Has Mühre Koyim

12

Çaydanlığa su koyup üstüne demliği koymuştum ki mutfak penceresinden gördüğüm görüntüyle gözlerim şaşkınlıkla açıldı.

Çünkü şuan Neriman ve Hatice teyzenin evinin önünde 3 tane Range Rover park edilmiş, kapıda 10 tane korumaya banzer adamlar ve Neriman ile Hatice teyzeyle konuşan heybetli takım elbiseli bir adam vardı.

"Oha."

🫀🫀🫀

"Ne oldu yenge." diyerek vampir hızıyla yanıma geldi Emici Haydo.

"Ay yavaş be! Şuraya bak." diyip kafamla Neriman ve Hatice teyzeyi gösterdim.

Gösterdiğim yere bakarak kaşlarını çattı ve bilmezmişcesine dudaklarını büzdü.

"Aman be yenge, boşver. Hadi biz kahvaltı yapalım." dedi ve olayı umursamadan geri içeriye gitti.

"Aman be, hazırlamıyorum size kahvaltı falan dışarı çıkıyorum ben." diyerek içeriye doğru bağırdım.

Sedef dediğim üzerine koşa koşa yanımda geldi.

"Nereye gidiyorsun beni bunlarla bırakıyorsun!? Bende geliyorum seninle." diyip koşa koşa kapıya doğru gitti.

"Bakkala kadar gidip geleceğim Sedef 2 dakikalık yer için mi geleceksin?"

"Ha bakkal...İyi sen git, bende bu salaklarla sen gelinceye kadar kahvaltıyı hazırlayalım." diyerek geldiği yere geri döndü.

Allahım sen bana sabır ver yarabbim.

Ayakkabılarımı giyerken bir yandan da Hatice ve Neriman teyzenin evinin dikizlemeyi sürdürüyordum.

"İzbandut gibi adamlar amk. Bi vursalar diğer tarafa uçarım Allahıma."

Kendi kendime söylenirken ayakkabılarımı çoktan giyip ayaklanmıştım.

"Hadi Bismillah." diyerekten ilk adımımı attım.

Adımlarımı yavaş yavaş atıyordum ki iyice inceleyebileyim değil mi?

Sonunda Hatice ve Neriman teyzenin evinin önüne gelmiş geçiyordum ki o en başta, patron gibi olan adamla göz göze geldim.

Neriman teyzeyle konuşmayı kesmiş ve bana odaklanmıştı. Dudağının tek tarafı havaya kalktı.

Gülümsemesine rağmen çok tehlikeli bakıyordu. Tek bir bakışı bile baştan aşağı titrememe sebep olmuştu.

"Bakışını sikim." diyerek sessizce mırıldanarak bakkalcı Şakir abinin yolunu tuttum.

Hâlâ bakışlarını üzerimde hissetmemle adımlarımı biraz daha hızlandırdım.