Ah evet o gözleri , bakışlarına doyamadığım en derin yeri. Yine bana bakıyorlardı , kokusuna doyamadığım saçları yüzüne geliyor , rüzgarla dans ediyorlardı. Hayran olunası o gülüşüyle yine bana gülüyordu , nasıl karşı konulabilirdi karşımdaki bu güzelliğe. O kadar kalbime işlemişti ki günlerce yazmasa, aramasa, sormasa sonra gelip merhaba dese bile inerdi yelkenlerim aşağıya ve ona doğru koşarlardı , onun kalbine ... Bi insanı bi insan nasıl bu kadar sevebilirdi ? Aşk nasıl bir duyguydu? Ne zaman bu kadar işlemişti içime ? Evet , o benim adamımdı. Kirpiklerine kadar aşık olduğum adamdı. Avuç içlerinden öptüğüm en tatlı adamdı. Gözleri gözlerime değdiğinde ardında fırtınalar çıkarırdı. Ben o fırtınalarla tek başıma savaşırdım ama her zaman ona yenik düşerdim ve yine yenik düştüm .
