The Only Girl In Section Dangerous

Chapter 23

chapter 22
sakit

dixie pov
pauwi na kami ni hyung ng bigla siyang magsalita.

"are you sure yeodongsaeng, your fine with our section?" tanong niya habang nagmamaneho patungo sa mansion.

"Yea i'm perfectly fine hyung, why did you ask?" tanong ko sakanya dahil bakit naman ako hindi magiging okay sa section nila.

"uhh just asking let's go sis were here." saad niya sabay baba ng kotse

something's wrong.

pagbaba ko ng sasakyan medyo nananakit ang ulo ko ewan ko napaupo ako ng sahig at napahawak saaking ulo.

"Ahh! my head hurts! fuck!" sigaw ko hindi ko alam kung naririnig ng aking kuya dahil nakapikit at nakahawak lamang ako sa aking ulo.

"Lil sis?. hey! oh fuck manang!. fuck sis what's happening? are you okay??" lapit sakin ni kuya.

nagaalala nanaman to saakin.

"hyung i.. fuck! hyung my head hurts!" naiiyak kong saad sakanya.

"manang! faster!. hey hold on i'm going to carry you." saad ni kuya sabay kalong saakin.

hindi ko alam kung saan niya ko dadalhin pero wala akong ibang naiisip kundi ang aking ulo.

fuck what's happening bumaba lang naman ako ng sasakyan.

sinubukan kong idilat ang aking mata my vision is blury.

hindi ko alam kung ilang oras akong tulog dahil huling naalala ko sumasakit ang ulo ko and my vision is blury.

i open my eyes and check where i am and there i saw a white walls and my mom? umuwi sila? but why?

nakatingin lang ako kay mom hanggang sa nagangat siya saakin ng tingin, hindi niya siguro ineexpect na magigising na ako, so cute mommy.. nanlaki ang mata niya and she hugged me.

"oh god darling good to know your awake, gibun-i eottae?" tanong saakin ni mom habang nakayakap.

gibun-i eottae- How's your feeling.

"i'm fine mom, why are you here?" nagtatakang tanong ko sakanya, dahil ba nahimatay at nadala ako ng hospital kaya sila umuwi?.

"Gosh anak you made us worried, your hyung text us na nahimatay ka at sumasakit ang ulo mo, what do you think were gonna do? siyempre nagalala kami." mahabang sermon ni mom saakin, hay nako i don't like talaga na ganito si mommy i hate it so noisy.

"ilang araw bakong tulog mom? At alalang alala kayo sakin?" tanong ko kay mom i don't have any idea how many days i am sleep.

"anong ilang araw? mag 5-5 days ka ng tulog, and i and your dad was so worried honey." saad ni mom sakin, my mom was so overreact-

but what?! i am 5 days ng tulog?! how?

"what?! 5 days akong tulog?" tanong ko habang nakatingin kay mom, nalipat ang tingin ko ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si dad,kuya and the doctor.

"Yes ms.dixie, maglilimang araw ka ng tulog, good thing at nagising kana." saad niya at tumingin kay mommy.

"what happened on me? bakit umabot ng 5 days?" tanong ko habang nagpapalipat lipat na ng tingin sa kanila, because naguguluhan ako sa nangyayari!

"you're amnesia triggers you dixie, you're memory you're trying to remember your past and nat-trigger ang memory mo." saad ng doctor habang nakatingin saakin. Lumapit si kuya saakin kitang kita sakanyang alalang alala siya sa nangyari sakin.