Beklenmedik

Bölüm 12

Selam asklarr yeni bölümle karşınızdayım

Oy ve yorum yapmayı unutmayalımm <3★

Bu bölümü EyluAkbulut güzelime ithaf ediyorumm ❤️
-----

Asaf: Bilinmeyen... (4:47)

Asaf: Muhtemelen şimdi uyuyorsundur.

Asaf: İnşallah telefonun sessizdedir.

Asaf: Benim yüzümden uyanmanı istemem.

Asaf: Ama birine içimi dökmem gerek...

Asaf: Dayanamıyorum artık.

Asaf: Yıllardır kimseye bunu anlatamıyorum ve çok doldum artık.

Asaf: Hoş, zaten göremeyeceksin bu mesajları ama yine de birine yazmak rahatlatıcak beni.

Asaf: Yarın benim doğum günüm biliyor musun?

Asaf: Gerçi, her şeyi bildiğin gibi onu da biliyorsundurda neyse.

Asaf: Ben küçükken doğum günlerimi büyük bir hevesle beklerdim.

Asaf: Çünkü, annemle babam her yıl sürpriz yapardı bana.

Asaf: Her yıl ikisi birlikte pasta yaparlardı bana.

Asaf: Üçümüz birlikte doğum günümü geçirirdik ve benim en mutlu günüm olurdu o zaman.

Asaf: 7 yaşıma kadar tabii...

Asaf: Her yıl olduğu gibi sekizinci yaş günümüde aynı heyecanla bekliyordum,

Asaf: Ve doğum günümün sabahı odamda annemle babamın elinde pastayla odama gelmesini bekliyordum.

Asaf: Sabırsızlıkla o kapının açılmasını bekliyordum.

Asaf: Biraz bekledikten sonra o kapı açıldı.

Asaf: Tek bir farkla,

Asaf: İçeri annemle babam değilde, yalnız annem girdi.

Asaf: Elinde pastaneden alınmış küçük bir pasta, üzerinde yanan bir mum ve gözyaşlarıyla annem girdi odaya.

Asaf: Ben ne olduğunu anlamaz halde hala onun arkasından babamın gelmesini bekliyordum tabi.

Asaf: Sonra annem geldi yanıma baban artık yok, gitti dedi.

Asaf: Ben "nereye?" diye sorduğumdada bizi terk edip gittiğini söyledi.

Asaf: O an bütün dünya başıma çökmüşte, ben altında kalmışım gibi hissettim.

Asaf: Küçücük yaşıma rağmen bir çok şeyin farkına vardım o an ben.

Asaf: Babam gitmişti ve bir daha asla dönmeyecekti.

Asaf: Bu zamana kadar herkese babamın öldüğünü söyledim.

Asaf: Dilim varmadı onun bizi bırakıp gittiğini söylemek.

Asaf: İlk defa bütün bunları birine anlatıyorum.

Asaf: Sana bu kısa zamanda çok alıştım Bilinmeyen...

Asaf: Sanki seni yıllardır tanıyormuşum gibi hissediyorum.

Asaf: Kimsesizliğim içinde herkesim oldun sanki Bilinmeyen...

Asaf: Sana yersiz bir yakınlık hissediyorum.

Asaf: Ve bu duyguların dahada büyümesinden korkuyorum...

Asaf: Her neyse.

Asaf: Görmesen bile, çok teşekkür ederim yanımda olduğun için.

Asaf: İyi geceler güzelim...
(Bu mesajlar silindi)
-----

Kısa oldu ama idare edin artık ehehehe
Nasıl buldunuz bakalım bölümüü
Umarım beğenirsinizz

Öpüldünüzzz <333