Has Mühre Koyim

05

"Onlar kendi topluluğundan atılmış başı boş dolaşan vampirler."

Af buyur yiğidim?

🧔🏻‍♀️🧑🏻‍🦰📿

"Vampir derken?" dedim şaşkın çıkan sesimle.

"Uf Akşin ne mal insansın. Vampir bildiğin işte ne bokuna şaşırıyorsun." dedi Sedef esneyerek.

"Neyse hadi bunları içeride konuşalım." diyerek Barlas ve yanındaki adama yol verdim.

İkisi içeriye girince çok mu çok önemli bir detay gözümden kaçmadı.
Barlas'a seslenerek

"Hayırdır koçum o ayakkabılar ne öyle." dedim çenemle ayakkabıları göstererek.

"Ayakkabıyla giremiyor muyuz?" dedi   kaşlarını hafif bir tatlılıkla çatarak.

Onun bu haline güldüm ve devam ettim.

"Oh ne âlâ paşam. Ayakkabıyla gir içeriye çilesini biz çekelim sonra." dedim huysuz çıkan sesimle.

"Paşan mıyımm gerçekten..." dedi kafasını bana yakınlaştırırken.

Kurduğu cümleden mi olsa gerek, yoksa bu kadar yakın olmamızın verdiği durum olsa gerek ki saçmalamaya başladım.

"Teknik olarak paşa olmuyorsun çünkü..." dedim elim ayağıma dolanırken.

"Çünkü olamuyorsun işte." dedim hızla oradan uzaklaşarak.

Of valla bana bir şeyler oluyor. Başım dönmeye başladı, vücudumdaki tüm kan yüzüme toplandı. Kalbim kan pompalamayı bıraktı yüzüm kan pompalamaya başladı yemin ederim.

Kafam yerde eğik domates salçası misali demin olan olayı düşünürken salona varmıştım.

Salona girdiğimde Sedefle Barlas'ın yanında olan adam yan yana oturmuş koyu bir sohbete dalmıştı bile.

"Ya işte sonra bir baktık Jilet Gülbahar'la Emici Haydo bizi kollarımızdan tutmuş ağaca yaslamış. Ne olduğunu şaşırdım. Tam dövecektim onları da işte siz geldiniz..." dedi Sedef yandan yandan bakarken.

"Abartma Sedef adamlar hayatlarımızı kurtardı. İnsan bi teşekkür eder." dedim Sedef'in gözlerine bakıp koltuğa otururken.

Sedef hiç oralı olmamış bacağını çelmiş ve kollarını birbirine birleştirerek koltuğa iyice sinmişti.

"Bu arada ben Akşin senin ismin nedir?" dedim Sedef'in yanında oturan adama karşı.

"Bendeniz Atlas hanımlar memnun oldum." dedi gülücükler saçarak.

Barlas ve Atlas...

Ne kadar uyumlu isimler lan.

Derken Barlas'ın gelip yanımdaki tekli koltuğa oturması bir oldu. Kalbimin hızla atışını umursamadan

"Eee ne işlerle uğraşıyorsunuz?" dedim Barlas'a bakmamaya çalışarak.

"Immm aslında bildiğiniz gibi kurtadamız  genelde ormanda oluyoruz doğamız gereği." dedi düşünüp kafasını kaşırken.

"Bir iş yerimiz vardı da adını unuttum neydi..." dedi havaya bakarak.

Barlas Atlas'a bakıp  sıkıntıyla dışarıya üflemiş ve konuşmaya başlamıştı.

"Türkiye'nin her bir yanında zincirleme otellerimiz var." dedi bana bakarak.

Şokla açılmış gözlerle Barlas'a bakarken Sedef birden öksürük krizine girmiş benimle aynı tepkiyi vermişti.