THE BILLIONAIRE'S DAUGHTER [Temptation Series #1]

KABANATA 16

MISSING
📌: Errors Ahead While Reading

 
DALAWANG gabi ang nagdaan simula nong kinuha siya ng lalaki sa bahay ng kaibigan nito. The first two nights of her staying in his place went well. Nakakatulog na siya ng maayos at wala nang stress na nararanas ang dalaga. Ibang-iba noong nasa puder pa siya ng tiyahin na puro lamang sakit ng katawan ang palagi niyang natatamo.
 
Ang mga tao sa loob ng bahay ay kasundo niya mula mga katulong, hardenero, ang sarili niyang driver, at ang sariling tagasunod. Mababait ang mga ito sakaniya lalong-lalo na ang binata na ngayo'y namimihasa na sa pag-uwi ng alas sais ng gabi imbis na alas nuwebe. Minsan nga'y inuuwian pa siya nito ng matatamis at hindi mawawala roon ang chocolate cake na paborito ng dalaga.
 
Her life here is perfect, walang stress at puro saya lang. But sometimes she gets lonely too lalo na pag naaalala ang mga kaibigang halos tatlong araw nang hindi niya nakikita.
 
Nakaupo siya ngayon sa gilid ng pool habang nakasubsob ang mga binti sa tubig. Alas syete na ng gabi at kakatapos lang naman nilang kumain. Nagpaalam naman din siya sa binatang lalabas na muna't magpapahangin.

She was all alone, kasi tinutulungan pa ni Klara si manang Ester sa loob. Tahimik at maaliwalas ang parte na'to she would come here often lalo na pag walang magawa sa loob o di kaya'y may iisipin siya't kailangang mapag-isa.
 
Tahimik lang siya habang nilalaro ang tubig gamit ang nakasubsob na paanang marinig niya ang isang mababang boses. Nilingon niya kung sino ito, and a man wearing a white plain shirt holding a brown guitar was behind her.
 
“You’re all alone?” tanong nito't umupo sa kaniyang tabi.
 
“Obvious ba?” sagot niya't ibinalik ang atensyon sa mga paang nilalaro ang tubig.
 
“And why is that?” tanong nitong muli.
 
“Kasi wala akong kasama,” aniya't hindi na nagabala pang lumingon sa lalaki.
 
“Oh come on Bri,” she heard him whine.
 
Tiningnan niya ngayon ang lalaking may kulay uling na mata. They were both looking at each other and no one dares to break it.
 
Tinaasan niya ito ng kilay. “May dala kang gitara pero hindi mo pinapatugtog,” she said not breaking the eye contact.
 
“You like to request a song?” tanong nito.
 
“Hmm… e kung Blank Space by Taylor Swift nalang kaya,” suhestiyon niya.
 
“She’s your favorite singer?” tanong ng binata.
 
“Hindi, pero gusto ko ‘yung kanta na ‘yun,” aniya.
 
“I'm not a fan of Taylor at hindi ko rin alam ang chords niyan,” anito na siyang nakapagpanguso sa kaniya. “but I can play one of Justine Bieber’s songs,” dagdag nito.
 
She then tilted her head. “Justine Bieber’s?” tumango ang binata bilang sagot.
 
Asher started to strum his guitar, his fingers were starting to dance on its strings. Nakatingin lang ang dalaga sa lalaki habang ang atensyon naman ng binata ay nasa gitara. Lovely sounds started to form as he strums every right strings. Then their eyes made contacts again nang mag angat ito ng tingin sa kaniya.
 

“Youngblood thinks there's always tomorrow
I miss your touch some nights when I'm hollow,” he started. His voice was manly and soothing to hear.
 

“I know you crossed a bridge that I can't follow
Since the love that you left is all that I get, I want you to know” he continues as he takes some glances on his guitar.
 

“That if I can't be close to you, I'll settle for the ghost of you
I miss you more than life
And if you can't be next to me, your memory is ecstasy
I miss you more than life, I miss you more than life,”

Nakatingin ito sa kaniya ngunit parang hindi siya ang nakikita nito.
 

“Youngblood thinks there's always tomorrow
I need more time, but time can't be borrowed,”

It was full of emotions that she can’t even understand.
 

“I'd leave it all behind if I could follow
Since the love that you left is all that I get, I want you to know,”

Ngunit sa bawat buka nito ng bibig— sa bawat kanta ng lalaki'y alam niyang may gusto iyong iparating.
 

