Ölümün bir başlangıç olduğunu asla düşünmedim. En azından insanların umduğu gibi bir başlangıç...
Ama var gücümle koşarken, yaşamayı bu kadar istememin ardında bu düşünceden daha fazlası olması gerektiğinin farkındaydım. Nedenler üretmeye pek istekli değildim. Pek fazla nedenim olduğundan da emin değildim. Bildiğim tek şey, her zerrem kadim büyülerle toprağa bağlıymış gibi nefes almayı bırakmak istemiyor oluşumdu.
Kar şiddetini artırırken gülümsedim. Yardım gelmesinin ya da haber ulaştırılmasının önünü kesiyordu. Tabi bu durum benim için de geçerliydi. Ama ben zaten bir yardım gelmeyeceğini iyi biliyordum. Buradan ya çıkacak ya ölecektim.
Dehşet vericiydi.
Çaresizce belki de zalimce, yaşamış ve ölmüş her insanın bu duyguyu tatmış olmasını diliyordum. Benim gibi nabızları damarlarını patlatırcasına çarpmış, ölüm korkusu her taraflarını sarmış olsun ve ben yalnız olmadığımı hissedebileyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİSTEM +18
Teen Fiction"Zihnim geriden gelen sesleri algılamaya başladığında derin bir dejavu hissiyle sarsıldım. Gözlerimi zorlanarak açtığımda yine aynı karanlık odada olduğumu fark ettim. Kapı bu kez açıktı ve biri bana doğru geliyordu. Yansıyan ışık gelen adamın yüzün...
