The Only Girl In Section Dangerous

Chapter 48

Umuwi ako ng pilipinas few months ago lang kasabayan ko si Iris ngunit sinabi niyang hindi niya isasama ang pamangkin ko saka nalang raw dahil hindi pa siya handa naiintindihan ko naman kaya ayos lang nagkita rin kaming dalawa muna bago surpresahin ang dalawa pa naming kaibigan it's been a months, anlaki ng nagbago sakaniya lalong gumanda, kuminis at nag mukhang maldita ang babaeng ito.

Have i already moved on, or am i only letting the waves of life get me where i should be? it's been a year since i cut off him but i still feel the pain of my hear.

It's still hurts and i don't deny that what more if our path haved crossed again. what will i do?

"Akala ko ubos na yung mga luha ko para sa kanya pero naipon lang pala." i bit my lips.

Nakita kong napatingin sakin si iris nag aalala.

"How can i forget the man who made me want to continue my life?" pag papatuloy ko at saka nag unahang bumagsak ang luha ko.

Tuluyan ng lumapit saakin si iris upang yakapin ako.

"Shh i know it's hard to moved on but i know you can." mahinahon niyang pag papatahan saakin habang hinihimas ang aking likod.

Napailing lang ako at saka nagsisimulang sumikip ang aking dibdib.

"I know i can moved on from him, ako lang naman itong hindi parin matanggap hanggang ngayon iris, he looked so fine from afar." Inda ko parin sakaniya.

Sige, paano ko tatanggapin ang lahat ng nakita ko noon at hanggang ngayon masakit parin paano niya nagawang magmahal ng iba habang nakaratay ako at lumalaban kay kamatayan para sakaniya?

"I need him, i needed him while i was lying down trying to get back my life just to be with him. Akala ko hindi ko na siya kailangan nung nakaalis ako ng bansa akala ko okay na ako, hindi ko ginustong matapos yung saamin iris pero anong gagawin ko kung ako nalang yung gustong lumaban?.." I chuckled painly. "Hinayaan ko siya dahil nakita kong masaya na siya sa iba at don niya nakuha yung peace na hinahanap niya pero tangina bakit ngayon gusto kong umuwi sakaniya? gusto kong magsumbong sa mga nangyari saakin pero hindi ko magawa alam moba kung bakit? k-kasi isa narin siya sa nagpapahirap saakin." Pagpapatuloy ko.

Akala ko okay nako, akala ko sapat nako para sakaniya, akala ko kami hanggang dulo.

Sandaling napahinto si iris at humarap saakin.

She sighed. "Andyan naman si Dominique, aren't you happy when you're with him?" Tanong niya saakin.

Bahagya akong malungkot na ngumiti at saka tumango. "Masaya ako, pero hindi sobrang saya dahil hindi naman siya si Elijah."

Napakamot siya ng ulo na tila problemado na guilty ako bigla.

"I'm sorry Iris i-i shouldn't stress you out." Mahinang bulong ko.

She shaked her head at saka ako tinapik sa balikat.

"You can vent out on me anytime dixie." Ngumiti siya saakin na parang naninigurado.

"Alam mo hindi mo kailangang palitan si Eli, dixie you don't have to forget him ang kailangan mo lang tumigil na mag expect na Dominique will be the same as him. You shold stop longing for a love that's already done dixie kasi hindi ka talaga makakamoved on kung nag eexpect ka na magiging si Dominique ay si Elijah."

Tama naman siya, hindi dapat ako mag expect na magiging si Elijah si Dom dahil kahit kailan o kahit saang anggulo walang papantay sakaniya.

I suddenly remember the first time we started talking, he was the reason i got my smiles back, the reason i had motivation to do things again, the reason why my problems didn't seem bad. He truly have made my life better by just being there.

Tangina ano batong nararamdaman ko nandito si Dominique pero ang isip at puso ko na kay Elijah.