Yıllardır içimde tuttuğum sevdam artık ağır geliyordu bana...
♪♪♪
Mahallenin en çılgın, en eğlenceli kızının içinde fırtınalar kopuyordu kimse farketmeden...
-----
Bilinmeyen Numara: Polisi aradım
Bilin...
Bu gün Asafın doğum günüydü ve onun bu isteğini gerçekleştirmek istemiştim.
Beni yanında istemesi, onu sevdiğime inanması beni o kadar çok mutlu ediyordu ki...
Tarifi olmayan bir hisdi bu benim için. Yıllardır onu platonik olarak uzaktan sevmiştim. Bazen bakkala girince o oluyordu kasada ve küçük merhabalaşma faslından başka bir sohbet geçmiyordu aramızda.
Asafla konuştuktan hemen sonra koltuktan kalktım ve koşarak odama gittim. Hazırlanmam gerekiyordu.
Yaklaşık bir yıl önce kendi evime çıkmıştım. Tabi çok uzağa değil, hemen üst mahalleye taşınmıştım. Üç katlı apartmandı taşındığım yer. Ben ikinci katında oturuyordum.
Hayır tabiki Asaf o mahallede oturuyor diye değil...
Küçük atta civcivler yesin bebişim.
Kendi kendime göz devirerek dolabımı açtım. Beni zaten görmeyeceği için eşofman takımı giysem olurdu.
Dolaba göz gezdirdim ve favori eşofman takımımı çıkardım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen giyip aynanın karşısına geçtim. Saçımı çok sıkı olmayan at kuyruğu yaptım ve vişne kokulu parfümümü aldıp bir defa sıktım. Bu kadarı yeterdi.
(Y/n: Vişne sevgimi kimse sorgulamasın lütfen :/ )
Odadan çıktım ve kapıya gelip beyaz sporlarımı ayağıma geçirdim. Son kez kapının yanındaki aynada kendimi kontrol ettim. Her şey yolundaydı. Yani sanırım...
Anahtarı aldım ve evden çıktım.
Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu. Bir an gitmekten vazgeçsemde bu fikri kafamdan hemen silip attım. Asafın yanında olmalıydım.
Hızlı hızlı iki kat aşağı indikten sonra binadan çıktım. Hava kararmıştı artık. Herkes evine çekilmişti. Bu yüzden ağacın yanında bu saatlerde kimse olmuyordu. Normalde gündüzleri gençler orada toplanır çekirdek-kola yapardı.
