The Only Girl In Section Dangerous

Chapter 32

after ashong died, hindi na ako naging palakibo kahit anong tanong at kausap nila sakin palagi oo tango lang nagiging sagot ko, i'm cold dahil sa nangyari kay ashton.

hindi ko matanggap ang naging kapalaran niya ng dahil saakin ay namatay siya.

pinatunayan niya saakin na hanggang sa huling hininga niya ay minahal niya talaga ako.

napawi ang pagiging tulala ko ng sumulpot itong si archer.

he fake coughed. "kumain kana, tulala ka nanaman."

malamig kolang siyang tinignan at iniwas ang tingin.

"dixie naman wag mo namang pahirapan ang sarili mo ng ganyan."

pagtingin ko sakanya ay nakatingin rin siya saakin na parang naawa o nasasaktan.

tinignan ko siya ng malamig at saka tumayo.

"hindi mo ramdam ang nararamdaman ko archer." after i said that lumabas ako at nagpunta ng rooftop.

i feel like nawalan ako ng kaibigan, i lose my friend hindi ko matanggap na namatay siya ng dahil saakin bakit ganon? lahat ng nadidikit saakin ay nawawala?

i'm i bad? may nagawa ba akong mali para parusahan ako ng ganito.

nakatingin lang ako sa kawalan ng biglang may yumakap saakin behind my back.

"why are you so hard on yourself baby hmm?" tanong ni eli.

pinilit kong kumalas pero hindi ako nagtagumpay.

ngumiti ako ng mapait pag dating talaga sakanya nawawala ang pagiging malamig ko.

"i-i don't know eli, it's hard to let go." mahina kong aniya at yumuko.

iniharap niya ako at iniangat ang baba ko paharap sakanya.

"if ashton is here i think he's not happy because of what you're doing baby." malamya niyang aniya sakin.

"hindi ko matanggap eli..." nagsisimulang tumulo ang luha ko.

niyakap niya ko at doon ako lalong naiyak.

"hindi ko matanggap na d-dahil sakin nawala ang kaibigan ko..." my voice crack.

he hugged me tight. "hushh baby it's not your fault."

umiling ako sakanya.

"kasalanan ko! kasalanan ko kung bakit siya nawala e! bakit siya pa?! tangina i treasure him because he was my friend! tangina!" sigaw ko habang nakayakap sakanya.

"baby i know what you feel."

kumalas ako sa yakap niya.

umiling ako ng marahas. "no! you don't know what i feel elijah!" aniya ko sakaniya habang umiiyak.

tila may sakit na dumaloy sa mga mata niya.

"you don't know what i feel kasi hindi ikaw ang nawalan!" aniya ko at lumayo sakanya at tumalikod.

"i know what you feel dixie, i don't know why this is so hard to you but i keep understanding you but your attitude now?" he said in a cold tone.

hindi ko ininda ang sinabi niya at bumaba.

hindi na ako pumasok ng klase at umuwi nalang.

paguwi ko ay agad akong nagbihis at humiga sa kama.

i turned my phone off and pumikit.

i realized na pati ang section d ay dinadamay ko sa pagluluksa ko and worst elijah too.

i know my reason is valid pero yung ginawa ko kay eli is not a valid i know i hurt him too.

kakaisip ko ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.

nagising na lang ako ng may kumakatok sa pintuan.

"dixie? are you here?" pagkatok ni hyung.

"yes hyung i'm here."

he opened the door at dirediretsong umupo sa kama ko.

"eonni gwaenchanh-a?" (are you okay little sister?)

"yes hyung." maikli kong aniya.

"akka museun il-i iss-eossneunji al-a yeodongsaeng elliyaga ne mal ttaemun-e sangcheo bad-ass-eo." (i know what happened earlier little sister, elijah was hurt because of what you said.)

napayuko ako. "i-i'm sorry it's not my intention to hurt him."

hyung hugged me.

"i know your reason is valid yeodongsaeng, but you know your a little bit too harsh."

tumango ako habang yakap siya.

"i know hyung, nae sojunghan salam jung han myeong-i na ttaemun-e jug-eossgo aeswiteun-i na ttaemun-e jug-eossdaneun sasil-eul bad-adeul-il su eobs-eo." (i'm just hurting because one of the important person to me is died because of me and i can't accept the fact that ashton died because of me brother i just can't)

naramdaman ko ang pagiling niya. "it's not your fault na namatay si ashton yeodongsaeng."

"it is hyung."

"ashton loves you he sacrifice his life for you, so yeodongsaeng don't blame yourself of what he did, ang dapat mong gawin ay tanggapin at humingi ka ng sorry sa section d."

tumango ako sakaniya.

"bumaba kana kakain narin tayo." he said and kissed my forehead.

i need to accept that ashton sacrifice and he give me his life.

thankyou ashong for sacrificing for me kahit na ang kapalit ay ang buhay mo.

Author's Message: FINALLY LONG WAIT IS OVER!

Sorry for late Ud guyss loveyou!