaşı anlayışlıydı ama bugün Serdar'ın da eğitime katılması gerektiği için Yavuz albay eğitimi devralmıştı.
Alana girdiğinde etrafına bakındı Arda. Sadece timdekiler vardı daha albay gelmemişti. Rahat bir nefes verdiğinde arkasından gelen sesle resmen nefesi takılmıştı.
"Kılıç toplan" diyen Yavuz albayla herkes albayın önünde hazır ola geçmişti.
"Emretdin komutanım" askerlerin gür sesiyle albayın yüzünde tebessüm oluştu. "Herkes geldiğine göre başlayabiliriz. İlk olarak otuz turluk bir koşuyla başlayacaksınız" dediğinde Serdar'da dahil herkesin yüzünde 'sıçtık' ifadesi oluşmuştu.
Koşacakları yer bir futbol sahasından biraz daha küçüktü.
-------------
Uykusuzluktan açık tutamadığım gözlerim ve ben sonunda eve giriş yapmıştık.
Hiçbir şey yapmadan sadece kendimi yatağıma bırakıp güzel bir uyku çektim.
Uyandığımda saat on bire geliyordu(gece). Telefonundan gelen bildirim sesiyle hemen dibimde duran telefona kısa bir bakış attım. Yataktan kalkıp banyoya girdim. Suyun sıcaklığını ayarlayıp üstümdekilerden kurtulup duşa girdim.
Yarım saatin ardından altıma üstünde ayıcık deseni olan gri bir pijama üstüne askılı beyaz bir crop ve gri bir hırka alıp mutfağa geçtim. Sert bir kahve hazırlayıp balkonuma çıktığımda evimin az ilerisindeki sahaya baktım gençler toplanmış bazıları basketbol bazıları futbol bazıları ise voleybol oynuyordu. Telefonumun çalmasıyla bakışlarımı telefonumu koyduğum küçük sehpaya çevirdim. Gördüğüm isimle ciddileşip açtım telefonu.
"Efendim anne" dedim.
"İyi misin kızım? Alışabiln mi oraya?" dediğinde kıkırdadım.
"Bir senedir aynı şeyi sormaktan bıkmadın mı anne" dedim alayla.
"Haklısın ama hayır dediğin al seni oradan alabilirim" dediğinde görmese bile kafamı salladım. Bir süre havadan sudan konuşup kaparmıştık. Yüzbaşının yazdığı mesejlara girdiğinde tebessüm ettim.
-----------------
Yüzbaşı Bey: Nasılsınız doktor hanımcığım
Yüzbaşı Bey: Öğk çok resmi ve iğrenç durdu
Yüzbaşı Bey: Her neyse uyuyabildin mi?
Doktor Hanım:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
