Has Mühre Koyim

15

''Sanırım anlatmanın vakti geldi.''

👵🏼

''Eskiden varlıklı bir ailenin ortanca çocuğuydum. Ailem benden utanıyordu, hiçbir zaman onlara yetinemedim. Sonunda dayanamayıp evden ayrıldım. Zaten ailem evden gitmem için gün sayıyordu.'' diyerek dolmuş gözlerini tülbentine sildi.

''Param yoktu, kafamı sokacağım sıcak bir yuva yoktu. Kimse beni istemiyordu. Ta ki Hatice teyzenizle tanışana kadar. O soğuk kış gününde beni elimden tutarak kendi evine götürdü.'' derken Hatice teyzenin elini minnetle kavramıştı. Kısa ama sevgi dolu bakışmanın ardından devam etti. 

''Bir işe ihtiyacım vardı, bütün evi Hatice teyzeniz geçindiriyordu, tabi o üç kuruş para da ihtiyaçlarımızı karşılamıyordu.'' Neriman teyze konuşurken Hatice teyze de destek olmak için bir elini Neriman teyzenin omzuna koymuştu.

''Her yere iş başvurusuna gittim, kimse beni istemedi. Çok bakımsız ve zayıftım. Yanaklarım içe göçmüş, göz altlarım morarmış, saçlarım dökülmekten toplanamaz hale gelmişti.'' 

Neriman teyze konuşurken göz yaşlarımın benden habersiz yanağımdan süzüldüğünü hissettim. Kim bilir ne kadar zorlanmıştı. 

''Ta ki, Saadettin Saraçoğlu'yla karşılaşana kadar. Hayatımın dönüm noktasına parmak basan biricik, ilk ve tek aşkım olan Saadettin.'' dedi gözleri iyicene dolarken. 

Ne diyeceğimi, ne tepki vereceğimi şaşırmıştım.  Sadece dinliyordum. 

''Onunla ilk çocuk parkında tanıştım. Salıncağa oturmuş yaşayamadığım çocukluğumu düşünüyordum.'' dedikten sonra gözyaşları birer inci gibi tek tek dökülmeye başladı.

''Kafamı kaldırdığımda ise onu gördüm. Siyahlar içinde giymiş olduğu takım elbisesi ve şekillendirilmiş saçları ile o geceki aydan bile daha parlak gözüküyordu...''

''Gözlerimiz kesiştiği an kalbim büyük bir hızla atmaya başladı, salıncağın demir kulplarını daha sıkı kavrayıp, gözlerimi ondan çekerek yerdeki kumlara bakmaya başladım.'' diyerek elini kalbine götürdü.

''Gittiğini düşünerek kafamı kaldırdım ama o yanımdaki salıncağa oturmuş sigarasını ateşlemek için cebinden çakmağını çıkarmıştı.''

''İlk başta konuşmadık, ama ben kalkmaya yeltendiğimde kolumdan tutarak beni geri salıncağa oturttu ve zor bir gece geçirip geçirmediğimi sordu.''

''O gece uzun uzun konuştuk. Kahkahalarımız tüm caddeyi sarmıştı. Çok güzel bir geceydi...''

''Tabi her güzel şeyin üzücü bir sonu vardır.'' dedi mırıldanarak.

''Ona hayat hikayemi anlattım. İşsiz ve parasız olduğumu ne tür zorluklar yaşadığımı falan işte.''

''Bana kendi iş yerinde çalışmam için teklif yaptı. Hemen kabul ettim, ne de olsa kimse beni istemiyordu. Bu benim için bir fırsattı.'' dediğinde burukça gülümsedi.

Gülüşü soldu ''Tek sorun iş yerinin bir kumarhane olmasıydı.'' dedi kaşlarını çatarak. 

Hemen aklıma Neriman teyze hakkında dolaşan dedikodular geldi. O kumarhane işletmemişti, sadece paraya muhtaç olan bir çalışandı!

''Neyse ki bana öyle zor bir iş vermemişlerdi, kumarhanede getir götür elemanı olmuştum. Buna rağmen diğer çalışanlara kıyasla daha fazla para alıyordum.'' dedikten sonra içine derince bir nefes çekti.