CEHENNEME HOŞGELDİNİZ

8. Bölüm

Güzel bir ateş terapisi ve banyosu olmuştu...
/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /

Terapim ve banyom da bittiğine göre artık aşağıya inebilirdim. Aşağı indiğimde çok büyük bir şok yaşadım. Tüm Amozon Kızları burdaydı. Demek ki sorun ciddi idi. Anam bana bakıp gözleriyle 'Otur bakim şuraya. Sorun ciddi değil ama sorun büyük. ' dedi. Sorun ciddi değil ama büyük öylemi. İroniye gelll. Neyse. Koltuğa oturduğumda annem hemen söze girdi. "Bak kızım biliyorsun sizin güç okullarınız var. Kızların da bir yerden sonra eğitim görmesi gerekli. Büyüklü küçüklü eğitim görecekler. Ancak küçükler bunu kabul etmiyorlar. Seni dinlerler bilirsin. Bu yüzden bu görev senindir kızım. Ama bilirsin küçük amozonlar inatçı ve güç kontrolsizliği yüzünden bir sürü şey olabilir. Lütfen kabul et. Biz ikna etmeye çalıştıkça bizi geri tepiyorlar. Az kalsın amozon ormanlarını yakıp yıkıcaklardı." Dedi. Bilemiyorum belki yardım ederim. Çünkü o küçük amozonlar bir cadaloz yaw. Tam bişey söyliyecekken baktım bizim kızlar gülüyor dedim bi hainlik yapayım. Nasıl olsa kızlar anneme ses çıkarmazlardı. Döndüm anneme seslendim ölüme. Tanrı yardımcımız olsun ne diyeyim artık. "Peki anne. Ancak benim de şartlarım var. Hem bizim kızlar hemde tüm cesur olan amozonlar benimle birlikte olup bana yardım edecekler. Buna bizim kızlar da dahil. " dediğim anda tüm amozonların yüzü düştü. Dedim nen dedim 'cesur olan amozonlar' eh bunu duyduktan sonra hiç kimse hayır diyemez. Bizim kızları hiç saymıyorum bile. Yüzleri şekilden şekle girdi yahu. Annem sevinçle tamam dedi. O sırada Su "Bak ana bizim sana saygımız var ama bunu Ateş bilerek yapıyor. Ben bunu kabul etmiyorum. " deyip bildiğiniz trip attı. Orda gülmemek için bildiğiniz ölüp ölüp dirildim. Su bunu anlamış olucak ki bana bir bakışı var görmeniz lazım. Ama benim susmam gerek değil mi? Ama inat değil mi kardeşim daha çok güldüm. Hatta bildiğiniz kahkaha attım. Bu sefer gülmemek için çalışmadım. Kahkahalarımı serbest bıraktım. Annem bunu anlamış olucak ki oda gülmeye başladı. Hatta tüm amozon kızları!!! BEN ŞOK !!! BEN İPTAL !!! Daha önce hiç görmemiştim. Bir amozon kızının güldüğünü. Annem bunu anlamış ki kahkahasını durdurup bana döndü. Bu sırada da bizim kızlar bana ezikleyici bakışlar gönderiyordu. Anlamı ; Ne o senin olaydan haberin yokmu. Ezik kız. Bende onlara Sizinle sonra görüşürüz. Bakışı attım. Kızlarsa çok korktum gülüşü attılar. Hah onlar görür gününü. Neyse. Anneme döndüm. O da bana "Bak kızım biliyorsun okula gidecekler. Bu yüzden biraz da olsa amozonluklarını kaybetmeliler. Bu yüzden ilk biraz gülmeye ihtiyaçları var. " dedi. Haklıydı. Kural 1. : HEP CİDDİ OL. Bu en önemli kuraldır. Kural 2. : DUYGULARINI SAKLA VE ONU ÖNEMLİ İŞLERDE KARIŞTIRMA. İşte en önemli kurallardan ikisi. Annem sert bir tavırla "Bakın kızlar, size büyük saygım var biliyorsunuz. Kraliçesiniz ne de olsa. Fakat amozon kızlarının güvenliği sizi ilgilendirir. Haberiniz olsun. Bu yüzden zaten itiraz edemezsiniz. Şimdi lütfen bana zor kullandırtmadan yardım edin. " dediği andan itibaren kızlar sus pus olmuştu. Tabi bende öyle. Gerçek ve bizden olan amozon kızları artık neredeyse hiç kalmamıştı ve onları korumak bizim görevimizdi. Bunu herkez çok iyi bir sekilde biliyordu. Annem konuşmaya başladı. "Hadi bakalım. Herkez hazırlansın. " dedikten sonra herkez bavuluna eşyalarını koymaya başladı. Dünya okulları önemli değildi. Bizim yerimize kopyalarımızı koyabilirdik. Burdaki zaman paralel dünyada işlemiyordu. Burdaki bir gün yani dünyadaki , paralel dünyada 5 gündür. Neyse sihirli yardımcılarım sayesinde çabucak hazırlanmıştım. Bavulu aşağıya ışınladıktan sonra bende aşağı inmiştim...