“That if I can't be close to you, I'll settle for the ghost of you
I miss you more than life
And if you can't be next to me, your memory is ecstasy
I miss you more than life, I miss you more than life,” Nakangiting nakatitig ang dalaga sa kumakanta ng binata. Their eyes were lock into each others as he spits those lyrics of the song he's singing.
 

“Woah-oh-oh-oh
Na-na-na
More than life,”

Malapit nang magtampos ang kanta ngunit tila ayaw niya itong magtapos pa. His voice could make every women's heart melt isabay mo pa ang pagtugtog nito sa gitara.
 

“So if I can't get close to you, I'll settle for the ghost of you
I miss you more than life
And if you can't be next to me, your memory is ecstasy
I miss you more than life, I miss you more than life,” one last line at natapos na ang kanta.
 

Mahinang napatawa si Bria, it was a wonderful performance. Hindi niya alam na marunong pala itong kumanta habang naggigitara. She claps her hands as the song ends, nakangiti ring nakatingin sa kaniya ang binata.

"Hindi mo naman sinabi sa'kin magaling ka palang kumanta," she said complimenting him.

"Hindi naman talaga, I was not born a singer. Pero dahil isa akong Hernandez who came from a wealthy family, kailangan kong matuto," he said looking at her.

"Ganon ba 'yun?"

"Yeah. Ganon 'yun, if you're born in a wealthy family, you should know how to play atleast one instrument," he said.

Napatango na lamang ang dalaga sa sinabi nito. "Uy nga pala, napansin ko sa pagkanta mo kanina, halu-halong emosyon ang nando'n ah. Pero sa tingin ko mas nangingibabaw ron ang pangungulila. May namimiss ka ba?"

Mula sa pagkakatingin ng deretso sa kaniya'y tila nagiwas ng tingin ang binata. "To be honest... yes I do," anito habang deretso ang tingin sa kabilang side ng pool area.

"Sino naman?," she asks as curiosity hits her.

Ilang minuto itong nanatiling tahimik. Mukhang wala itong balak na sabihin sa kaniya kung sino ang namimiss nito. She was going to speak nang maunahan siya ng lalaki.

"My past lover," he said na siyang ikinahinto sa intensyon niyang magsalita. It was crystal clear— he was missing his past lover. Nakayuko ang binata habang siya nama'y hindi makapag salita. She don't what to say parang malaking rebelasyon iyon sa kaniya.

"Ah ayun naman pala, k-kaya pala puno yun ng pangungulila," she said as she laughs awkwardly. Nag-angat ito ng tingin sa kaniya. "Ahm sige, pasok na muna ako," dagdag niya't kaagad na tumayo.

"Matutulog kana?" tanong nito.

"Oo medyo inaantok na kasi ako e," kaagad niyang sagot.

"Pero alas siyete pa lang ah. Sigurado ka?" anito.

She then nods at agad na lumayo sa lugar na iyon. Mabilis siyang naglakad papasok ng bahay at iniwan doon ang lalaki.

"Uy Bri, matutulog kana?" tanong sa kaniya ni Klara nang makita siya nitong paakyat ng hagdan.

"Oo, good night," aniya at hindi na hinintay pa ang sasabihin nito bagkus ay kaagad siyang umakyat at pumasok sa sariling silid.

Isinarado niya ang pinto at napasandal sa likuran nito. Her hand was on her chest feeling every beats of her heart. Napapikit siya ng mata't napakagat sa pangibabang labi, she was taking deep breaths. Hindi man lang niya alam kung ano ang sasabihin matapos marinig ang sinabi ng lalaki kanina. She just got off from sitting tapos no'n ay nagpaalam na matutulog.

"Hay! ano ba," aniya sa sarili't inihinilamos ang kamay sa mukha.

Naglakad siya papunta sa higaan, sinalampak ang sarili patihaya sa higaan. She was now facing the white ceiling above. She can't even process what she had done earlier, hindi dapat ganoon ang inasta niya ng malaman ang taong pinangungulilaan ng lalaki.

Kung bakit ba kasi umandar ang pagiging tsismosa niya't nagtanong pa. She then sigh and pause for a moment while still her eyes were fix above. Then something hit her— hindi naman siguro siya naapektuhan nang malaman iyon hindi ba?

or was she?

—inker.
|•| A vote is highly appreciated.🌷